Vestri - 22.04.1916, Blaðsíða 3

1$. bí.
Peningakassinn.
Stóra versluoin hafði fengið
nýja peoingakassa i aliar deildir
sinar. Áhaldareikninguriun hatði
við það hækkað afarmikið.
Ungur verslunarmaður irá
einni deildinni kom eitt sinn upp
til kaupmansins og baðst áheyrn-
ar.
>Fáið yður sæti«, mælti kaup>
maðurinn. »Hvað er yður á
höndum?«
»Eg aetlaði að láta kaupmann*
inn vita nokkuð, sem mér finst
skylda mín að segja honum frá.<
Hann var alvarlegur útlits.
>Við hölum tengið nýjan pen>
ingakassa i deildina,< hélt hann
átram.
»Eg hata allar uppljóstranir,<
maelti kaupmaðurinn.
»Hér er ekki að ræða um
neina uppljóstrun — — en ég<.
>Hafi yður sjálfum orðið eitt*
hvað á, þá tarið þér yðar veg,
og þar með er það mál útkljáð.<
Ungi maðurinn stóð upp reiður.
»Hvernig geturkaupmanninum
dottið það I hug.------Eg hélt
að hann þekti mig svo vel.<
»Allir eru freistingum undir>
erpnir.<
»Nei, •» ég heti kemiat að
raun um að hægt er að misbrúka
kassann.<
»Svo—o—?< mælti kaupmaði
urinn.
»Já, það er mjög auðvelt. Eg
hefi séð að með þvi að snúa
tölunum við og með smávegis
skittum á tökkunum má auðveld-
lega leyna miklum ijárdrætti.<
Kaupmaðurinn ansaði eugu.
»Og mér virðist það skylda
mín, að skýra kaupmanninum frá
þessu.<
Kaupmaðurinn þagði um stund.
Siðan mælti hann:
>Er það nokkuð sem auðvelt
er að reka augun í? Nokkur
bersýoilegur galli á kassanum?<
>Nei, í rauninni ekki. En ég
hefi rannsakað áhaldið nákvæm*
lega og fundið út aðferð, sem
auðvelt er að nota sér á þenna
hátt.<
Kaupmaðurinn stóð upp, gekk
að skritborðinnu og tók tékkbók.
»Eg vil gjarnan þóknast yður
eitthvað iyrir þessa upplýsing.<
>Nei, engan veginn,< mælti
ungi maðurinn. Hann vonaðist
eftir að hækka í tigninni við
verslunina.
»Jú, auðvitað. Bæði eru eitt
hundrað krónur — eða tvö —
litilfjörleg upphæð á móts við
það, sem hægt hefði verið að
stela frá mér, og svo er ég fús
á að gefa peninga, en er illa við
að láta t a k a þá frá mér. Einnig
þykir nér vænt um að hafa
fengið að vita þetta, því ég vil
ógjarna leiða fólk i freistingu. —
Sjáið þér til, tvö hundruð krónur
iyrir hvert þessara þriggja atriða
g«ra sex knndruð krónur. Ég
V I i
get yður sex hundruð krónur
hérna á þessa tékkávísun.<
>t>að er altof mikið.<
»Nei, ais ekki,< inælti kaupi
maðuriun. »Þessar sex hundruð
krónur eru bráðnauðsynU gar lyrir
yður, þvi jaíníramt táið þér uppi
sögn á stöðu yðar.<
Verslunarmaðurinn varð forviðe.
»Já, en ég gat þó ekki-------
ég segi kaupmanninum þetta ein-
ungis af því — — til þess------
ág á við — —.<
>Ég skil yður,< mælti kaup*
maðurinn. >Einnig ráðvendni
yðar launa ég yður. Látum það
vera fjögur hundruð krónur til.
Það verða þúsund krónur als.<
Kaupmaðurinn setlist aítur og
skrifaði nýja tékkávísun, sem
hann rétti hinum unga manni,
jafnframt og hann sagði:
»Ég óska að verslunarlólk
mitt noti tíma tima sinn og hafi
hug á vinnunni sem það á að
inna at hendi í verslun minni.
Og þér hafið að sjálts yðar sögn
notað yðar tíma til annars. —
Þess vegna get ég ekki notað
yðurl Verið þér sælir!<
(Þýtt).
Ilitin, 4. og síðasta hefti þessa
árg. er nýkomið út, og heflr þetta
meðferðis: Tvœr þulur, eftir frú
Theodoru Thoroddsen. Ált af að
tapa, smásaga bftir Einar Hjðrleifs-
son. Saga tahímans, eftir Gísla J.
Ólafsson. Pögnin í turninum, þýdd
sinásaga. Dr. Minor, glæpamaður
og morðingi, sönn saga af núlifandi
merkismanni, þýtt eftir J6n Ólafs-
son. Framh. af Endurminningum
Jóns Ól. t Orímur Tliomsen, kvæði
eftir Lárus H. Bjarnason. Dvól
mín í Danmórku 1871—1872,
eftir Matth. .Tochumsson, og rit-
fregnir að lokum.
Látinn er í Vifilsstaðahæli nýl.
Magnús Ouðmundsson frá Stekkja-
nesi, er legið hefir veikur syðra
langa hríð. Magnús var tæpl. þrít-
ugur, efnismaður.
Tíftarfar. Norðan kuldastnrmur
þrjá fyrstu daga vikunnai, es sólfar
og stilt veður á sumardaginn fyrsta.
