Vestri - 20.06.1916, Blaðsíða 1

GMnmiliæiár
af Bllnm stærð’un
íást hjá
Ó. J. Ste^ánssyni.
Ritstj.: KyÍKt ján Jónsson frá Garðsstöðum.

m
m
VanillC', Citron-, Cardc- Q
H nioinmc og JIIi?ndludr«p m
m ar bestir og ódýrastir í versl. Q
|j Guðrúnar Jónasson ^
mmmmmmmmmm:
XV. árg.
ÍSAFJÖRÐUR. 20. J Ú N í 1916.
23. M.
Aöalfundur
Ishúsfélays Súgfirðinga
verður haldinn í samkomuhúsinu á Suðureyrl
sunnudaginn 9. júlí næstkomand>,
og hefat kl. I e. h.
Dagskrá samkvæmt 8. gr. félagslagannn.
Suðureyri, 12. júní 1916.
pr. íshúsfélag SúgfirðÍDga
S t j ó r n i n.
Safnaöarfundur
fyrir Eyrarsókn
verður haldinn þ. 2. júlí næstk.,
að aflokinni messugjörð í kirkjunni.
Fyrir fundinum liggur:
I. Tekin ákvörðun um viðhald eldri leiða í kirkjugarð>
inum o. fl. honum viðvíkjandi.
II. Tillaga sóknarnefndar um að jafna niður kirkjusöngs-
gjaldi.
III. Tillaga um hækkun launa tii organista.
IV. Rætt um kirkjubyggingu og fleiri kirkjuleg málefni,
er upp kunna að verða borin á fundinum.
ísafirði, 2. júni 1916.
Sig. Jónsson.
Héraðsmál.
Hvert hérað hefir ávalt. sín sér>
stöku áhugamál, sem nauðsynlegt
er að gera sér sem íjósasta grein
fyrir og skapa þeim elnhnga fylgi
meðal héraðsbúa. Þegár það er
fengið er ávalt von um að vel rætist
úr fiamfaramálunum, því safuaðir
standa mtnn í þessu sem öðru, en
sundraðir falla þeir. Og þótt hin
svokallaða hreppapólitík sé skaðleg
þegar hún hefir það eitt fyrir mark
og mið aö kría sem mest út úr
landssjóði til síns héraðs, en vill
ríða niður biýnar framkvæmdir
annara héraða, þá er hit t eigi siður
lifs nauðsyn, að skapa sér fastar
stefnur í þessum atriðum og athuga
hvar skórinn kreppir helst að. —
En í góðu árunum, þegar atvinnm
vegimir eru í góðu horfi, gleyma
menn þessu og hugsa þá helst um
eigin hag, en láta hið almeDna
reka á reiðanum.
Hór verður drepið á nokkur mál,
sein Vestri hyggur uauðsynlegt að
ýta við.
Brimbrjóturinn í Bolungarvík.
Þegar rætt er um framtíðarmál
héraðsins, þau er þarfnast styrk og
stuðning iandssjóðs, ber fyrst að
öefna brimbrjótinn í Bolungarvik.
Mál þetta ei nú nokkuð kunnugt
og Jangt er síðan að hafið var máls
á brimbrjótsbyggingunni. — Fyrst
var rætt um að byggja varnargarð
utan við Malirnar, er næði inn og
fram á víkina Gerði Sig. Thoroddi
Ben verkfræðingur fyrst áætlun um
að slíkur varnargarður (sem að
hans dómi vseii eina verulega
hafnaibóiin og brimvörnin) niyndi
kosta um V4 milj. krónur.
En við að heyra svo stóra upphæð
neínda féil mönnum allu. ketill i
eld, og var þvi ekkert aðhafst að
einni. En sköimnu seinna kom
Þorv. Krabbe veckfiæðingur og
athugaði aðstöðuna. Hann komst
að þeirri niðurstöðu, að góðan sjó>
varnargarð (brimbrjót.) mæt.ti gera
tyrir um 80 þús. krónur. Eftir haDS
fyrirsögn var siðan byrjað á veikinu
°g lögðu Bolvíkiugar fram dijúgan
“keif sjálfir þegar í byrjun, aðallega
nreð tillagi úi lendingarsjóði (skatti
sem lagður er a alla báta, sem til
fiskjai ganga úr Botungarvík) sem
myndaður var til umbóta og við.
gerða á vörunum. Landssjóður
lagði fyrst íram vevulegan styrk
(20 ÞUs. kr.) 1913 gegn þriðjungs
tillagi — að því er Vestri hyggur
sig mega fullyrða — frá hreppsins
hálfu. Var þá garðurinn orðinn um
30 nretrar a lengd. A síðastliðnu
þingi voru og veittar 20 l>ús. kr.
