Vestri - 04.07.1916, Blaðsíða 3

25. bl.
V ESIRI.
99
A r ö m i ö a r,
i'jórlr af liundraði. fyrír árlð 1915, af lilutabréfuui Elmsklpá'
skipafélagg lslands rerða iiuileystír af
ver&lun Á Ásgeirssonar á ísafirði,
Vissra orsaka vegna er þess óskað, að hluthafar hafl mc8
sór hlutabréf sín, er þeir vitja arðsins.
mmmmmmmmmm
m
I
g
i
i
m
i
m
m
m
m
m
m
m
m
m
m
m
m
m
m
m
Versli n JóhQnim Olpirsson.
Nýkomnar rniklar og fjölbreyttar
birgðir af vefnaðarvörum.
Skal hér n.'fnt idð helsta:
Karlmanua og uiigltngafatiiaðír. Begnkápur,
karla og kvenna. Eruðisbuxur. Kærfatnaðir. Nátt-
kjðlar Kjðlutau. Káputau. Silki, afarmaigar og
laglegar tegundir. Sllfsl. Karlmunnafatatau, sérlega
ódýr eftir gæðum. ClicTÍot. Lércft, allar mögulegar
tegundir. Eomesi. Tvisttau. Flauel. Gardíuutau.
Kúnitcppi. tiandklæði, tilbúin og í dregium.
/
Ennftemur Y & 8 & U T og ýmislegt fleira,
sem oílangt yrði að telja.
Odýrasta og besta vefnaðarvaran
segir fólkið að sé hjá J ó h ö n n u 0 I g e i r s-
s o n, Reynið hvort það er ekki sannleikur.
mmmmmmmmmmi
Úrskurður stjr. i lögregiuþjm.
Stjórnarráð íslands.
Seykjavík, 20. maí 19f6.
Fjórir bwjarfulltrúar í ísafjarðarkaup-
stað hafá sent átjórnarráðinu kæru,
dags. 20. mars þ. á. úbif kosningu á
lögregluþjóni fyrir kaupstaðinn, sem
fram fór á bæja -stjórnarfundi 18. s. m.;
fylgdi kæruuní útskrift úr gjörðabók
bæjarstjórnar af fundi þessum. Fftir
að stjórnarráðinu með bréfi yðar, herra
bæjarfógeti. dags. 22. f. m. hefirborist
umsögu yðar um mál þotta, er svoíoldur
úrakurður lagður á það:
Á nefndum bæjai'Htjórnarfundi komu
fram umsókuir um lögregluþjónsstöðuna
sem auglýst hafði veriðið laus, frá
tveim mönnu m*, og hafði annar
þeirra scnt umsókn sína áður en um-
sóknarfresturinn var liðinn, en hinn
hafði að honum útrunnum sótt um
•töðuna eftir tilmælum yðar. Sjö bæj-
arfulltrúar, auk oddvita, voru á fuodi
en tveir fjarverandi. A f u n d i n u m
kom fram tillaga um að fresía
kosningu lögregluþjónsins,
e n h ú n v a r f e 1 d**. Fór svo kosn-
ingin fram og fengu umsækjendur sín
fjögur atkvæðin hvor, og útskurðuðuð
þér annan þeirra, sem þér höfðuð mælt
með til starfans — samkvæmt 18. gr.
bæjarstjórnarlaga nr. 23, 8. okt. 1883 —
löglega kosinn, en þeir fjórir bæjarfull-
trúar, sem kæruna hafa sent, mæltu
þegar á móti því, að kosnÍDgin. væri
lögleg. Er það aðalkrafa þeirra í kær-
unni, að stjórnarráðið leggi lyrir yður
að lýsa því yfir eða úrskurði sjáift, að
lá umsækjendanna, er sótt hafði áður
en umsóknarfresturinn var útrunDÍnn,
#é löglega kosinn, því ólöglegt sé að
taka umsókn hins til greina af því hún
kom ekki fyr en umsóknarfresturinn
var útrunninn og atkvæði þau, erhon-
um voru gx-eidd, þvi þýðiugarlaus. En
varakrafa kærenda er sú, að stjóruar-
ráðið leggi fyrir yður að láta hlutkesti
faru fram milli nefndra tveggja umsækj-
enda úr því þeir feugu jafnmörg atkvæði.
