Vestri - 10.07.1916, Blaðsíða 3
2 6. bí.
V álXRÍ.
Húsmæöraskóli
Isafjarðar
tekur til stavfa 16. sept. u. k. Námsskeibiu vevða tvö, eins og að
undanföniu, fvá 16. sept. til 14. jan. og frá 16. jan. t.il 14. rnaí.
Skólagjald er 35 kr. á mánuði fyrir fæði, húsnæði og kenslu.
Umsóknir sendist, s»m fyist frú Andreu Filippuadóttir á ísafirði.
S t i ð r n i n.
Stld.
__
Söngskemtun
lieldur
Eggert Stefánson
fimtnd. 13. og laugard. 15. júlí p. á
kl. 9. síðdegis
í Good-Templapahúsinu á Isafirðl*
uieð aðstoð bróður síns, >
héraðslæknis Sigvalda Kaldalóns.
Tilboö
um verð (pr. tunna) á fullverkaðn síld
tii útflutnings dskast sent múr í lokuðu
umslagi hið bráðasta.
Bolungarrikj 8. jáli 1916.
G. B. Guðmundsson.
E. s. Gullfoss
íer frú Reykjavík til Mew-York I bjrjun
september,
þaðan beiot til Reykjavikar. Skiplð íop iri
Reykjavik aftur vestur og norðar umlandtll
þess að taka kjöt.
E. s. Goöafoss
fer frú Reykjavík tii Mew-York síðast
í september.
Rú isneskt etraulakk. Copallakk. Járn
lakk. Kapbolineum. Gummlslöngup. ásamtfleiru
íyrir mótorbáta og smiði,
fæst nú &
Apótekinu.
Með bréfi, dags. 16. marsþ. á.
er roér talið af ráðherra yfirmat
á sfld á svæðinu frá Horni að
öndverðarnesi.
Lög um skoðun á síld voru
þörf og sjáltsögð, þvi meðan
ekkert eftirlit var af hálfu hins
opinbera með verkun síldar var
lítið eða ekkert vandað til hennar
og varan þvi í slæmu áliti og
svo að kalla í engu verði. Þetta
hefir mjög breyst til batnaðar
síðan farið var að meta síldina
og vanda verkun hennar á allan
hátt, og er gott til þess að vita
að vara sem talin er íslensk sé
landinu fremur til sóma og afli
sér álits er á markaðinn kemur.
Á þann eina hátt borgar sig lika
að framleiða vöruna.
Hér á Vestfjörðum er síldveiði
f staerri stíl svo að kalla í byrjun,
og menn því eðlilega ekki jafn
vanir haganlegri meðterð slldar,
eins og þeir, sem fengist hata
við það árum saman, svo sem
t. d. Siglfirðingar. En síldin þarf
góða og rétta^ meðterð, ef hún
á að geta talist góð vars.
Matsmennirnir eiga að sjá um
að sfld sé ekki söltuð f lagar-
heldar tunnur, sem ekki geti
talist góð vara þegar á markað-
inn kemur, enntr. að síldin sé
ekki eyðilögð i meðferðinni. —
Þetta verk er svo mikið, þegar
utn mikla síld og margt verkafólk
er að ræða, að tæplega er mögui
legt að ætlast til að hvergi geti
akeikað, ef verkafólkið er trassið
og óhlýðið; — þá þyrfti mats-
mann svo að segja við hverja
tunnul En slíkt nær vitanlega
engri átt. Þess vegna er afar-
mikið undir því komið, að verka.
fólkið sé vandvirkt og finni til
ábyrgðar þeirra er á starfinu
hvllir, sem það hefir tekið að sér
að vinna. Allir sem við stldar*
verkun fást geta og eiga að
hjálpa til að síldin verði góð vara
hver á sinn hátt. Það gera vitan>
lega allir heiðarlegir verkamenn
og konur. En sjái matsmenn
eitthvað af hinu taginu, ber þeim
aS finna að þvi, og ef ekki er
hlýtt, þá hafa þeir leyfi til að
banna að sá eða sú vinni það
verk, eða kæra fyrir yfirmats.
manni.
