Vestri - 05.10.1912, Page 3

39* fbl*
V E S T R I
«55
Magdeborgar'hrunabótafélag
Uiiiboðsmaðar fyrir ísafjorð ost nágrenni:
Guðm. BergSSOn, póstafsreiilsluiiMSur.
Til leigu
er húsið á stakkanesí
— í Gróðparstöðinni. —
Semja má við
Slgurð Kristjánsson
kennara.
Hertan
rikling
selur
Valdimar Þorvarðsson
Hnífsdal-
y.oouooosxr ■ xxtaaatsaootiatic*:^
i Giin. Hannesson |
| cand. jur. ^
| útwegar veðdeildarlán, ||
Í annasi salu á húsum, |
» Jerðum eg skipum. |
M 3G
t.KKKK)W»eHMMaWC)WlO0eOOt^
Eyjólfur ÍBJsrsíasan pantar fjrir
hvern sem óskav waíailuð og ódýr
úr, klukkur o. il. frá áreiðanlegu
versíuuarhúsi.
•aaoextðocioaocxjoocacxsoeaooocosocxxsoc’^iooooooðocoooooece
smjörliNi er be5t.
Biðjið \jm\eguná\mar
wS6iey** „lngóifur" MHekla**eða Jscrfolcf

Smjórlikið einungis fra :
Oíto Mön5(ied h/f.
tCaupmannahöfn og Rró5um
• i Oanmörku.
I
1
B
I
Skofatnaðurinn
»B ódýr.
hjá M. Magnússyni, ELafnarsti set
11, ísafirði, er traustur, faliegur
Ávalt miklu úr að velja.
ð
ð
ð
ð
•aooocnoccaaoocxsocx^oocacKicxaooocaooooooooccaoooosocooco
Verslun Axels Ketilssonar
er alþekt fys*ir að vera ódýrasta verslunin 1
bænum Fyrirliggjandí eru óeköpin öll af
álnavöru, iatnaði og yfir höfuð allskonar
vefnaðarvörum.
Reynið kin nýju ekta litarbréf frá lita
verksmiðju Bucfas:
Nýtt, ekta demanlsblált. Nýit, ekta meðalblátt.
Nýlt, ekta dökkblátt. Nýtt, ekla sæblátt.
Allar þessar 4 nýju litartegundir lita fallega og ekta í aðeins
einum legi (bcesislaustj, Annars mælir verksmiðjan með sínum
viðurkendu sterku og tallegu litum, með ailskonar litbrigðum, til
heimalitunar.
Litanirnar fást hjá kaupmönnum allstaðaV á íslandi.
Huclis Farvefabrik, Köbenhavn
(stofnuð 1872 og verðlaunuð 1888).
Ætíð ber að heimta
kaffibætir Jakobs Gunulögssonar
þar sem þér verslið. Smekkbesti og drýgsti
kaffibætir. Því aðeins egta að nafnið Jakob
Gunnlögsson og blátt flagg með hvítum krossi
standi á hverjum pakka.
2 duglegir sjómenu
öskast í sbíprúui. liitsjóri
vísar á.
Utgefendur: Nokkrir Vestfirðing> r.
Reyniö
boxcalfsvertuna „Sun“, og þá
notið þér ekki aðra skósvertu.
Fæst hjákaupmönnumáíslandi.
Buchs Farvefabrik,
Köbenhavn.
E 124
um kvöldið til bo8*ins með þeim fasta ásetningi að’fgera síð-
ustu tilraun til — ekki að vinna ást yðar, það vissi eg var
óhugsandi á eiuu kvöldi, — að þér gætuð iitið við mér —,
vinna að eins vingjarnlegt tillit, eða bros, einn dans, fá að
snefta við hönd yðar og heyra yður tala. Ná í mola frá yðar
fjölskrúðuga borði þótt það yiði ekkí til annars en æra upp
í mér sult“.
