Vestri - 15.04.1916, Blaðsíða 1

Best og ódýrost er
blanksverta,
feítisverta
' “s reimar«
Ó. J. Stefánssvni,
Kitstj.: Krist ján Jónsson írá Garðsstöðum.
Q Vanille-, Cltron-, Carde- gj
momuie o: jiaiidludrep- Q
1 ar best.ir og ódýí astir í versi. m
Guðriínar JónassoD. ||
BHmEamsssmmsEHm
XV. árg.
íSaKl()RF)UR. 15 APRÍL 1916
14. bl.
Djúpbát urinn.
l)ug! 11 ú brer sciu má.
í Riðasta blaði var birli Aökoruti
frá nokkritm héraðsmftnnum, er
tekið hafa sór lyrir hendur, að
stofna hlutr félag til þess að kaupa
vélbát, re ahnist íramvegis póst-
ferðirn tr um D|úpið.
Mikil og biýn þötf er á :,ð þetta
komist, í framkvæmd, því farkost-
urinn um Diúpið er svobágbotion
að við hann er ekki unandi fyrlr
jafn stórt og fjöiment hérað. Og
það sem veira er, að ávalt er undir
högg að sækja með að fá vóibát,
því allir þeir b.átar sem nothæfir
eru i þessu augnamiði eru ætlaðir
til þorskveiða, og incðan útlitið er
jafn gióðavænlegt, fyrir stæiri vól«
bátana eru þeir eðlilega ófúsir á að
t,aka að sér Djúpferðii nat , enda ekki
bygðir til mann- og vörutlu'ninga
og því óhenlugir til þessaðmörgu
leyti.
Má því búast rið, að ekki sé
nema um tvent að velja: annað-
hvort að iáta ferðiinar falla niður,
að meiru eða minna leyti eða út-
vegá bát, sem fullnægi kröfum
tímans.
Að láta ferðirnar utn Djúpið falla
niður nú, eftir að þær hafa vei ið
reknar að staðaldri i tútn 20 ár,
kemur ekki fil mála. Wí þrátt
-fyrir það þó mun hægra sé nú
orðið um alla aðdrætti siðan véh
bátárnir komu til sögunnar, þá
fullnægja þeir engan veginn þörfum
almennings.
Það verður að halda uppi reglu*
bundnum ferðum um Djúpið allan
ársins hring, eins og gert heflr
yerið undanfarin ár.
Bseði til þess að greiða götu
ferðamanna, sem leiðeigaút Djúpið,
og skapa greið viðskifti milli ísa-
fjarðar og nærsveitanna, einkutn
InD Djúpsins og norðurhreppa sýsl*
unnar.
Ef ferðirnar féllu niður biðu
þessar sveitir ómetaDlegt tap og
óþægindi á marga lund, sem ekki
verður metið til fjár. Og ísafjarðar
búar, sem allra hluta vegna þurfa
að hafa viðskifti við nærsveitirnar,
biðu lika míkinn óhag.
Hór er því einmitt tækifæti til
þess að taka höndum saman, þvi
þetta mál snertir hagsmuni svo
margra einstaklinga í héraðinu.
Talað heflr verið um, að þetta
ntyndi eigi verða gróðafyrirtæki,
og má vel vera að það gefl eigi
»rð til jafns við botnvörpuskipin
og stæni vélbilana. En geia má
sór vissar vonir um það, að lands-
sjóðsstyrkuiinu verði hækkaður
þegar betri farkostur er fyrir hemii,
bendi, og einnig að vöm- og
inannilutvrngar aukist drjúgum frá
því sem 11 ú er.
