Vestri - 14.12.1912, Blaðsíða 2

198
V E S 1>R 1
50. tbL
Reynið mínar 2nýju gæðategundir af
Tvisttauum og Bemesie
og þá munið þér aldrei kaupa^annað.
Verslun Guöríöar Árnadóttur.
•m >e*)00C*»0«C**30CO000C*30CX*30C5C»<»esq>C< JOt»{ JOOO*>et >ooot •
ð I
ð Skúfatnaðurinnhié "* Ma°núBmyni• **>•»**
8
og ódýr. — Ávalt miklu úr að velja.
11, ísafirði, er traustur, fallegur
8
•»oot»oo(»<Kx»ocxiaocxiaoot»uet400ooot>otiecta(aQ(»(MK«a(*
veiðasjóðinn hefir farið alveg
sömu leið og bankana, nema hvað
meira hefir að því kveðið. Menn
út um landið hafa haft hans
sáralítil eða engin not. Reyk
vfkingar hafa þar setið fyrir
öðrum. Fé sjóðsins er að vísu
takmarkað, en ætlunarverk hans
er að verða að gagni útgerðar-
mönnum yfirleitt, án tillits til
búsetu, þótt svona hafi nú farið
í reyndinni.
Eg veit að vísu að margir
muni nú vera mjög bjartsýnir um
framtíð Roykjavíkur, — einkum
síðan vissa fékkst fyrir að höfnin
yrði bygð. — En það er margur
staður hér á landi byggilegur,
ef ekki skorti fé til þess að koma
upp þeim atvinnurekstri er þar
ætti góða aðstöðu og líklega
framtíð. Að því er fiskveiðar
snertir stendur t. d. ísafjörður
betur að vígi. En aðstaðan dug-
ar lítið þegar féð vantar, því
það er afl þeirra hluta sem gera
skal.
Utgerðarmaður.
Símfregnir.
f ríveldasambandið milli
Þýskalands, Austurríkis og Ítalíu
hefir nú verið endurnýjað til 7
ára.
Óíriðarhorfur sífelt að aukast
milli Austurríkis og Serbíu. —
Austurríkismenn eru í hinum
mesta vígahug. Þar eru nú tveir
harðsnúnir flokkar og vill annar
ólmur stríð, en hinn viðhalda
friðnum. En sá sem ófriðinn
vill er talinn í allvissum meiri-
hluta á þingi og hjá þjóðinni.
ófriðarinn. Um stríðið á
Balkanskaga, milli Tyrkja og
sambandsþjóðanna, er nú ekkert
getið. Þar bíða allir átekta þar
til friðarfundurinn kemur saman,
sem verður nú í byrjun næstu
viku.
Sambandsmálið.
At því er ekkert nýtt að segja.
Tillögur þær sem ráðherra lagði
fyrir þingmenn, og líkur voru til
aðDanir myndu ganga að.hafa ekki
verið birtar enn og ekki kunn*
ugt um að neitt svar sé komið
um hvort þaer verði birtar.
Lausatregnir þær sem borist
hafa um málið benda á, að Danir
séu nú tregir til samninga og
óþjálli að ýmsu leyti en þeir voru
1908.
En sé svo, að vér náum nú
ekki jafngóðum kostum og stóðu
til boða 1908 og þá var hafnað,
sýnist ekki annað fyrir hendi en
að láta málið hvíla sig um skeið,
þar til betri byrs er að vænta.
Fréltabréí frá íslandi.
Norskur ferðamaður sem ferð>
aðist hér um land í sumar hefir
skrifað ferðapistla í norsk blöð
sem áður hefir verið getið um í
Vestra. Um þjóðlíf vort og
iitnaðarhætti segir hanu:
Á íslandi er útbreiddur ung1
raennafélagsskapur svipaður og
í Norvegi. Hann hefir tekist á
hendur að vinna að ýmsum al-
þjóðamálum og öðru er landinu
má gagna. Sumstaðar þar sem
smjörbúin eru ekki rekin nema
á sumrin eru þau notuð fyrir
samkomur ungmennafélaga á
veturnar. A sumriu gangast þau
oft fyrir héraðssamkomum. í
sumar var ein haldin að
Grund. Ungmennatélag Reykja.
víkur vinnur mikið starf íyrir
æskulýðinn og sterkasti kraftur
þass er Guðbrandur Magnússon.
Upp til sveita fékk maður
jafnan góðan mat og það leit út
.fyrir að íólk lifði vel. ísland
hefir gnægð af kjöti og fiski.
Súrsaður hvalur þótti herra.
mannsmatur og konurnar eru
vel að sér í matartilbúningi.
Kafii er þjóðdrykkur á íslandi
og er drukkið enn meira en í
Norvegi. Þar sem heitar laugar
eru voru brauð bökuð á þann
hátt að þau voru látin í potta
og grafin niður. Þar láu þau
6—24 klst. eftir því sem hitinn
var mikill. Brauðið varð brúnt
eins og mór, en sérlega bragð-
gott. Það var kallað hvera.
brauð.
íslendingar eru metnaðarroenn
í framgöngu og oftast vel til
fara. Við alt erfiði fara þeir
vel með hendurnar. Það er al>
títt að róa, slá og raka með
vetlíngum í mesta sumarhitanum.
Mörgum íslendingum er tamt
að blóta. Jafnvel prestar og
ungar stúlkur sögðu oft >and-
skotinn<, f því sambandi er
ósæmilegt var. En íslenska heim-
ilislífið er blítt og kærleiksríkt.
