Vestri - 25.11.1912, Blaðsíða 3

46. tbL
V £ S T R I
Loghálir, silfurfagrir
og þrælsterkir
skautar
fyrir konur ®g karla á öllum aldri
lást í verslun undirritads.
Nægar birgðir fyrir bæinn
og báðar sýslurnar.
Harls 1. Gi
cXaÆið ofUrJ
Allskonar karimannafot og
fataefni. Ennfr. nærfatnaftur,
liáistau hvítt og mislitt, skinn>
og uiiarvetlinga fyrir karla
og konur, smokkar, peysnr
handkiæði og m. 0,
selst alt með niðursetlu verdi.
ísafirði 21. nóv. 1912.
Þorsteinn Guðmundsson,
klæðskeri.
fiérmeft tilkynnist aft íshús
hlutafélagins á Isaflrfti er opift
til afhendingar á heitu ki.
7— 8 e. m. daglega og til af-
hendingar á matvælum ki.
6—7 c m. á þriftjudiigum og
laugardögum.
jpjp f*ar er einnig seldur
frystur softmatur.________
Hfis til sölu.
í Bolungarvík er til sölu íbúð-
arhús með stóru geymsluhúsi,
hjalli og fjósi yfir 3 kýr og hey-
hlöðu. Húseigninni fylgir girt
og vel ræktuð lóð, 400 □ faðma
að stærð, og seljast réttindi
lóðarinnar með húseigninni. Sá
er kaupir hefir forkaupsrétt að
tveimur hundruðum i jörðinni
Hóli. Semja bor við
kaupm. Jónas Jónasson
í Bolungarvík.
K*nur og karlar þeir. er klippa
þeesa auglýsingu úr og eenda hana
tíi Klædovævoron
Viborg, Danmark, fá burðargialde-
laust 8 ttikur (meter) af 1,80 breiðu
STÖrtu, dimmbláu eða gráýrðualullarefni
í falleg og rsen karlmannsföt fyrir 13 kr.
85 aur., eða 6 btikur af þelklseði íhTerjum
lit sem er í snotran kTenkjól fyrir 3kr.85
aur. Ull ertekin til borgunar á 6f> a. pd.
kn.n sem nota ætla ferðir
l'ull vélarb, >GuðríÖur< á-
minnast um að bögguli og smás
sendingum ber að skila íyrir kl.
8 að kvöldi daginn áður en bát«
urinn fer at stað; elia verður
þeim eigi veitt viðtaka.
Sé um flutning að ræða í
stæiri stýl, fer báturinn að
bryggju þeirri er næst flutning
um liggur.
Afgreiðsla bátsins er f Aðah
stræti 12.
ísafirði 15. nÓT. 1912.
Karvel Jónsson
*J3
ísafirði, 19. nóv. 1912.
Hér með tilkynnist öllum mínum heiðruðu viðskiftavinum,
að frá deginum í dag er hr, Carl Hemmert farinn frá verslunar-
stjórastöðunni við verslun mína hér á ísafirði. Fröken Fanny Jó-
hannesdóttir veitir versluninni forstöðu til 1. febrúar uæstkomandi,
en þá tekur horra Björn Pálsson, sem verið hefir bókhaldari hjá
Tangs verslun, við sem verslunaritjóri við verslun mína hér. Eg
bið þvi alia að taka tillit til þessarar breytingar og vona að við-
skiftavinirnir verði framvegis jafn ánægðir yfir viðskiftunum sem
áður.
Virðingarfylst:
Rich. N. Braun.
Yfirfrakkar
laglegir og ódýrir,
nýkomnir í miklu úrvali í
yerslnn Axels Ketilssonar.
Allir ættu að tryggja líf sitt.
Talið sem fyrst við
fir. H. Jénsson
umboðsm. lífsábyrgðarfélagsins
>Krónan<, sem er eitthvert hið
besta og hagkvæmasta lífsá-
byrgðarfélag á Norðurlöndum.
KWÍWKKXX«>C*X30C«X9<)OOOOetK
S Guöm. Hannesson i
cand. jur.
útvegor veðdeili
annast selu á
jftrðum eg skipum.
I-Hén, £
húsum, j|
E
»(M
Góðar sögubækur
fást á prentsmiðju Vestra.
Eyjólfur Bjarnason pantar fyrir
hTern sem óekar venduð og ódýr
úr, klukkur e. fl. frá áreiðanlegu
Terslunarhúsi.
Prentsmiðja Vestfirðinga.
144
bekki menniDa. Þú myndir ekki geta staðist freistinguna.
