Vestri - 27.07.1912, Blaðsíða 3

F ’ 29. tbL
VESTRI
*«5
Sundpróf
fer fram í Reyk|anesi sunnud. 4. ágúst 1912,
og hefst á hádegi.
keppa nemendur sundnrtmsskeiðsins einnig i öbrum
íþi óttum, svo sem: hiaupum, stökkum, grísk-rómverskri og íslenskri
glímu. Ennfremur verða sýndar æfingar I. P. Mullers: „Mín aðferð''.
p. t. Reykjanesi, 19. júlí 3 912.
Guðm. Sigurjóns.
Húsmæöraskóli
á ísafirði.
okt. 1912 til 31. jau. 1913 veiður baldið mimskeiö fyrir
UHgax* stúlkur í liússtjúrii.
Borgun fyrir keuslu, fæði og þvott er 25 kr. á uianuði.
Kánari upplýsingar lijá undirritaðri er tckur á mðti umsóknum
til 1. sept. næstkoiuaudi.
ísafirði, 4. júlímán. 1912.
Fyrir hönd kvenfélagsins >Ósk<
Camilla Torfason.
Færeyiskar peySUr á 3,30
í verslun Axels Ketilssoiar.
•»<>c<*3<>cst»oc*»oe<x3<>o<*oocx»oc«»oe*>o<*3<*w*3<>eoc*xwjO(«
£ ð
S Ql/nfatliahlirillll hiá Mm MaBn“ss>nii R fnarstiœt K
OAUlíUIiaUUI iiill 11, ísafirði, er traustur, fallegur |
* og ódýr. — Ávalt miklu úr að velja. S
S ö
•»oc*»oc< »<>«*»>« »on»ocx»oc<»oc*>eoc*>c<»<»ocoooc<«
ToC&SKíSSKKKíEKSíJKSSSSSKSKSSaSKKSCiSKíiKfi
m

firauns verslun Hamburg.
| mælir með sínum miklu birgðum af allskonar álna-
y vöru og tilbúnum iatnaði.
Nýkomið með siaustu skipum;
Óheyrt ödýrt! Yfir 100 karlmannaklæðnaðir
gój frá 15—17 til 38 kr., með góðum frágangi. Laglegt snið.
Fatatau tvíbr. (.H/g ai. br.) 1,10, 1,70, 2,00, 2,20, 2,25, til 5 kr.
Tvisttauin alkunnu, tvíbr.
K jólatau frá 85 aura al.
Svuntur mislitar. Svört svailtutau á 1,35 í svuntuna.
Dagtreyjutau, nýjar gerðir.
Hórlérejit.
Hvít gardínutau frá 25,-28 til 45 aura al.
Mikið úrval af hvítu og tnisl. íioneli.
Tilbú'n kjólpils frá 3,65.
Handklæði frá 45 aur. Skrauthandkiæði.
Horðtcppi. Horðdúkar. Kommóðudúkar.
Jilbúnar tau>kvenkápur. linglingakápur. Barnakápur.
Vattteppi frá 3,75, 4,00 til 5,25.
Járnrúm með stálvírsbotni. íladressur.
Saumavélar með og án kassa, einu og tvöföldu hjóli.
&
H
'ú
ú
Þeir,
f sem kynnu að vilja taka að sér raístun Good-Temlara'
lxússius, snúi sér til húsnefndarmnar með tilboð sín fyrir lok þ. m.
88
ekki verið umhyggiu þinnar verðug, ef eg hefði ekki haft vit
á að meta að verðleikum það sem þú gerðir fyrir mig“.
,,Ó, það var svo lítlð móts við það sem eg vildi hafa
gert — og hefði átt að gera“.
„Heyrðu, vinur, þú gerir alt. of litið úr sjálfum þér. Það
er særandi iyrir hverja konu að heyra gert lítið úr þeim sem
hún elskar, jafnvel þótt það sé'af hans eigin rnunni".
„Alexia", hvíslaði hanu, „elskarðu mig?“
„Já, það veistu að eg geri“, sagði hún og brosti við
honum.
