Vestri - 07.09.1912, Blaðsíða 3

V £ S T R I
>39
35* **>!•
C! »30« »<>o«ooc<»oex»<>ot*w>oc»oa»<*K>c<»<KKX3<>cií «*>€»«•
V. 2
X Ql/nfaflUll'íllPÍnn h>ó B1, Hafnarstiæt K
S UAUiUllluUUl iilii 11, í3afirði, er traustur, fallegur x
H og ódýr. - Avalt miklu úr að velja. |
•»<>« >30« »< >«»30« »<>«»<>« >30« ^OOOCt^COCOS^qoa >«>«»■
Byggingar. Um þær hefir
verið fremur lítið hér í bænum
í sumar. Jóh. Pétursson kaupm.
hefir bygt sér íbóðarhús á túni
sínu hér inn með veginum. Sigi
urður Þorsteinssou múrari og
Guðbjartur Jónssön beykir hafa
bygt saman íyrir neðan íshúsið
og J. L. Lisbet trúboði að láta
reisa samkomuhús, með íbúð
uppi. í Steypuhúsgötu.
Hansen & Co.
Fredriksstad, Norge
mæla með sínum framúrskarandi
olíufatnaðí og
,pr isseningum4.
Þeir nota eingöngu hið besta
efni og fullkomnustu vinnubrögð.
Biðjið því ætíð um Hansens
olíufatnað frá Frederiksstad, því
að hann er bestur.
Emaille'plombur.
0. Steinbach
tannlæknir.
Vissast heima ii—12 f. m. og
4—5 e. m.
:•:»<»< >«»<>« »<>«»</«»<>«&
a
B
i
ð
l
ð
fi
ö
Guðrn. Hannessong
8
útvegar
annast salu
cand. jur. ||
veðdeildarlón, jj
húsum, jj
ó
jörðum og skipum.‘
ð
I
>.»030« »<«»<>« >«»<>«»<»
fJÉfT Undirrituð tekur að sér að
búa tii tennur.
Margartegundir um að velja,
þar á mcðal hinar svonefndu
Bloek-tennur.
Verkið iljðtt og velafliendi
leyst.
Mig er að liitta í verksm.
ísland (uppi).
Sophy Bjarnarson.
Tilbúin föt og
fataefni
fást hjá
Þorsteini Guðmundssyni,
Prentsmiðja Vestfirðmga.
10,000 króna virði hefir
versiun Axeis Ketilssonar
nú fyirliggfandi af allskonar FATNAÐI:
Fyrir karlmenn:
Yíir ÍOO alklseðnaði tvíhnepta og einhnepta með
klauf og klaufarlausa á 14,75 16,00 18,25 21,50 22,50
'23,75 24>°° 27.0° 3i.oo til 37,50.
Bnxur sérstakar á 3,75 til 5,75.
Yfirfrakka frá 19 kr. til 32 kr. liegnkápur.
Peysur bláar á 2,00 2,25 til 3,80 4,10 4,15 og 4,25.
Hálstau. Slaufur.
Erfióisföt:
Alklæðnaði á 4 kr. 5,45 og 6,15.
Buxur sérstakar á 1,90 2,45 2,75 3,40.
Jakkar —á 2,10 3,00 3,40.
Blússur —á 1.90 til 2,20.
Travlaru buxur á 6,25 og 7,75 til 9,25.
Færcyiskai peysur á 3,30.
Olíufatnaður af öllum stærðum.
Fyrir unglinga:
Alklæðnaði á 6,25 6,50 6,75 7,00 7,25 11,50 11,75 12,00 14.50.
Peysur. Nærfatnað.
Fyrir drengi:
Alklæðnaði á 3,25 3.35 3453.55^6,256,506,757,007,25.
Peysur. Mærfatnað.
Fyrir kvenfólk:
Sjpl hrokkin og slétt.
Sloppsvuntur á 1.95 til 2,25. Svuntuefni.
Millipils 1,70, 2,10 2,30 til 3,10. Nærklukkur á 1,55 til 2,30.
Nærfatnað ullar og lérepts og allt annað sem notað er
til klæðnaðar.
Verslun Axels Kelilssonar er þecjar orðin alþekt fyrir hve
ódýrl hiin selur og fara því nú orðið allir þanyað sem þurfa
að fá sér falnað og aðra vefnaðar^ eða álnavöru.
Nýkomrar eldhúsklokkur «í(()
* ‘ *“ Skúla úrsmiðs. ðjll.
119]
inæta hverju sen: er, en eg hefi þó tilboð, vopuahlé að bjóða
þér. Og eg skal benda þór á nð þú vinnur ekkert við að fara
að úthrópa þessi viðskifti okkar, og nefnir þú það á nafn við
nokkurn mann, mun þig síðar iðra þess“.
