Vestri - 28.10.1912, Blaðsíða 4

168
V RS TRÍ
42S tb!.
DEFORENEDE
BRYGúERIERS
KRONE PORTER
!
- $ r o
1W' Lítið inn til Leó fyrst!
áður en þið kaupið skó annar staðar.
Hann hefir nú miklu meiri birgðir af
skófatnaði en áður.
Regnkápur
karlmanna á kr.; 12, i4, 21—27.
Dömu-regnkápur af ýmsum tegur dum
komu með síðasta skipi
í verslnn Axels Retiksonar.
Yfirfrakkar
1 aglegi r og ó dýr i r,
nýkomnir í mittlu úrvali í
yerslnn Axels Ketilssonar.
Norðlenskt
saltkjðt oij tðlg
fœst í Tangagötu Í7.
Enginn maður
má umgirða grafreiti í ísafjarðar-
kirkjugarði, þótt ‘ grafreitirnir séu
áður útmældir, nema eftir ná1
kvæmri fyrirsögn Sigurðar Krist'
jánssonar kennara.
í umboði sóknarnefndar:
Sigurður Kristjánsson.
Tilbúin föt ofl
fataefni
fást hjá
Þorsteini Guðmur.dssyni.
Reynlð
Gerpúlverið „Fermenta”
og þér munuð sannfærast um,
að betra Gerpúlver finst ekki á
heimsmarkaðinum.
Buchs Fabrik, Kobenhavn.
K«w>®íC5í3®í»K»:»ocwKHKíeí>ewH
S 9
i Guðm. Hannesson *
cand. jur. g
I útvegar veðdíeildarlán,
ð annast salu á húsum, g
H Jörðum ©{j skipum. g
ff *
%.»:»ooc»ooest)CK!c»:»«aaoot»i^
Vandað
h ti s,
þétt við sjö hér í bæmim
fæst keypt.
Lyathafendur snúi sér til
Árna Sveinssonar
kanpmanns á ísaiirði.
Prentsmiðja Vestfirðinga.
7/s jarðarinnar
i MM
fsest tii kaups og ábúðar
í na-stu iardögum. — Jörðinni
fylgja ágæt peningshús og
sjívarhús en íbúðarhús ekk'.
Túnið gefur at' sér mu 85
hesta af toðu. Útengi 200 til
800 hesta árlcga og mótak
óþrjötiindi. Jörðin liggur injög
vel til fisk- og síldarveiða.
Lysthafendur snúi sér sem
allra fyrst til ritstjóra Vestra
eða undirrítaðaðs.
tsafirði 7. okt. 19iti
Lárus Marísson.
Eyjólfur Ejarnason pantar fyrir
hvern sem óskar vonduð og ódýr
úr, klukkur o. fl. frá áreiðanlegu
rerslunarhúsi.
126
Eg vildi ógjaman Itnda í áflogum og hopaði því aftur á bak5
en hann fserði sig nær’mór".
„Stattu hæfilega fjarri mér, siarkarinn þinn“, sagði eg.
„Ef þú leggur aftur hendur á mig verðor það verst fyrir
sjáifan yður. f>að er ieitt, að þér sku’uð ekki geta hagað yður
eÍDS og maður, hvorki gagnvart karli né koiiu".
„Eg skal kenna yður að standa ekki á hleri næsta daginn,
óþokkinn þinn“, sagði hann og greip báðum höndum um háis
mér, svo eg ætlaði að missa andann. Hann var óður af bræði
og eg efaðist ekki nm að hann viidi reyna að kyrkja mig. Eg
varð magnþrota um leið og eg hætti að geta andað. En svo
kom mér til hugar vopnið sem eg hélt á í hendinni. Eg tók
það örþrifaráð að leggja því fyrir brjóst honum af öllu afli. Og
eg varð alveg forviða þegar eg fann að það hatði þann árangi
ur að hann slepti tökum. Hann rak upp iágt hljóð og féil á
mig og það var með naumindum að eg hafði afl til að draga
úr falli hans. Hann féll á gólfið og lá þar steindauður.
þanuig er saga mín. Það sem síðar gerðist vita allir.
Mér þykir vænt um að þér hafið hlustað á mig með stillingu.
En eg varð að skýra fyrir yður að eg er ekki neinn ásetnings-
morðingi og jafnframt að gefa yður iýsingu af hvernig Martin-
dale andaðist".
„Já“, sagði hún, „mér þykir fróðlegt að vita það sanna
í því máli“.
Hún horfði nú í fyrsta skifti framan í hann, en ekki var
hægt að sjá reina velvild í tilliti hennar.
Hann færði sig nær henni. „Eg vona að þetta geri
breytingu á samkomulagi okkar“.
„Ef þér haldið að það verði til þess að koma okkur í
nánari kunningsskap er það hrapallegur misskilningur".
„Nei“, svaraði hann brosandi. „Það verður að vera
meira en kunningsskapur".
„Veiðui“, sndurtók hún og hló kuldalega. „Þér gieymið
sjálfum yður er þér talið þannig".
127
„Eg skal segja yður hvers vegna eg hafði þet.ta orð. Það
er af því að eg er viss um, alveg sannfærður um, að bér og
, eg, ef við vinnum samaD getum fengið ótakmarkað vald í
heiminurr. Það eiu ekki til á jarðríki aðrar tvær persónur,
er næð því að sameinast gætu náð sliku valdi og virðingu.
Þegar eg ta’a um vald meina. tg hverskonar áhiif er við gætum
beitt til að koma góðu til leiðar. Að fáum árum liðnum
myndu áhiif okkar vera ótakmörkuð og auður og virðing okkar
að sama skapi. Tökum dæmi: Meðan eg lá hálfdauður í
rúminu, og bjóst aidrei við að stíga á fætur framar, skapaði
eg alit og frama annars manns, Herriards. Eet.ta gerði eg án
þess að tska nærri mér, i dutlungakasti og þakklætisskyni
fyrir smávægilegan greiða sem hsnn hafði gert mér. Eg ýtti
honum áfram til álits og frama með jafn hægu móti og maður
flytur mann á taflhorði. Þetta vitið þér? Er ekki satt?“
„Jú, eg skil það", svaraði hún eins og ósjálfrátt.
„Og nú, siðan eg fékk heilsuna aftur get eg með fullum
rétti sagt, að ekkert skuli hefta vilja minn. Það afl sem
flytur mig fram hjá múgnum er ósföðvandi, Ef þér stæðuð
við hlið mína myndi heimurinn liggja við fætur okkar. Fyrir-
gefið dirfsku inína, en eg verð að segja það, að fólk eins of
eg og þér höfum ekki heimild til að binda forlög okkar vií
þá sem standa langt fyrir neðan okkur. Þetta hljótið þór
sjálfar að sjá, þér sem eruð svo hyggnar. Eg trúi því ekki að
þér féuð svo blindaðar að gera þau misgrip að binda forlöf
yðar við lélega brúðu andlegs vesalmennis eins og Herriard"
,,Heria Gastineau" áagði Alexía skjálfrödduð, „eg get ekk
lengur hiýtt á slík iimmæii11.
„Þór verðið að gera það, greifadóttir", sagði Gastineau
ákafur. „Eg er neyddur . að bregða upp fyrir yður mynd
af framtíð yðar, eins og hún gæti orðið, þótt eg eigi á hættu
að særa yður. Eg hefi að eins minst á hagsmunavonina en
ekkert á ástina. Ekki eitt oi ð um þá brennandi ást sem log' ,
í sál minni og gerir mig að þreel yðar. Ekki hefi eg heh