Vertu rólegur, eg gruna þig ekki um að þú reynir að hafaút
úr mér fé, svo lágt stendur þú ekki. En þú myndir ekki geta
stilt þig um að bregða fyrir mig fæti, — auðvitað í nafni
siðferðisins og réttlætisins. En þá væri máske ekki eins hægt
að fá þig til að þegja eins og nú. Pað eru ekki nema bjánar,
s>em byrja á því að klifra upp háan stiga sem annar stendur
við, sem bæði getur og máske hefir löngun til að kippa atig>
aDum undan honum".
Herriard var forviða hvað Gastineau var langorður.
„f’ú", hélt Gastineau áfram, „veist eða þykist vita að
það hafi verið eg sem var valdur að dauða Martindale".
„Eg veit ekkert um það og þykist ekkert um það vita“,
sagði Herriard og hugsaði til konu sinnar.
„Nú, jæja, þú hefir að minsta kosti grun um það og það
er mér nóg. Þú ert ekki einn um þann grun —, Quickjohn
Isynilögregluþjónn er þar á sama máli. Mér þykir það leitt
ykkar beggja vegna, En þú hlýtur að sjá að það er ekki
efnilegt fyrir mig að byrja á að ryðja mér braut við hliðina
á tveim mönnum, sem gruna mig um morð“.
Gástineau mælti þetta svo rólega, að Herriard virti hann
forviða fyrir ser, og nú var ekkert annað en skammbyssan
eem bar vott um að hann hefði ilt í liyggju. Herriard spurði
8jáifan hvort maðurinn myndi vera með fullu viti.
»Gastineau“, sagði fierriard með svo ákveðinni rðddu sem
honum var unt. „Pað er misskilningur hjá þér að eg muni
6e8ja öðrum grun œinn. í*ú hlýtur að vera truflaður, ef þú
^ldur að með því að myiða mig — ef það or meiningin —
^Uoir þú umflýja dóm og fangelsi. Heidur þú, jafn hygginn
og tú ert, að þú getir myrt mig hér og sloppið við hegningu.
Heldurðu ekki að morðið myndi einmitt vekja grun og vissu,
leiddi til þess að þú yrðir færður að höggstokknnm".
Tvírætt bros lék um varir Gastineaus meðan Herriard
^fti.
141
sá nú að öll vörn var árangurslaus. Hann tók því skamm-
byssuna upp úr vasa sínum og kastaði henni út fyrir turn-
vegginn.
Það heyrðist glögglega þegar hún fóll niður í grasið.
„Hvers óskai þú, Gastineau ?“ spurði Herriard, en rödd
hans var hljómlaus, eins og manns, sem veit að síðasta augna-
blik hans er komið.
Gastineau gekk nokkur skref aftur á bak og settist á
turnriðið.
• »Fyrst og fremst lítils viðtals8, sagði hann — og glotti
illilega — „að eins örfáar mínútur, kæri vin, og síðan
algerðrar þagnar".
Hljómurinn í setningum þessum var hinn ósvífnasti og
Herriard fanst hjarta sitt hætta að slá.
Hann braut heilann um eitthvert úrræði til bjargar, en
fanD ekkert. Hann þakkaði þvi hamingjunm fyrir þá stuttu
Btund, er hann hafði fengið að njóta unaðar og ástarsælu lifs-
ins, og bjó sig undir dauðann. Hann gat engu orði uppkomið
og beið því eftir að Gastineau hóldi áfram.
„Eg þykist vita að þú hafir þóst vera búinn að villa mór
sjónir. Það er að vísu löng leið frá Lundúnum til Rohnbergs,
en eg hefi ekki verið vanur að láta stund eða stað aftra þeirri
ejálfsvörn sem ölium er skyldug. En hitt má þig undra, að
eg skuli vera að gera mér svo mikið ómák þín vegna“.
Þegar Herriard athugaði illgirnissvipiDn á andliti Gastin.
eaus, furðaði hann sig á því að hann skyldi hafa verið svo
einfaldur að láta sér detta i hug, að slíkt illmenni hætti við
hefndaráform sitt. Nú var honum Ijóst hver hafði framið
innbrotið um nóttina. Ed hvað hann hafði verið heimskur að
láta telja sér trú um að Gastineau hefði ekki haft þar hönd
í bagga með.
„l?ú talar um sjálfsvörn", sagði Herriard til að segja þó
eitthvað. „Það er eins og þú álítir að eg hafi haft í hyggju
áft skaða þig eða geia þér ilt“.