Þó að frestur til umsóknar stöðu sé
•ettur, er ekkert því til fyrirstöðu, enda
venja, að teknar sóu til greina umsóknir,
iem koma fram að frestinum liðnum,
nema ákvörðun um veitinguna hafi
þegar verið tekin og afgreidd. því var
fullkomlega lögmætt að láta kjósa um
b&ða umsækjeudur á nefndum bæjar-
•tjórnarfundi. Aðalkrafa kærenda verð-
ur því ekki tekin til greina.
Samkvæmt nefndri 18. gr. bæjar-
•tjórnarlaganna frá 8. okt. 1883. setur
bæjarstjórnin lögregluþjóna eftirtillög-
um bæjarfógeta. Bsejarstjórnin
hefir, eftir orðum tilvitnaðrar laga-
greinar, veitingarwaltfið, en bæj-
arfógeta errétt, ogvæntan-
1 e g a 1 í k a skylt, að gera um
málið tillögu. Mú fengu þeir
tveir menn, er um starfann sóttu, jöfn
atkvæði, fjögur hvor af átta, sem á
lundi voru, að bæjarfógeta meðtöldum.
Bæjarfógeti hefir atkvæðis-
rétt, en atkveeði hans rseður
þó ekki úrslitum, þótt jöfn séu
atkveeði, sjá 2. gr. sbr. 12. gr. nefndra
laga 8. okt. 1883. Átti þvi ■ þessu
máli hlutkesti að ráda samkvæmt
12. gr. téðra laga.
Nú getur bæjarfógeti, sam-
kvaemt 18. gr. laganna frá 1883, v i k i ð
þeim frá, er bæjarstjórn hefir kosið
til lögregluþjóns, án til
• tyrkB bæjarstjórnar, ogleiðir
þá af því, að bæjarstjóru getur kosið
þunn aftur og aftur, er bæjarfógeti víkur
jaiuharðau frá, eða of tii vill að bæjar-
•tjórn neitar loks um fjárveitingu til
að launa etarfsmanninn og bæjarfógeti
*) Umsóknir lágu fy,ir frá þrem
mönnum (G. G., J. B. og Sv. H.).
**) Með jöfnum atkvæðum.
kynni þá að verða án aðstoðar hans,
sbr. þó 13. gr. nefndra iaga 1883.
Þetta ástand væri mjög óheppiiogt.
J?ví þykir réttast eftir atvikuui, og sér-
staklega þar sem tvo bæjarfuiltrúa
vantaði á fundinn 18. mars þ. á., að
lögregiuþjónssýslanin veröi aug'ýstlaus
af nýju með hæfilegum íresti og síöan
veitt eins og lög mæla fyrir, en þangað
til setjið þór hæfan mann til að gegna
sýslaninni.
Þetta er yður hérmeð tjáð til eftir-
breytni og birtingar fyrir bæjarstjórn-
inni.
Einat ArnðrsMon.
Jón Hei inannsson.
* *
*
Sökum þess að »Njörður» að
vandi reynir i 17. tbl. að villa
mönnuni sýn með staðloysustöf1
um um Jtelta mál. er úrskurður*
inn birtur hér í hei d, svo al-
menningi gefist kostur að athnga
hann. Umsögn Njarðar, sein þó
ótrúlegt só, virðist ronnin úndan
riíjum oddvita, er fuli af rang-
hermi. — Aðalkrafa vinstrimanna
var viianiega, að ofbcldi oddvita
(0: að taka veitingarvaldið af
bæjarstjórn) yrði lýst ólögmætt,
og varakrafan. að hlutkesti skvldi
fram fara. Bæði þessi atriði
viðurkenuir úrskurðurinn. Einnig
sínir úrskurðurinn ijóslega, að
bæjarfógeti nefir engan lagaieg-
an rétt til að ráða þessari stöðu,
heldur bæjarstjórn. — »Nivði<
er þess vegna óhætt að »vaska<
hetur, til þess að leysa húsbóndi
ann úr vanda. Grein hans í 17.
