Vestri - 21.09.1912, Blaðsíða 4

|7^X»>CXX3<>«Xa<>CX«0«X3<>eíX3<>e<X0<>e<X»>CXXa<>CXX3<;C<X3<>CXX3<|]3
8
8
8
Brauns verslun Uamburg.
jj Nýkomið:
0 Kyfcnregnkápur frá 11,50 13,50 18,50.
Kyenrcgiilxattar frá 1,50 1,75..
Kyenreguhlítar frá 1,75 2,25.2
Kvenskóhlífar á 3,30.
Telpnregnkápur frá 7 kr.
Vind- og vatnsheldar hútur á l/iO.
Vind- og vatnsheldir hattar á 1,80.
Vind- og vatnsheld íatacíiii ómissandi fyrir hvern 8
ferðamann. 8
8
8
8
8
8
8
8
8
8
8
8
8
8
8
8
8
8
8
8
8
8
8
8
8
8
8
8
8
Karlniaunaregnkápur frá 15,50 27,00]
Kaiimannaskóklífar á í,50. g
Brauns versiun eelur aðeins góða 8
vöru fyrir sanngjarnt verð, notar
auglýsingaskrum.
ekkí 8
8
8
£0>O(X3OO(»OO(X3OO(X3OO(X=K>O(»OCXX3OO(X3OO:X3OO(X3OOCX3<>O(|^
KOMJNGL. HIRÐVERKSMIBJÁ
BRÆBURNIR CLÖETTA
mæla með sínum viðurkendu SJÓKÓLAÐE-TEUUNDUM, sem
eingöngu eru búnar til úr
fínasta kakaó, sykri og1 vanille.
Ennfremur KAKAÓPÚLVER af beztu tegund. — Agætir
vitnisburðir frá efnafræðisransóknastofum.
byrjar að íorfallaiausu íyistu dagana í oktober næstkoiuandi
og stendur ytir til Bl. niars 11) 13.
l*ar vcrða kendar að n.insta kosti sömu námsgreinar og
að undanförnu, og ef til vill ííeiri.
Kenslutímar verða að öiium líkirdum auknir.
l*eir sein viija njóta tilsaguar á skóla Jiessuni suúi sér til
Árna kaupm. Sveinssouar, fyrir hinn 26. þ. m.
ísafirði 13. septbr. 1912.
Skólanefndin.
Reynið hin nýju ekta litarbréf frá litar
verksmiðju Buchs:
Ný'tl, ekla demanlsblált. AJýlt, ekta meðalblátt.
Nýtl, ekta dökkblátl. Nýtt, ekla sœblátt.
Allar þessar 4 nýju litartegundir lita fallega og ekta í aðeins
einum legi (bœsislaustj, Annars mælir verksmiðjan með sínum
viðurkendu sterku og faliegu litum, með allskonar litbrigðum, ti
heimalitunar.
Litanirnar fást hjá kaupmönnum allstaðar á íslandi.
B u e h s Farvefabrik, Köbenhavn
(stofnuð 1872 og verðlaunuð 1888).
Ætíð ber að heímta
kaffibætir Jakobs Gunnlðgssonar
þar sem þér verslið. Smekkbesti og drýgsti
Kaifibætir. Því aðeins egta að nafníð Jakob
Gunnlögsson og bláttflagg með hvítum krossi
standi á hverjum pakka.
118
særst. Strax og eg fékk tíðindin tótti mér skylt að ílytja
yður þau“.
Hún horfði hvast á hann og þóttist þess fullviss að hánn
segði ósatt.
„Þér hefðuð varla þurft að ómaka sjálfan yður með frétt-
iinar; þér hefðuð getað sent þær", sagði hún þurlega.
Gastineau kom þetta sjáanlega á óvart, og svaraði því
með uppgerðar-viðkvæTini: „Er eg leit á samband það er
tengir yður við hr. Herriárd, þótti mér ekki rétt að láta aðra
færa yður svo alvarlegar fréttir. Mér þykir leiðinlegt að yður
skuli mishka þetta, sem eg hefi þó gert í góðu skyni“.
„Það hryggir mig áð Heriiard skuli hafa orðið fyrir
óhöppum", sagði Alexía hvatskeytlega. „Hafið þér ekki meira
að segja?“
„Er þetta ekki nægiiegt?"
„Jú. En eg vil þá ekki tefja yður lengur fyrst þérhafið
flutt erindið".
„Það lægi næst að halda, greifadóttir“, sagði hann rólega
og horfði svo fast á hana að augu hans skutu gneistum; það
lægi næst að halda að yður væri tíðindin sem eg flutti fremur
gleði- en sorgarefni".
„En þér getið ekki vænst þess að eg ræði þær tilfinningar
mínar við yður", svaraði hún og virtist ætla að hringja bjöll-
unni.
Hann gekk skjótlega nær henni og köm í veg fyrir hring-
inguna.
„Alexía — greifadóttir", sagði hann með ástsjúkri röddu,
„bjóðið þér mig velkominn til lifsins aftur á þennanhátt?"
„Gátuð þér búist við öðru?'‘ svaraði hún róleg.
„Eg hafði von um að endurfundir okkar myndu verða
öðru vísi“.
Svipur hans varð ait í einu harður og óþýður.
„Já. Eg vonaði að þér mynduð fagna því að sjá mig
heilan á húfi. Eins og eg hafi ekki þvegið burt fortíðarsyndir
119
mínar í þessi mörgu ár, eem eg hefi sífelt barist, við dauðann.
Alexía!" sagði hann viðkvæmur og reyndi að ná hönd hennar,
en hun dró hana að sér.
„Nei“, sagði hún stygglega og skipandi, „eg leyfi yður
ekki að tala þannig til mín“.
Hann laut höfði auðmjúkur, en augun lýstu hatri.
„Legar eg vakna aftur til lífsins hit.ti eg yður jafn fallega,
varfærna og ómiskunsama og ávalt áður“, hvíslaði hann í
auðmýktarrómi.
„Eg hvorki vif né get hlustað lengur á yður. Þér verðið
að fara“.
Hann leit til hennar stygglega, „Erindi mínu er ekki
lokið'1, sagði hann rólega. „Bæði vegna yðar og Herriards
vara eg yður við að láta mig fara íyr en þér hafið heyrt er>
indislok mín“.
Hún dæsti óþolinmóð.
„Byrjið þá, ef eg á að láta það eftir yður að hlýða á
frásögnina------—.“ Og þó fann hUn glögt að hUn átti ekki
annars kost.
„Eað er þýðingarmeii a en Þér ímyndið yður", svaraði hann
drembilega. „Eg skal ekki tefja yður lengi, Eg hefi einnig
mikið að vinna",
Alexía vaið óttaslegin og þó fann hUn að hUn varð að
hlusta á hann, ef ske kynni að það kæmi í ljós í frásögu
hans, hvernig hann ætlaði að framkvæma árásir sínar gegn
Herriard.
„Eg var neyddur til þess að koma hingað með gerfinafni",
t.ók hann tii máls, „ekki einungis sökum þess að eg efaðist
mjög um að þer mynduð veita mér viðtal með réttu nafni,
heldur og vegna þess að Páll Gastíneau — að n insta kosti
sem stendur — er dauður gagnvart heiminuin. Þetta snertir
nú sjálfan mig, því eg vi) að þér fáið rétta hugmynd um mig.
— Þá kemur nú erindið. Pér ætlið . . . já. fyrirgefið mér
nokkur óviðeigandi orð, en tíminn líður, eg þarf aðfiýtamér,