Verslun og viðdkitti manna á
milli hér i béraðinu aukast ár frá
ári, eykur þ -.ð flutnmginn og skapar
fjörugrij viðskiftalif. Kinnig er
áreiðanlegt. að ferðir um Djúpið
aukast enn þá n-ieir þeg.vr góður
bátur fæst, og heflr þó sist, þurft
að kvarta um farþegafæð með
bátnum að undanförnu, því oft hafa
fleiii farþegar verið en rúmast, hafa
Þótt þeir hafl fengið far, vegna þess
að ferðamenn kjósaheldur aðstanda
á þilfari en verða af feið, en að
vetri til er það óhafandi að verða
að hlýta því.
Þetta sem t.ýnt hefir verið hér
frarn, er nægilegt til þess að sýna
að biýn þörf er á nýjum bát til
Djúpfevðanna.
En nú kann eichver að segja, að
héraðsmönnum só ókleift að leggja
fram féð. Liturn á þá astæðu.
Það eru uú 20—25 þús. krónur,
sem leggja þai f fratn Til þess að
ná því mavki þurfa 200—250 menn
að leggja fram sínat 100 króúurnar
hvor; og jafnað niður á sýslubúa
koma um 4 krónur á manu.
Það er alt og sumt.
Enginn vafl er á því, að hórats-
menn geta snarað þessum peuingum
út án þess að þurfa að láta neinar
framkvæmdir sitja á hakanu.n. Nú
er góðæri fyrir aila þá sem atvinnu'
fyrirtæki hafa með höndum; pem
ingar tiltölulega i lágu verði og
ntikill fjöldi manua buudinu við
fyrirtæki, sem kiefja tnikið íé, og
gefa líka mikið á móti, þegar vel
gengur. Þessir menn vita ekkert
af þvi, þó þeir leggi 300 krónur í
fyrirtæki eins og þetta.
Enn eru aðrir, sem uppfylla
Þarfir sínar sæmilega, og ieggja
peninga til hliðar í sparisjóð eða
Því um líkt. Þesaum mónnum
ætti að vera óhætt, að leggja sinn
skerf til, því þótt fyrirtækið kunni
ef til vill eigi að gefa háa vexti
standa hlutirnir vafalaust í fullu
gildi.
Enn þá mun lítið farið að safna
til bátsids, en Yestra er kunnugt
um að nefndarmenn sem sýslu*
neíndin k^us til þess að hnnda
málinu áleiðis, hafa heitið að leggia
íram drjúgan skerf. Fleiri þurfa
sem fyrst að feta í fótspor þeirra
til þess að skriður komist á málið.
ísflrðingar urðu með þeim fyislu
hór á landi til þess að koma á fót,
hjá sér gufubátsferðum.
Nú hafa önnur héruð þegar eignj
ast bát.a til ferðanna; Reykvíkingar
o. II. Ingólf, og Eyfirðingar halda
úti Jörundi. ísfuðingar mega ekki
dragast aft.ir úr. Djúpið á það
skilið, fre nur ílestuni öðrum fjöið’
ura fandsins, að þvi sé sómi sýndur
með bví að prýða það fallegum
ferðabát.
Og úr þvi málið var tekið upp,
liggur sæmd hóraðsins við að það
koinist í fiamkvæmd.
Æ11 a r n ö f n.
Ailmikil senna stendur yflr um
þau í sunnanblöðunum.
Á þingi 1912 kom fram frum*
varp um ættarnöfn, þar sem ætlast
er til að allir landsmeDn taki upp
ætt.arnöfn, og á þinginu 1913 voru
afgreidd lög að þessu lútandi.
Síðan var skipuð nefud að tilhluD
un alþingis til þess að gefa leiði
beiningar um eftir hvaða reglum
ættarnöfn skyldu tekin upp hór á
landi.
