Vestri - 16.09.1916, Blaðsíða 3

*»>*>
i5* *»t.
V J£ S t R í
r
Utgerðarmenn!
Eg hefi áformað að hætta sjávarútveg við Eyjatjörð, og hefi
því ettirgfreindar eignir til sölu:
1. Tvö geymsluhus á Oddeyrartanga með hafskipabryggju
sem er 55X56 □ áln. að stærð og lóð 5810 □ áln. að
stærð.
2. Tvö fiskiskip — annað með 30 hesta Heinvél, tveggja
ára í haust.
3. Allskonar veiðarfæri svo sem herpinót. kastnætur, staurai
nót, síldarnót, ásamt ýmsu fleira sem til skipaútgerðar
heyrir.
Oddeyri, 10. ágúst 1916.
Chr. Havsteen,
Njkomið í Apótekið:
Vindlar, t. <1. Carmen, Uona Kosa o. fl.
Súkk.ulaói, margar teg. til suðu.
Atsúkkuladi. Mllka. Konfoct.
Saft. Kirsuberja og Hindberjasaft.
Nýkomnar vörur
Álnavara, svo sem Lakaléreft.
Piquet.
Sruntutau.
Drcngjafatatau 0. 11.
Br|ó«t«ykup.
Kreyns vindlap, svo sem „Carmen“ og „Bona Rosa“.
Ennfr.: Vasahuitar. Strákóstar. Vatnsfötur. Saumur,
aliskonar. Cllurkambar. Sagir. Þrottabretti og fjölda margt
fieira.
Jón Hróbjartsson.
Kaupendur Yestra
áminnast stranglega um að borga blaðið nú 1 haustkauptíðinni.
Blaðið hefir eigi stigið í verði um einn eyri, þrátt fyrir yfir«
standandi dýrtið, og þart því á öllu sínu að halda.
Þeir sem árangurslaust hafa verið kratðir borgunar undanfarið
og skulda fleiri árganga, mega vænta frekari ráðstafana um inn*
heimtu, en hlífast vill útgetandinn við því í lengstu lög.
Ritstj. hittist oftast heioha (( húsi héraðslæknisins) frá kl. 4 — 6
0. m.
— þýdd aaga. —
(Fih.)
Gestirnir litu undiunaraugum
hvor til annars.
Greifinn hélt áfram:
sHjónaefnin h*fa ekið að Hjart>
arkori, og bíða þar eftir prestinum
og mér. Dóttir mín etskuleg
Og oigimannsetuið hennar lifil
Þau llfil<
Undrun gestanna breyttist f
fagnandi hlátur og drynjandi
húrrahróp.
Chariotta trænka brosti samt
okki.
»Ait þetta hefir verið ráðgert
og undirbúið fyrirfram,< mæld
kún, >þetta er þeim líkt! Þetta
verður vfst tyrirmyndar hjóna*
bandi En ég ter irteð, ég yfirgef
ekki hið ógærusama barn! öll
þessi aðferð er svo ósæmileg að
hárin rísa á höfði manns við að
hugsa um það.<
En greifinn visaði henni burt,
>Nei, ég þakka,< mæiti hann.
»ég afneita leiðsögn þinni! Þú
hefir ollað nógu miklu hneyksli I
Hefði vesaiings barnið mitt ekki
verið móðurlaust, þá hefði þetta
aldrei komið fyrir. Eg ætla að
biðja prestion okkar að hafa að
texta: Elskið hvort annað. —
Moð því er í rauninni alt sagtf
þvf kærleikurinn er uppfyiling
lögmálsns og upphaf og endir
allrar þekkingar! punktuml Og
beitið nú hestunum fyrlr vagninn
i snatri.<
Frasndi þagði og angurblitt
bros lék um varir hans.
>Frændi, þú varst ungi, laglegi
husarinn og Vikky var konan
þín,< sagði ég og tók f hönd
hans.
>Já, barnið mitt, það er rétt
tilgetið hjá þér, ég hefi aðeins
breytt nötnunum ofurlítið.<
>Og hvað segirðu fleira af
þeim, þau urðu hamingjusöm,
hjónin þessi, var ekki svo?<
>Já,< sagði trændi og leiftri
brá fyrir l augutn hans, „þau
uröu hamingjusöm, eins hamingju*
söm og unter að verða! Barnið
gott, láttu alla önuglynda glópa
þylja íyrir munni sér eins og
þeim sýnist: >Heimurinn er
táradalur Qg jörðin sorglegur
flvalarstaður,< — en trúðu þeim
ekki! Heimurlnn er aðeins sorg>
legur í þeirra öfga gleraugum.