„þú ert enn að hafa í hótunum, er það nú rétt að vera
að byija á því, en ef . . .“
„Hótunum?“ sagði Gastineau kýminn. „En kæri vin, það '
er hlægilegt að halda að nokkrum manni detti í hug að hafa
í hótunum við annan mann, sem stendur í vigamóð með upp-
spenta — sennilega hlaðna — skammbyssu í hendinni, finst
þér ekki. Það var engin hót>>n heldur vingjarnlegt ráð og
ahir þurfum vér við og við hollra ráða. Það er máske best
að eg segi þér hvers vegna rétt er að gefa því gaum“.
„Eg óska engra ráða og síst frá þér, Gastineau“.
„Og þó er eg sá eini, sem eins og á stendur get ráðlagt
þér heilt. Það er því best fyrir þig að hlusta á mig. En vertu
þó svo vænn að muna eftir að það er skammbyssa sem þú
heldur á, því þú veíst að það getur hlaupið af henni. Ef þú
vilt skjóta til marks eftir mér þá getur þú gert það í herrans
nafni, en eg vil ógjarnan vera skotinn svona af tilviljun. Sjáðu
nú til, heimurinn er nógu stór fyrir okkur báða, og það er
ólíklegt að eg komi aftur á þessar skitnu og þéttbygðu stöðvar,
þar sem við báðir höfum eríiðað og spreytt okkur á ræðu-
höldum og málavafstri. Eg hefi tapað 5 árum af æfi minni
og þau verð eg að viDna upp. Það hygg eg hægast í Ameríku.
Eg hefi oít dáðst að Aineríku og langað til að reyna. mig við
þá gaipa er þar búa. Héi hefi eg aldrei fengið mótstöðumemi,
sem neinn dugur er i. fú þarft því ekki að óttast að eg
ónáði þig“.
Herriard kinkaði kolli.
„Já, eg hugsaði að þér þætti vænt um að heyra þetta.
Þú álítur mig sjálfsagt mesta viðsjálsgiip —, skæðan óvin.
Nú, eg væri það iíka máske ef eg gæti samrýmt það við aðrar
ákvarðanir minar; en augnabliks umhugsun hlýtur að sannfæra
109
vita alt eins og eg veit það sjáifur". -— Svo sagði hann henni
æfisögu sína frá því að hann sá Gastineau fyrst, hann gerði
það í svo fáum orðum sem unt var, en slepti þó engu er hann
hugði hafa einhverja þýðingu.
Alexía hlustaði á hann með eftirtekt og einu sinni eða
tvisvar spuiði hún hann nánara um samvinnu þeirra Gastineaus,
©g Herriard sagði það hlíiðarlaust, loks er hann hafði lokið
sögu sinni, sagði hann sér til afsökuuar:
„Ef þú vissir, ástin min, hve eg hefi hatað sjálfan mig
cg fyriilitið fyiir þeesa fölsku framkomu. Ástin til þin gaf
mér loks styrk til þess að taka fulinaðarákvörðun um að brjóta
af mér okið, og guði sé lof nú er eg frjáls. En nú þegar þú
veist alt getur þú verið laus við löforð þitt, ef þú óskar, og
þarft ekki að binda forlög þín við mig".
Hún lagði hendina á handlegg hans og þegar hann leit
framan í hana sá hamn að hún elskaði hann eins og áður.
„Alexia“, hrópaði hann og kraup á kné frammi fyrir
henni, „getur þú elskað mig enn þá?“
„Því ekki?“ svaraði hún. „Það hefir ekki áhrif á mig,
þótt þú hafir ánetjast í neti manns þessa“.
„En hugsaðu þér hve líf mitt heflr verið falskt allan
þennan tíma“, sagði hann.
„Látum það vera, — þó þú til allrar hamingju sért ekki
jafn slægur og Gastineau, er ekki þar með sagt að ekkert só
í þig varið“,
„Að minstá kosti var alt sem eg starfaði í máli yðar hefi
eg unnið upp á eigin spýtur án hans hjálpar".
„Já, það hefi eg skilið — og það gleður mig mikið“.
„Ef það hefði verið hann sem fyrir munn mmn hefði
unnið það mál, held eg að eg hefði aldrei haft djörfung til að
biðja þín. En í því máli hefir aðstaða mín veriö að öllu leyti
heiðarleg".
„Sniðug, hyggileg og drengileg — og þér gat dottið í hug
að eg myndi þakka þér slíkt með því að afneita þór, eftir að