Hann þagnaði um stund oins og hann væri að bíða eftir.
að hún segði eitthvað, en byrjaði svo aftur:
,,Mig grunaði ekki hvaða forlög biðu min, að eg ætti að
pinast meira það kvöld en nokkru sinni áður, þér forðuðust
mig og fyrirlituð en veittuð öðrurn hylli yðar. En þó lifði
enn neisti af von rninni. Eg beið eftir tækifæri og loks virtist
mér það ætla að gefast. Eg sá yður fara út úr danssalnum
ug flýtti mér út um aðrar dyr tii að ganga í kring og mæta
yður. Pannig hélt eg áfram þangað sem eg hafði búist við
að flnna yður. Eg hafði getið rétt til. Þér voruð í herberginu
°g tveir menn hjá yður og var Martindale ánnar þeirra. Hinn
maðurinn fór en þér hélduð áfram að tala við Martindale. Svo
fóruð þið bæbi^ auðsjáanlega eftir tilmælum hans inn í lítið
hliðarherbergi. Munið þór það?“
Hún kinkaði kolii.
„Þið voruð svo niðursokkin í samtalið að þið veittuð mér
enga eftirtekt. Eg varð ærður af afbrýðissemi. Eg stansaði
við dyrnar og hlustaði. Eg heyrði hijóminn en ekki orðaskil.
Um ieið og eg hagræddi mér tiJ, rak eg íótinn í einhvern
smámun á gólfinu, eg tók hami upp og þekti þá strax að það
var hárnál yðar. — Nú farið þér víst að geta ráðið gátuna".
„Já“, sagði hún þurlega.
)>Já, ástæðan til að fora inn og eyðileggja samtal ykkar
hafði þannig borist upp í hendur mér, en afbrýðissemin hélt
mér kyrrum. Eg beið og ætlaði að koma þegar verstgegndi.
Eg reyndi að skygnast inn ^en sá ekkert. Aðrar dyr láu að
berberginu og eg vissi að ef eg gæti staðið við þær hlyti eg
121
lánað eins og aiiur hans orðstýr — frá aDnars manns heila?
Heflr hann sagt yður það ait“.
,Já, út í æsar*.
Gastineau brosti hæðnislega. „Mér þykir leitt að heyra
það, því með því hefir hann brotið diengskaparheit sitt —,
hátíðlegt, heit er hann gaf mér, sem. hann á ait að þakka“.
»0, eg hugsa. að hann hafi haft fulla ástæðu til þess“,
sagði hún með hægð.
Hann leit hvast, á haua og honum duldist ekki að hún
vissi alt. „Hann mun reyna að réttlæta pretti sína, það er
vafalaust, en um það atriði þurfum við ekki að þrátta. En
það sem eg ætla aö biðja yður að athuga er sá sannleikur,
að þér eruð að visa hinum rétta manni á bug, en takið inni-
haldslaust gerfi hans“.
„Eg lít alt öðrum augum á Herriard en þér og þarf ekk
að þrátta um það við yður“.
„Eg vona og óska“, sagði hann í blíðum róm, „að hjarta
jðar darr.i af n.eiri sanngiini, Alexía, lofið mér aðkallayður
því TTáfni, þó i síðasta sinn verði. Alexía, því getið þér ekki
eiskað mig. Hvaða bölvun er það sem á mér getur iegið og
aflar n ér haluis jðar i stað ástar. 8egið mér hreinskilnis-
lega hvað það er í fari n ídu sem fæiir yður frá méi, yður,
sem eg hélt að sist af öllum tækuð skuggann fram yfir það
virkilega? Segið mér sannleikann, jaínvel þó eg, kunni að
örvílnast við að heyra hann. — Hví hatið þór mig þannig?"
Hann stóð fölur með biðjandi augu og titraði allur. En
Alexía var róleg og iét séi ekki bregða.
„Eg hefi ekki hatað yður iyrri en eg varÖ fyrir ofsókn
yðar . . .“
„Ofsókn", greip hann fram í. „Ei rétt að kalla það ofsókn
þótt maður sem fær óstöðvandi ást á konu geri alt sem unt
er til að vinna hana“.
„Það ei að minsta kosti engum góðum dreng samboðið
að reyna að neyða konu til að giftast sór. í gamla daga var