Vestri - 06.05.1916, Blaðsíða 3

V I I T R 1.
Versl. Edinborg
lelðip athygli almennlngs að vefnaðar-
vörubirgðum sínum, eem enn þá seijaat
nsep íriðartíma verði.
Einkum má nefna fatatauin,
smekklegu, haldgóðu og ódýru.
Nýkomið: silkiborðar og slyisi.
°dýra k 1 æ ö i ð er á törum.
I gðmlu búðina er nýkomið:
Míkið og smekklegt órvai af brjóatnálum
eg manehethnðppum, semókunnugir geta vel
ímyndað sér að væru úr skíru gulli, en
seljast þó ótrúlega ódýrt.
Tíirtrekk, suúrnr og fruneur,
Portdyratau og stengur.
Borft, margar teg.
I. Gilsíjöra
Sirz. Klæði. Enskt vaftmál
Krustaderjárn. Krokket.
Kynlegt hjónaband.
— Þýdd saga. —
(Fih.)
t>að var mikil óheppni að þessi
fagra og velgetna mær skyldi
alast upp móðurlaus.
Einkum var það Chariotta
frænka, systir greitans, sem aitaf
var að reyna að siða bróður-
dóttur sína, og hún var nú stöð-
ugur ge tnr hjá þeim siðan Vikky
kom heim a(tu% En áminningar
hennar voru að engu hatóar at
Vikky.
Meðal þeirra sem gistu á greifa-
setrinu þetta sumar, var ungur
greifi, S. að nafni. Hann var
•itthvað skyldur Trani, en langt
fram komið. Hann var ungur
og gerfilegur húsari, kátur og
drambsamur eins og Vikky; enda
geðjaðist þeim svo vel hvoru að
öðru að þau urðu brátt óaðskilj*
anlag.
Gamii greifinn var mjög upp«
með sér, þegar húsarinn einn
góðan veðurdag bað um hönd
dóttur hans. Því fyrir utan alla
sína miklu yfirburði og hæfiieika
var hann slíkt eiginmannsefni,
að ekki varð betra ákosið. Átti
meðal aonars stórt hötðingjasetur
í Austurríki og miklar eignir þar
fyrir utan. Auk þess var hann
einkar vel látinn af ölium þeim
sem eitthvað áttu saman við
hann að sælda, því þrátt tyrir
gleðskap sinn og skemtanir, ieysti
hann öll skyldustört sín af hendi
með árvekni og dugnaði.
Greifinn gamli gladdist yfir því,
að tengdasonur hans tilvonandi
kvaðst setla að hætta herþjónustu
til þess að taka við hötðingjat
setrinu.
En fraenkurnar fórnuðu höndum
þegar þær heyrðu ymprað á því,
að Vikky ætti að tara stjórna
húsi og stórbúi. Og svo dundu
ráðleggingarnar og uppörvanirm
ar yfir hana eins og haglhríð,
miklu örar en heillaóskirnar með
trúlofunina.
í fyrstunni kaerðu þau sig kollótt
um þennan heillaóskahreinsunar*
eld, sem gerir svo mörg hjónaefni
leið. Þau voru svo hamingjusöm,
að þau skeyttu ekki um neitt
□ema hjala hvort við annað, Þó
gsettu þau ávalt hófs í öllum
ástaatlotum sinum.
Þau hlupu og léku sér eias og
ærslasamir unglingar. Og bæði
vildu þau ávalt hið sama.
En þegar leikir þeirra gengu
svo langt, að þau dag einn hötðu
tendrað bál í hlöðuá herragarð-
inum og rélt var að því komið
að kviknaði í ibúðarhúsiou, var
gamla manninum nóg boðið, og
bað þau að lara nú að hugsa til
brúðkaupsins, svo að þau gsetu
haldið leikjum sínum áfram í
Klukkudal á sinni eigin jörð.
Ungi greifinn iét ekki segja
sér það tvisvar, því hann hlakkaði
svo mikið til þess að festa bú
með Vikky sinni, að hann vildi
gera það sem auðið væri til þess
að geta gittst sem fyrst.
Hann lagði þegar af stað uæsta
dag til Klnkkuaals, til þess að
undirbúa og lagfæra ýmislegt,
svo að þessi gamla föðurleiíð
hans yrði í forsvaranlegu standi
þegar hann fiytti þangað inn
með ungu brúðurinna sína, og
það vur áformað að hann kæmi
ekki aftur íyr en sjálfan ham*
ingjudaginn.