í þessa nefnd voru þeir sklpaðir
i hitt eð fyrra: Einar Hjöilsifsson
sknld, dr. tíuðm. Finnbogason, og
P.Jmi Pálsson, islenskukeanari
Mentaskólans. — Nefndin heflr nú
fyrir skemstu lokið við starf sitt
og heflr samið tvær ættarnafna>
skrár. Er hin fyrri mynduð af
eiginnöfnum karla og kvenna, og
endingin þá annaðtveggja on, an
eða s. T- d. llelgan af Helgu eða
Áunanns af Annann. Síðari skráin
er. Döfn yfir allflesta bæi og héruð
landsins og eru nöfnin inynduð af
þeim A ýmsa vegu, svo að oflangt
yrði að telja það alt upp. — En
ómögulegt ei annað að segja, en
miður vel hatt tekist með ættan
nafnauppástungurnar, því margar
þeirra eru beint afkáráiegar, svo
að futðu gegnir að mennirnir
skyldu láta þessar uppástungur frá
sér fara eða ýta undir menn að
taka önnur eins nöfn upp og sum
þeirra eru, sem nefndin stingur upp
á. Verður þessi óhepni nefndarinnar
vonandi eitt öílugasta meðalið til
þess, að greiða ættamafnatildrinu
i landinu veiðugt rothögg.
Árni Pálsson bókavörður hélt í
vetur fyrirlestur um þetta mál,
sem síðan heflr verið prontaðúr,
og ættu menn að kynna sér hann
í satubandi við þ ið s«m litið heflr
veiið uin málið undanfavið.
ísafjörður.
Kæjaistjóriiiiii'undur var hald.
inn í fyrrakvö'd, og þetttgeit, þar:
I. Eiiirdi Bárðar G. Tómassonar
skipasmiði um skfpdráttarbraut,.
Kosnir til þess að áthuga það mái:
M Magnússou,1 tí. Hannesson ög
tíuðm. Guðm. — II Steino’íukaup
veifei ðarnefndar. Samþ. að heimila
nefndinrri kaup á alt að 350 tn. af
olíu. — III. Erindi Bjarna Bjarna*
sonar ökumanns um grjóttöku í
laudamerkjagarðinuin í hliðinui,
visað til veganefndar. — IV. Djúp-
batsmálið. Bæjaistjórnin samþykti
að leggja 4000 kr. í fyiirhugaðan
Djúpbát, og kaus i forgöngunefnd
áf sinni hálfu: Aingr. Fr. Bjarna-
son og Guðm. Hanuesson.
Aðalfundur Iiskifólag3deildan
innar hér í bænum var haldinn s.
1. laugardag. Reikningar félagsins
úrskurðaðir og stjórn kosin. Hefir
deildin meðal annars út.vegað stein*
oliu fyiii um 11 þús. krónur í ár.
í’egnskylduvinnnmálið átti að ræð*
ast á íundinum, én stjórn félagsins
var falið að boða til borgarafundar
t.il þess að ræða málið. í stjórn
félagsins voru kosnir: Arni Gíslai
son (formaður), Magnús Thorberg
(féhirðir) og Jón Edwald (ritari).
Kröldskeintun var haldin s. I.
suonudagskvöld, að tilhlutun
kveufélagsins >Ósk«, til ágóða
íyrir Landsspítalasjóðinn. Þar
var þetta til skemtunar haft:
Séra Magnús Jónsson talaði um
Landsspítalamálið, Rasmússen
lyfsali lék á liðlu, en kona hans
lék undir á harmonium; einnig
söng trúin eiusöng, nokkur lög,
en lyfsalinn lék á harmoníum.
Frú Guðrún Jónasson talaði alN
langt á við og dreif um stjórm
málaréttindi kvenna. Baldur
Sveinsson las upp kvæði og loks
sungu þær tvísöng ungfrú Marfa
Ólafsdóttir og frú Fríða Torfai
dóttir, en Jónas Tómasson lék
undir á piano. Síðan var dansað
fratn yfir miðnætti.
Skemtunin var mjög fjölsótt.
Tíðin. Kafaldshraglandi og
norðannæðingur undaufarið, —
Snjórinn óvenjumikill, g'jo algerlega
er haglaust hér í nærsveitununr,
og sama segja íiéf.tir úr Norðuilandi,