Nú fer síldartími i hönd og
verða því í fersku minni nokkrar
leiðbeinlngar;
Hkipstjórar.
Vandið útbúnað skipanua, sem
veiða eiga síldina. Hafið stíur.'.ar
á þilfarinu ekki of stórar og
rimla aistaðar við botn. Gott
væri einnig að skifta lestarhæðinni
í tvent með palli; það kænii í
veg íyrir að neðsta síldin raerðist
af ofmiklura þunga, þegar lesiin
er látin full af síld. Þetta h da
meiiD ekki gert áður, en það er
vafalaust mjög hyggiiegt. Eigi
sild að geymast uppuadir sólar.
hring, þá látið þá sem geymust
á lengst í iest og sáið í hana
salti. Blandið aldrei nýveiddri
síld saman við eldri, ef aldurs-
munur er 6—io kl.st. eða meiri.
Það getur komið í veg fyrir það
að öll síldin verði dæmd ónýt,
þó svo sé aðins hin eldri.
Látið traðka svo litið sem unt
er innan um sildina; hafið næg
borð til að leggja yfir stiurnar.
Ef þið breiðið yfir síld á þilfari,
sem nauðsynlegt er í sólarhita,
þá notið ekki segldúk heldur
strámottur. — Hirðusamir skipi
stjórar íá altaf meira at góðri
vöru úr því sem þeir veiða, heldur
en trassarnir.
SöltunaiTormeni).
Gætið þess að láta ekki salta
í gisnar tunnur, en það eru því
nær allar nýjar tunnur. í þ»r
má helst ekki salta nema að þær
hafl áður verið afgisaðar. Látið
hreinsa kassana, sem sildin er
keyrð f, nægilega oft. Venjið
þá sem kverka á það, að láta
ekki kverksigaun fara ofan í
kassana; hann skemmir síldina
og meiðir fólkið sjálft i höndun.
um. Kústið upp kassana á eftir
hverri söltun og sjáið um að
stldarbalarnir séu þrifalegir.
Gætið þess að saltað sé hæfilega
mikið; ekki meira en svo, að
ein salttunna hrökkvi i 4 sildar-
tunnur, Látið strá salti á efsta
lagið í tunnunni og skipið sölt*
urunum að leggja botninn ofan
á tunnuna þegar þeir skilja við
hana; einkum er þetta nauðsyn>
legt í sólskini. Pækilstyrkur sá
er hæfilegur, er óskemd kartafla
flýtur á pæklinum, með þriggja
tommu nagla í. Síld má ekki
standa pækilslaus, þó söltuð sé,
lengur en 16 til 24 kl.st., og sú
síld, sem söltuð er svo að kalla
á takmörkunum: nýt eða ónýt
og átumikil síld, þófinnistsæmh
lega góð, þarf að fá pækil slrax.
Nú leka tunnur ef til vill ein*
hverju at þeim pækli, sem á þær
er látinn í fyrsta sinni, og ber
þá að láta ettirlíta tunnurnar frá
hverri söltun eftir 2—4 daga og
fylla þær sem á vantar, — Síld
sem vantar pækil, þó ekki sé
nema í nokkra daga, verður
aldrei manna matur, hversu góð
sem hún var þegar hún var
söltuð. — Eftir þessu öllu ber
einnig matsmönnum að líta, sér-
staklega. að tunnurnar séugóðar,
að pækill sé nógu sterkur og að
nægur pækill sé settur á þær
tunnur, sem kynnu að leka síðar*
meir. Einnig ber þeitn að lita
eftir þvf, að sfldin sé lögð rétt
niður, vel kverkuð og söituð
hæfílega.
Ef allir vinna að þessu verki
með trúmensku, þá trerður sildin
Vesttjörðum til sóraa.
Svo er vonandi að verði.
Snorrl Slffússon.
Eins og áður veiti ég móttöku
hlutafé til Eimskipafélags lalaoét,
Arngr. Fr. BJarnason.