bl. er bara >kisuþvottui <•
Einhættispióf í læknisfræði
við Kaupmannahafnarháskóla
hefir tekið Kristján Björnsson
(kaupm. Guðmundssonar) héðan
úr bænutn. Við háskólann í Rvík
hata einnig iokið embættisprófi í
iæknistræði: Jón Jóhannesson og
Vilmundur Jónsson.
llicli. N. tiraun kaupm. hefir
nýskeð verið sæmdur járnkross'
inum þýska fyrir góða framgöngu
í orustunni við Verdun. Hann
hefir stöðugt tekið þátt í stríðinu,
ýmist á austur eða vesturivíg1
stöðvunum.
Nýustu freguir herma. að
baudamenn hati alstaðar unnið
á síðustu dagana. Sagt er einnig
að sjóorusta sé nýafstaðin í
Eystrasalti. Úrslit ófrétt.
Eins og áður veiti ég móttöku
hlutafé til Eimskipafélags íslands.
Arugr. Fr. tijarnuson.
Skriíboi 3 óskast keypt.
Upplýsingar í prentsm.
Tvær flöðar stoíur
til leigu fyrir einhleypa.
forstclun Guðnumdsson,
klæðskeri.
Kynlegt hjónaband.
— í’ýdú saga. —
(Fvh.)
>Óhamingjusamur ?< Ekki
minstu vitund,< sagði gamli
maðurinn hált. >Himin lifandi
glaður ætti jhann að vera, yfir
þvf að vera lausviðþigl Hann
sagði mér einbeitlega, að ég
mætti ekki gera tilraun til þess
að telja þig á að setjast á brúð>
arbekk með sér attur; hann
kvaðst afþakka konu, sem hegð
aði sér þannig.<
Vikky spratt á fætur og skaut
stólnum til hliðar.
>Nú, svo hann er ekki einu
sinni hryggur?< mælti nún. >Þá
þart ég heldur ekki að harma
þennan atburð. Þá er það mikið
betra eins og það er. En að þú
— og tárin hrundu niður kinnar
hennar — að þú skulir vera
svona vondur við mig — því
hefði ég aldrei trúað — og það
get ég ekki fyrirgefið þér.<
rlún stappaði tótunum í gólfið
og þaut út úr herberginu.
Gamli maðurinn strauk með
hendinni yfir hvíta, stutta hárið.
>Eiginlega ætti maður að óska
honum til hamingju,< tautaði
hann í hállum hljóðum. >Það
ætti maður að gera.< Svo lokaði
hann á eftir sér og fór til gest-
anna, sem allir höfðu safnast
saman í höliinni og biðu nú ettir
honum, í illu skapi og forviða
yfirþessari snubbóttu hjónavígslu.
Vikky hljóp upp á herbergið
sitt og hafði lokað þvi á eltir
sér.
Hún reif f bræði sinni slörið
og blómskúfana úr hári sínu ojf
færði sig úr kjólnum; þegar hún
hafði iokið við það, lofaði hún
hamingjuna fyrir að vera laus
við brúðarskartið.
Hún lét hinn dýrmæta kjól
liggja ósamanbrotinn á gólfinu,
íleigði sér upp í rúmið og grét
eins og krakki.
Óhimingja hennar var tak*
markalaus! Enginn maður kærði
sig minstu vitund um hanal Óf
að hún ætti nú móður, móður
sem gæti látið vel að henni og
hughreyst hana. Hluttekning
þráði hún svo heitt. En nú stóð
öilum gersamlega á sama um
hana, enginn saknaði hennar
þótt hún gréti hér í einrúmi.
Þessar hugsanir gagnsýrða
huga hennar og juku á sory
heunar og einstæðingsskap.
Hún óskaði sér að mega deyja,
það væri einasta takmark hennar.