„En þú þekkir n ig svo lítið. Þegar við nú erum gift og
þú færð að þekkja mig, heldurðu að þú myndir þá halda áfram
að elska mig þótt þú kæmist að, að eg væri ekki eins full-
kominn og þú ímyndar þér nú“.
„Eg mun alt af halda áfram að elska þig, heldur þú að
kona hijóti ekki að vera viss um tiltinningar sínar, áður en
hún lætur teningnum vera kastað“.
„Eg veit ekki nema ástin og máske þakklætistilfinningin
geti blindað".
„Já stundum", sagði Alexía hlæjandi, „ef konan er sauður,
en það hugsa eg aö eg sé ekki, eg er sannfæið um að eg verð
ekki fyjir vonbiigðum þegar eg kynnist þér betur".
Ó, þetta hræðilega leyndarmál hugsaði Herriard, að eins
að eg Þyrði að segja henni alt. — öil frægð lians var fals,
haDn halði að eins verið hljóðpípa annars — og það einmitt
þess manns sem hún hafði mesta óbeit á. Hann varð að
segja henni það. Áður hafði hann hafdið að þögnin væri
best> eD hú Kat hann ekki þagað lengur. Ekki var bet.ra ef
Gastineau vaið fyrri tif að segja henhi það. En þá varð hann
a Húfa heit sitt við Gastineau. — Og játning hans hlaut að
hi jt&ja Alexíu. Tað reið baggan uninn, harn gat ekki fengið
sig til þess“.
Nokkiu síðar var hanu kominn lieim og var að brjóta
^eilann um framtíðiua. Eyrír fáum dögucu haíði haua orðii
85
Gastineau kveikti í vindling og reykti hugsandi um stund
svo sagði haDn: „Mér finst e>ns og eg sé nýlega sloppinn frá
hinuin dauðu. Lífið hefir komið mér svo óvart, svo skyndi-
lega, að eg get varia áttað mig. Eg get. enn ekki hugsað mér
hvernig eg á að koma mér fyrir*.
„Það er auðskiiið", sagbi Herriard.
„Á eg að snúa mér til hins forna lífs mins aftur, eða á
eg að byrja nýtt, vinna mér nýjan heim heilla og han ingju,
— heldur en að berjast á hiDni óhreinu fortíðarbraut? Það
er hnúturinn sem verður að leysa", sagði hann og hækkaði
róminn. „Er hið forna líf mitt maklegt þess að því só lifað.
— Nei, eg held ekki. Mér finnast lungun þurfa hreinnra and-
rúmsloft".
Gastineau þagði um stund. Nokkru síðar rauf Herriard
þögnina og sagði: „Tú hefir enn ekki sagt mér leyndarmálið
um bata þinn“.
„Eg hugði að þú myndir ekki hafa mikinn áhuga á því
efni. En eins og þú munt fara nærri um á eg dr. Hallamar
að þakka heilsu mína“.
„Dr. Hallamar", sagði Herriard undrandi, „en þú sagðir
mér að hann heíði skrifað þér að hann gæti ekkert hjálpað".
Gastineau hló sigri hrósandi. „Tað gat hann heldur ekki
þá. Yerkið var unnið og nær því fullkomnað".
„Hvað þá! Áður en eg talaði við þig um hjáipina".
„Já“, sagði Gastineau kýmileitur, ,,áður en þú sagbir mér
frá lækninum. Sjáðu tii, þótt þú hefðir ástæðu til að Joka
augunum, þá sá eg mér hagstæðast að hafa þau opin“.
Herriard vissi ekki hvort hann ætti að skilja þetta sem
ásökun um að hann hefði þagað af ásettu ráði. Honum sveið
það mest vegna þess að hann hafði sjalfur ásakað sig um at>
hugaleysi.
„Mér þykir vænt um að hugsunarieysi mitt skyldi ekki
veiða að tjóni og áivekni þí*1 skyldi koma i veg fyrir það.
En eg juta að lrirðuleysi tulit ér óaísakanlegt“.