í sama skvni, en þá skilyrðislaust
sem betur fór. Siðrtn hafa þeir
alburðir orðið, að mikill hluti
garðsiDs eyðitagðist i stórviðri í
nóvbr. síðastl. En ekki verður
þeim hóraðsmöunum, er að verkinu
stóðu, gefin þav á nein sök, því
verkinu var hagað að öllu teyti eftir
fyrirsögn verkftæðingsins, og þess
vegna kemirr ekki til nokkurta
uiáta að þessi slysni bitni að reinu
leyti á verkinu sjálfu eða þeim, sem
eiga að njóta góðs af fyrii tiekinu.
Eins og allir siá er það óverulegt
og iítið fé, sem enn þá hefir verið
af mörkum lát.ið í þessu skyni.
Veruiegar hafnarumbæt.ur kosta að
jatuaði mikið íé, og ekki horfa
aðrar þjóðir, t d Not ðmenn, í það
að offra í þser hundruðum þúsundá
og jafn vel miijónum króna.
Hér er og mikið í húfi fyrir
héraðið, að lokið verði við brim*
brjótinn sem fyrst og hann konti
að tilætluðum notum.
Eins og kunnugt er, eru allar
horfur á þvi, að útvegurinu sé að
breyt.ast til muna, smærri bátarnir
með 4, 6 og 8 hestaflsvélum eru
að miklu leyti að hverfa úr sögunni,
en stórir þiljubátar, um og yfir 20
lestir, að koma í þeirra stað.
Fessari breytingu getur Bolungar*
vík ekki fullnægt eins og nú standa
sakir. Þar er ekki hægt að nota
aðra báta (nema ef til vill yflr
hásumarið) en þá sem hægt er að
vinda á land, því veldur hafnleysið.
Verði þessi breyting á útveginum
jafn gagnger á næstu árum, eins
og hin síðustu, dregst Bolungarvík
algerlega aftur úr og glatar öilum
skilyrðum til þess að vei a framtíðar
veiðistöð. Auk þess má búast við
meira og minna tjóni á batunum
og líf inanna miklum hættum
undirorpið verði iendingiu þar jafn
vond og hún er enn þá — þó að
brimbrjótsspottinn sem komiun er,
hafi bætt mikið úr því.
Einhverjii munu nú líklega segja,
að ekki geri svo mikið þótt Bol>
ungai vík gtati skilyrðum síuum til
þess að vera framtiðarveiðistöð.
Slikt er fásinna.
Fyrst er nú það, að Bolungarvik
liggur nokkru nær flskimiðutii en
t. d. ísafjörður, svo vélbátaúthald
er ódýrara þaðan.
En aðalatriðið er vitanlega, að
þeir sem eignir eiga þar og hafa
sett sig niður til atvinnureksturs
myndu bíða mikið og maigvíslegt
tjón. Húseignir og því um líkt
myndu falla í verði og efnaminui
menn eigi fá staðið sttaum af
eignum sínum. Fólkið eðlilega
flyttist burt úr kauptúninu, svo
útgerðarmenu myndu eigi fá fólk
á báta sína.
í’essir tímar eru ekki komnirenn,
sem betur fer, en þeir g e t a
komið ef úlvegurinn breytist jafn
ört og lítur út fyrir þetta ár. Og
við þessu þarf að sporna áður en
það verður um seinan.
Það þarf bvi að gera þingi og
þjóð skiljanlegt, hversu btýn þörf
er á öiuggri hafnarbót í Bolungar
vík. Taka síðan verkið upp með
ineiri krafti en aður og fá því tokið
á næstu árum.
10 þús. króna fjárveiting á ári
hrekkur ekkert. Er áreiðanlega
blábert tap fyrir landssjóðinn að
veita svo litla upphæð í hvert skifti
í stað þess að veita stærri upphæð
í 1—2 skifti og tjúka síðan við
verkið á 2— 3 árum.
Framtíðargengi Botungarvikur er
komið undir að verkið komist fljótt
í framkvæmd og verði örugg
hafnarbót.
Burt me5 öheiðarleg viðskifti!
»Menn eru hættir að láta sér
nægja að afla sér fjár á heiðan
legan og réttvislegan hátt, held>
ur reyna menn að verða ríkir
með ýmiskonar brögðum og
jafnvel svikume.
E>að eru nú um 60 ár síðao
stórmerkur rithöíundur reit þessi
tiltærðu orð, og eg hygg. að
þs.u eigi ekki síður við vora tímaf