Vestri - 20.11.1912, Blaðsíða 3

V E S T R I.
m
•!OUOOQOCX»Oac»OCX»OCX»OCX»<>COO<>CDO(»OQ<»Oex»CK>COCt«
x Qlfrífafnahiipinii hió K' «
5 OlVUlUlliaUUl lilil 11, isatuói, er traustur, fallegur g
S og ódýr. — Ávalt miklu úr að velja." 5
ð ö
*
Axeis Ketiíssonar
er alþekt íyrir að vera ódýrasta verslunin 1
brnum. Fyririiggjandi eru ósköpin öll af
álnavöru, latnaði og yfir höfuð allskonar
vefnaóarvörum.
bamuicrkt.
Bökbaíd.
45‘ t*>Í*
Fkjól
á kr. 2,40 pundið,
nýkomið til
Jóns H. Áinasonar.
sem nota ætla ferðir
vélarb. >Guðrjður< á-
minnust nm að böggul- og smá'
sendingum ber að skila fyrir kl.
8 að kvöldi daginn áður en bát*
urinn fer at stað; ella verður
þeim eigi veitt viðtaka.
Sé um flutning að ræða í
stærri stýl, fer báturinn að
bryggju þeirri er næst flutning*
um liggur.
Afgreiðsla bátsius er í Aðab
stræti 12.
íiafirði 15. nóv. 1912.
Karvel Jónsson,
Allir ættu að tryggjalíf sitt.
Talið sem fyrst við
Kr. H. Jónsson
umboðsm. lífsábyrgðaríélagsins
>Krónan«, sem er eitthvert hið
besta og- hagkvæmasta lítsá-
byrgðarfélag á Norðurlöndum.
Reynlð
Gerpúlverið „Fermenta“
og þér munuð sanníærast um,
að betra Gerpúlver finst ekki á
heimsmarkaðinum.
BacKs Fabrik, KoKcnhaTn.
;<»oðocx»oot»oo«»oec»oet«
g
I Guðm. Hannessen
U cand. jur.
ð útvegar veðdeildarlón,
ð annast selu á jhúeum,
ð jfirðum eg skipum.
as»<»oec»oec»oec>oc»oet»cM
3W» Það eru vinsamleg
tilmæli mín til þeirra er lotað
hafa að borga Vestra, að etna
þau loforð fyrir nýjár,
Aðrir skuldunautar blaðsins
ættu og að fínna mig sem
fyrst.
ísafirði 20. nóv. 1912,
A. F. Bjarnason.
Hérmeð tilkynnist að íshús
hlutafélagins á ísafirði er opið
til atheudingar á beitu kl.
7-8 e. m. daglega og til aí'-
hcndingar á matvælum k).
6—7 e. m. á þriðjudögum og
laugardögum.
l*»r er einnig seldur
frystur soðmatur.
Saltaður steinbítur til sölu
hjá Jóakim*PáJssyni,
Hnífsdal.
í bauit var nsér undnrituöum dregin
hvit, hyrnd gimbur, veturgömul, með
minu hreina marki: stúfrifað viustra.
Þassa kind á ég ekki og getur pví
réttur eigandi hennar vitjað andvirðis
hennar, að frádregnum kostnaði, til
min og samið við mig um markið.
Kirkjubóli í Valþjófsdal 2/u 1921,
Jón Eyjóljsson.
Konup og karlar þeir, er klippa
þessa auglýsingu úr og senda hana
bi Klædevæveren
Viborg, Danmark, fá burðargjalds-
laust 3 stikur (meter) af 1,30 breiðu
svörtu, dinombléu eða gi áýrðualullarefni
í falleg og v«en karlmannsföt fynt 13 kr.
36 aur., eða 6 btikur af þelklseði ihverjum
lit sem er í snotran kvenkjól fyrir 8kr.86
aur. Ull ertekin til borgunar á 66 a. pd.
Endirritaðkr tekur að sér
að selja kjöt á lsaíirði lyrir
þá er þess óska gegu 10% í
ómakslaun. x
Skúli Einarsson.
Undirritaður trkur að sér
aliskcuar liókliaiid, eins og áður.
Góður liágaugur. Lágt verð.
Isafirði, 15. nóv. lb.2,
Oddnr Gíslason.
Sundstræti 53.
fást hjá
Þorsteini Guðmur-assyni,
Eyjólfur Bjarnason pantar fyrir
hvern sem óskar vonduð og ódýr
úr, klukkur o. fl. frá áreiðanlegu
versluuurhÚBÍ.
Afgreiðslu- og innheimtu-maður:
Arngr Fr. Bjarnasou.