í gærdag brá til norðanstorms
aftur, og í dag #r afspyrnuveður
aí norðri með íeikna snjókomu og
um 6 stiga frosti.
Bæjarstjórnarfundnr var
haldínn 19. þ. m, og þetta gert þar:
Samþ, að borga tímakennurum
fyrir páskaleyfið, eins og tímum
hefði verið haldið uppi. — Samþ.
að kaupa 60 smál. af kolum fyrir
skólann og þurfacoenn bæjarins.—
Skorað á stjóinarráðið að senda
hingað 100 smál. af landssjóðskob
unum, helst með „Botniu'. —
Samþ. að fela velferðarnefndinni,
að útvega alt að 200 smál. kola
og safna pöntunum fyrir þeirrl
smálestatölu hjá bæjarbúum.
TRl.
Kvöldskeiutun hélt Hjilpiæð*
isbeiinn s. 1. siinnudagskvöld. t’ar
voro ílut.tar tölui: (sr. Magnúa
Jónssou og Arngr. Fr. Bjarnason).
Upplesl.ui (Davíð Sch.Thorsteinsson
Helgi Sveiusson og llaraldur Guð-
mundsson). Söngur (söngfélagið
Glymjandi). Satnspil (G. Rasmus>
sen og frú^Gyða þorvaldsdóttiij.
KyDlegt hjöDaband.
— Fýdd snga. —
(Fih.)
Og ekki get eg^neitað því, að
sagan hatði djúp áhrif á mig.
Eg leit upp til frænda og
mælti :*
»Henni hefir auðvitað ekki
geðjast að lestarmanni sfnuœ,
hann hefir náttúrlega verið gam>
all og óáiitlegur.<
Frændi skeliihló.
»Nei, það var nú^einmitt það
sérkenilega við söguna, að hann
var ungur, hraustur og gerfllegur
húsari* og þau voru bráðskotin
hvort í öðru — og svo sagði
hún >nei< svona upp úr þurru,
á síðasta aunabliki. — Og nú
skaltu heyra hvernig það atvik1
aðist:
Hún var einkabarn föður síns;
var taðir .hennnar gamall greifi,
Trani að nafni. Hann hatði
kvænst nokkuð roskinn og misti
konuoa sína eftir stutta sambúð.
Litlu dótturina slna, sem kon>
an hans haiði eftirlátið honum,
elskaði hann heitt og innilega
og vildi alt láta henni í té, og
ekkert var svo vel gert henni
til handa að greifinn findi ekki
að því. Þjónustu3túlkurnar,
kenslukonurnar og sfðast lags>
meyjarnar gátu engar unað við
starf sitt.
Vikky greifadóttir geystist um
húsið og garðinn, eins og ærsla*
samur drengur. Hún ók f fer-
eykisvagni eins og ætður ekill,
og lagði við hvern hestinn í
hesthúsinu, hversu ókunnur sem
hann var. Hvorki hæstu gird*
ingar né djúpar grafir tálmuðu
ferð hennar minstu vitund; hún
lét hestinn hoppa yfir það alt.
Hún var hjartagóð, þrátt fyrir
drambsemi sína, og vinnutólkið
og fátæklingarnir tilbáðu hana.
En að kretjast þess að hún
sæti inni og saumaði, prjónaði
eða læsi í bókum, var alþýðing-
arlaust Hún brosti að eins að
slikum krötum, en gerði svo það
sem henni sýndist, og ei halda
átti að henni þessum verkum fyrir
alvöru brást hún reið við.
(Framh.)
Prentsmiðja Vestfirðinga.
___________________SÓ __
Guðm. Hannesson
ylirdómsuiálilni.
Sillurgöta 11.
Skrifstofulími 11—2 or 4 5.
Sig. Sigurðsson
írá Vigjr
y f i r d ó m s 1 ö g 111 a 8 ti r.
Suiiftjugfltn ;>, lssflrftl.
Taisíuii 4?.
Viötalslimi 91/*—10Va og 4-*.
Skorii rjöl
er[best að kaupa hjá
Jóni Hróbjartssyni.
J e s t r i"
kernur út einu ainni f viku og auksblðfi
•f á»tteða er til. Verð árgangtin* er
kr. 3,00 innanland*, erlendi* kr. 4,00 og
borgist blaðið þar fyrirfram. Gjalddagi
innanlanda 15. maimánaðar. —
Uppaögn *é *krifleg,bundin við árganga-
œót, og komin til afgreiðslumanns fyrir
J. ágúst, og er ógild nema Vaupandi sé
skuldlaus fyrir blaðið.
Rauður, gulur, blár og svartur
farfl á 45 aura dósin. Einnig
bvítur tarfi og steinfarfi. —
Terpeutína og fornls fæst hjá
mér
Jón Hróbjartsson.
Nærsveitamenn vitji Vestra f
bókbandsvinnustofu Bárðar Guð
mundssonar.
The North British Ropework Coy
— Llmttcd —
KIRKCALDY.
Conlractors to H. M. Govemment.
búa til
rússneskar og ítalskar
fiskllóðlr og tserl.
Alt úr besta efni og sérlega
vel vandað.
Fæst hjá kaupmönnum.
Biðjið því ætíð um
KIRKALDY
fiskilfnur og færi hjá kaupmanni
þeim, er þér verslið við, því þá
fáið þér það, sem best er.
Reynið
boxcalfsvertuna „Sun,<, og þá
notið þér ekki aðra skósvertu.
Fæst hjá kaupmönnum áíslandl
Buchs Farvefabrik,
Köbenhavn,