Og það virtist oft fegurra en hjá
oss. Samtalið er jafnan alúðlegt
og það leyndi sér ekki að það
kom frá hjartanu. Þegar skyld-
menni heilsast eða kveðjast
kyssast þau. Oftast var þetta
vel meint, og hafði eitthvað
hátíðlegt við sig — en stundum
var það kalt og innihaldslaust,
gert af gömlum vana — og þá
eiga kossarnir illa við. A far
þegaskipunum kvað oft svo mikið
að þessu, að óhætt er að segja
að betur færi að það væri nokkuð
minna.
Hver sem ferðast um ísland,
milli embættismanna, atvinnu-
rekenda, bænda og sjómanna
og kynnist þeim, hlýtur fljótt
að játa að þjóðlífið er ríkt og
fagurt. Menn eru reyndar oft
seinlátari en æskilegt væri. Það
er víst vani, af því oft er lítið
að gera og tíminn ekki vei
notaður. Víða hefði litið betur
út, et túnið og nágrennið við
bæjarhúsin hefði verið betur hirt
og meiri reglusemi.
En það er ot mikið að heimta
að öll heimilin séu fyrirmyndar-
heimili. Þegar maður lítur á það
yfirleitt, og íhugar hvað landið
er einangrað og ijarri öðrum
löndum, hlýtur mann að furða
hve fólkið er vel mannað Menn
vinna trúlega á sinn hátt og
flestir eru sjáltbjarga í öllu. —
Bóndinn er oft bæði iðnaðarmað-
ur og bóndi og á öllum stærri
býlum eru smiðjur.
Konurnar á Islandi standa et
til vill enn hærra en karlmenn
irnir. Þær eru mjög iðjusamar
við öll bústörf og þrátt fyrir það
anna þær að gera heimilið þægi
legt og íagurt. íslendingar eru
laglegir og karlmannlegir og
íslenskar kouur eru mjög triðar.
At þjóðlegum listum er ínest
uppáhald á því, sem garnalt er.
Margar konur sauma sér nú
gamla íslenska þjóðbúninginn til
að halda honum uppi. Upp af
þessu þjóðlífi vaxa nú fleiii og
fleiri listarnenn, skáld, tónskáld,
listamenn og royndhöggvarar og
málarar. Það lítur út tyrir að
íslendingar séu þar á leið til
fagurrar framtíðar, og þannig
hlýtur það að verða fyrir þjóð,
sem kominn er at hiou no ræna
fornkonungablóði.
ísland er skógsnautt land, og
það sem lslendingar netna skóg
er oft að eins kjarr. — En við
Mývatn, í Fnjóskadal og á Hall*
ormsstað eru samt birkiskógar,
og eru hæðstu trén 31 tet. —
Skógrækt er nú víða byrjuð. A
Mosfellsheiði, Þingvöllum og
Akureyri gengur það vel. Skóg<
ræktarstjórinn Kofoed Hansen
ferðast mikið um. Það hata
verið gróðursett tré frá Danmörku
og Noregi, og norsku trén gefast
best. — Uugmennafélögin eiga
stórt skógræktarland við Þing<
vallavatn.
Þar sem svo lítill skógur er í
landinu verður trjáviður mjög
dýr. Við sjóinn er allmikill
rekaviður, en upp til sveita er
alt erfiðara. Þar er mest notað
torf. Við sjávarsíðuna eru til
bjálkabygð hús úr gömlu skipsi
timbri. Upp til sveitá eru pen*
ingshúsia bygð úr torfi með
stöfum og árefti; þau líta oit út
eins og vörður.
íbúðarhús úr torfi eru nú að
leggjast niður. En mörg hús
eru bygð úr bárujárni, og eru
bæði hentug og góð, en kulda-
leg ásýndum. Gömlu torfhúsin
eru í betra samræmi við íslenskt
útlit. Nú síðast er byrjað að
byggja úr steinsteypu. Það er
kallað að steypa — ekki byggja.
A þénnan hátt eru steypt stón
hýsi og brýr, jafnvel réttir eins
og Þverárrétt, sem er stærsta
rétt á íslandi, með 23 dilkum. í
slíkum réttum hirðir hver bóndi
fé sitt á haustin.
Skóggræðsla er nú eitt stærsta
málið á dagskrá þjóðarinnar, og
þjóðin er farin aðunna skóginum.
A Hvanneyri hetir verið steyptur
hár sementsgarður til hlifðar
skóginum og Alþingisgarðurinn
er umgirtur háum steinvegg og
vau þar mörg fögur tré. Reyni.
viður og björk vex vel á íslandi.
Við tjörnina í Reykjavík á að
byggja skemtigarð. Það er með
ísland eins og Norveg. Skóg
urinn mun vaxa upp við hliðina
á hinum nýji þjóðaranda og
með tímanum mun grænn skógur
klæða hina gömlu sagnaey í
torna fegurðt,
Guðsþ,ónusta verður haldin I
kirkjunni á moigun kl. 41/,
e. m.
Síld hefir fiskast nú í vikunni
inn í Skötufirði.
Afli. Fáeinir bátar fóru á
sjó í gær og öfluðu lítið.J
Jiálfunda og skemtifélaj er
nýstofnað hér í bænum, og ætlar
það að halda tvo málfundi og
tvær skemtisamkomur á mánuði
yfir veturinn.
ííý-trúlofui ®ru Máltriður
Sumarliðadóttir og Páll Krist*
jánsson trésatiður hér í bænum.
Næsta blað kemur út á föstu<
daginn.
UogmennaféLfandiir
á morgun.
(Sjá götuauglýsingar).