Vikky varð eltir og varð að
sitja undir hinum sífeldu áminn*
ingum og ráðleggingum fræriku
gömlu, daginn út og daginn inn.
Og hamingjan má vita hvað
kvenþjóðtn hefir sagt og gert tii
þess að rugla þatta skýra og
gátaða höluð.
Einkum hafði Charlotta frænka
útmálað með mikilii mælsku hug1
myndir sinar um hjónabandið, en
auðvitað var það ekki annað en
laust hugarflug, því gamia konan
hafði aldrei giftst og þekti það
því ekki af eigin reynslu. Hún
sagði af fjölmörgum óhmingju-
sömum hjónaböndum, sem hefðu
orðið óhamingjusöm af því konan
reyndist eigi starfi sínu vaxin, eg
skorti skiiyrði til þess að gera
eiginmann sinn haroingjusaman.
Konan yrði í tíma að læra að
beygja sig og hlýða manni sinum
sem væri h e r r a hennar.
En að tala um það við Vikky
að hún yrði að beygja sig fyrir
nokkrum hlut og hlýða í blindni,
var ltkast því og et ótaminn og
ólmur loli væri hvattur með
sporum, i stað þess að halda
aftur at honum og liðka hann
með góðu.
Þökk.
Þessum böruum í baruaskóla Bolung-
aryikur:
Pálínu Guðbjr.rtardóttur,
Salóme Pálmadóttur,
Rósamuadu Friðríksdóttur,
Sigríði Árnadóttur,
Gróu Halldórsdóttur,
Bebekku Angantýrsdóttur,
Jónasinu Guðjónsdóttur,
Margréti Hjaltadóttur,
Arnfriði Jónsdóttur,
Sigríði Sumarliðadóttur,
Soffíu Jóhannesdóttur,
Borghildi Halldðrsdóttur,
Sigríði Guðmundsdóttui,
Siguryin Pálmasyni,
Skúla Eggertssyni,
Olgeir Benediktssyni,
Eyjólfi Jónssyni,
Marino J. Nordqvist,
^yggva Magnússyni,
Jóni Magnússyni,
Bárði Bjarnasyni,
Sigurvin Guðœundssyni,
Jóni HaUdórssyni,
Brynjólfi Gunnarssyni,
Benedikt .Tónssyni,
Jóhönnu GuðfinnBdóttur,
Matthildi Jónsdóttur,
þakka ég hjartaulega fyrir hina dýru
og fögru sumargjöf, sem þau gáfu mér.
Bolungarvik á föstudaginn langa j 910.
Sveinn Halldórston.
Hja ffiaris
fást þessar veruteguudir:
Scgldúkur. Laka’éreft
Gluggatjeld og steiigur,
Syuntur og blússur.
Slyfsisborðar. Sjol.
Taurailur. Saumavélar.
Peningabuddnr.
fjolbreytt úrval,
eru n ú komin til
Skúla úrsmiðs.
Guðm. Hannesson
yíirdénisiuálfim.
Slllurgöta 11.
Skrifstofutími 11—2 og 4—5.
Sig. Sigurðsson
frá Vig.u-
yfirdómslögmaður.
Smiðjugotu 5, ísatirði.
Talsíini 48.
0
Viðtalslimi 91/*—ÍO1/^ og 4—5.
Kærsveitamenn vitji Vestra í
bókbandsvinnustofu Bárðar Guð*
mundssonar.
Hyafl er Renvast ?
Spyrjið M. Gilsfjðrð
um þetta undraábald.
„V e s t r i“
kamur út einu sinni i viku og aukablSA
ef ástœða er til. Verð árgangsins er
kr. 3,00 innanlands, erlendia kr. 4,00 og
borgist blaðið þar fyrirfram. Gjalddagi
innamlands 16. maiasáamðar. —
Uppsögn sé skrifleg,bundin við árgaaga-
mót, og komin til afgreiðslumanns fyrir
i, ágúst, og er ógild nema kaupandi sé
skuldlaus fyrir blaðið.
Hvergi údýrara
eða betra að fá gert við
skófatnað
en hjá
Daníel Jónssyni.
V a s a ú r,
mikið og fjolbreytt úrvai,
nýkomið til Skúla úrsmiðs.