140 137
„Hvaft er maöurinn aft gera?“ varð Herriard aft orði hálf-
hátt, — en þá sneri mafturinn sér skyndilega við.
Þykka, sneplótta skeggifi var horfið, og Herriard íanst
eins og hnífur stæöi í hjarta sinu. Hann stóð augliti til
augliti8 vift Gastineau.
XXIX. Skilnaðarstundin.
Ef Herriard heífti verift í Dokkrum vafa um að þetta væri
Gastineau, þá hefði þó hift djöfullega glott um varir mannsins
hlotið aft leifta hann i allan sannleika.
„Loksins — loksins höfum vift fundist aftur, Herriard",
sagfti hann hróöugur.
Herriard vissi að hættuleg stund, ef til vill síftasta augna-
Glik lífsins væri nú í vændum. Meftan Gastineau sagöi þetta
úró hann skammbyssu upp úr vasanum á hinum ræflalega
bændakufli.
Það var eftirtektarvert hvernig Gastmeau bar sig aft þessu.
Hann fór hægt aft öll<>, en horffti stöftugt á Herriard og úr
svip hans skein: öll vörn er árangurslaus, gefstu þegar upp.
,Mér þykir þaft leitt“, sagfti hann meft hinni mestu hægft,
eins og haDn væri aft ræða eitthvert þýðingarlítið mál, Baft
Verða að ónáfia miftdagshvíld þína. En þú getur skilið að
begar heita má að maður sé að berjast fyrir lífl sínu, getur
haun varla tekið tillit ti) þótt hann baki öðrum dálítil óþæg'
ÍDdi. Senniiega hefir þú, kæri vio, lika skatnmbyssu í vasa
Þ‘hum, en þar sem minni er nú miðað á þig játar þú sjálf-
8aSt að þín er þéi alveg gagnslaus. Gerðu mér því þann
®leifta að taka hana upp og kasta henni Diður fyrir turninn.
átt þú hægra með aft ha)da huganum vift þaft sem vift
tölum mn.
Hann gskk fast að Herriard og miðaði alt af á haDn
skarnm byssunni.
Herriard haíði í byrjuninni orðið eins og steini lostinnog
ana eftir að honum batnafti. Herriard fanst þetta harla kyn-
legt, en skógarvörfturinn sagði aft eftir þeirri þekkingu sem
haDn heífti á dýrum væri þetta alt eftlilegt. Hundurinn væri
af því kyni, sem ótamið væri vilt og veiftibrátt, sárið hefði
vakift þetta eftii, eins og óeirft bans benti á og nú væri hann
hlaupinn út í skóg til þess að sefa skap sitt með hefnd.
Herriard lagði litinn trúnaft á þetta og )ét leita hundsins,
en það kom fyrir ekki. Þaft sefaði dálitift skap hans, því
hann haffti búist vift aft hundurinn findist dauður og hefði
verift myrtur af þeirri hönd er hann bjóst vift að ait af væri
reidd til höggs til aft fyrirkoma sér.
En Alexía hló aft kvíða hans. Nú lék þeim þó alt í
lyndi og ekkeit benti á aft hættan heffti elt þau. Þaft var
ekki létt aft láta fornar skuggamyndir byrgja sól gleði og gæfu,
sem nú skein í heifti. Gastineau var varla svo frekur að fara
að elta þau, erda hlaut hann að sjá að hann hefði annað
betra meft tíma sinn að gera til þess að skapa sér nýja fram-
118. Senuilega haffti hann gert alvöru úr því aft leita gæfunnar
í annari heimsálfu og sagt skilift við fortíftina að fuflu og öllu.
Þessar vikur sem þau höfðu dvalift 1 höHirmi hafði heldur
ekkert komið fram, sem benti á aft Gastineau væri nálægur.
Hann var heldur ekki líklegur til aft draga það á langinn sem
hann haffti fyrir stafni. Þannig t.alaði hún um fyrii Herriard,
en hann gat þó ekki slitift það úr huga sér að ills væri von
frá Gastineau hvenær sem færi gæfist. Hann trúði þvi ekki
að hann myndi hætta vift það sem hann haíði hótaft aft fram-
kvæma.
Þessar fortölur höfftu þó þann áraDgur að Herriard lét
ekki á ótta sínum bera og sýndist njóta lífsins. Kringum
hóllina voru víðáttumiklir skógar og Herriard haffti einkum
yndi af því að þjóta um þá til veiðiferfta, og fór ávalt lengra
og lengra um þennan ókunna heim. Þetta hresti svo huga
hans, aft allar daprar endurminningar urðu honum loks svo
íjarlægar eins og þær væru tugi ára bak við hann.