Ejí Þér satt, þeir hata aldrei
séð aólina, þeir vita ekki hve
glatt hún skín, hve jörðin er
græn og hve himininn breiðir
sig heiður og blár yfir hana.
Þú mátt trúa því, að lífið er
undurfagurt, maður vérður að
eins að vita það, trúa því og
élska þaðl
Þeir segja ið ásttn sé biind. —
Nof, hatrið er blint. Ástin tvö
faldar alla fegurð lfísins og yndi.
Ekkert skemtilegt né íagurt né
þugðncipt íoc frftta hji heunt
en alt lífið verður fullkomnara;
ekki tvisvar sinnum heldur þús-
und sinnum fegurra en áður,
þegar ástin er annars vegar!<
>Og hún lést ung að aidri, þín
elskulega Vikky?< spurði ég
hrygg.
>Vesaiings frændi.<
>Já, hún dó ung, eins og rós
sem tellur af stofninum áður en
vindurinn feykir henni tll jarðar.<
Hann þagði ofurlitla stund, svo
hélt hann áfram. >Drengirnir
okkar tveir, uppivöðslumiklir,
fjörugir, dökkhærðir strákar, voru
svo gamlir að þeir trítiuðu til og
frá um garðinn þegar dóttir okkar
fæddist. Hún var ofhoð HtiÍ og
ííngerð vera og hvít eins og
snjórinn. Fæðing hennar kostaði
móðurina lífið. Vikky vissi vel
að hún hiaut að deyja, en hún
var hugrökk og æðraðist ekki
minstu vitund, jafnvel þótt hún
elskaði Hfið ákaflega — og henn*
ar lff hafði verið svo bjart og
fagurt. >Drengirnir verða eftir
hjá þér,< hvíslaði hún lágt í eyra
mér, >en litlu dóttur mfna tek
ég með mér. Það er ekki gott
fyrir stúlkubörn að alast upp
móðurlaus; ég hefi sjáif reynt
það. Og það finna ekki allir
slíkir einstæðingar annan enins
mann sem þig, Freddy minn.<
— »Nú, nú gráttu ekki barn,
það var ekki tilætlun mín að
hryggja þig, en þú spurðir mig
um endalok sögunnar. Litla
stúlkan dó nokkrum klukkustund*
um eftir lát móður sinnar, og
þær voru lagðar f sömu gröf.
Og jafnvel þótt mér findist, fyrst
lengi vel á eftir, að ég hlyti að
fara á eftir, þá sá ég þó smátt
eg smátt að það er f rauniuni
synd gegn guði, að iáta sársauka
Hfsins fá algert vald yfir sór.
Eg lærði að hugsa rólega og
minnast með þakklátri gleði
hinnar sólbjörtu fortiðar, meðan
við lifðum saman, og jafnframt
þróuðust vonirnar í huga minum
um að fá að sjá hana hinsvegar
naeð litlu dóttur okkar á hand>
leggnum. Lif mitt var þó rfkt,
og það getur allra Hf orðið, ef
þeir aðeins taka það rótt. En
skyldir þú nú fara réttilega með
pund þitt, litla vinstúlka? Mór
sýnist þú svo angurvær.
Heyrðu, barnið gott, óg veit
að foreldrar þínir vænta þess, að
óg tali skynsamlega við þig.
Jæja þá, lfttu þá á mig með
trúlyndu, bláu augunum þinum,
þá skal óg taia skynsamlega við
þig. — Þau hjónabönd, sem
heimurinn kaiiar skynsemisgift*
ingar, eru að flestu leyti mjög
óskynsamleg. Skynsamleg eru
einungis þau hjónabönd, sem eru
grundvölluð á ást, það skal ig
skrifa foreldrum þlnum.
Og svo hefi ég Hka heyrt
nokkuð um ungan húsara, sem
kom aá og sigraði? F.n laun
hans éfU ekki svO töikU að h»gt
sé að gifta sig upp á þau. —
En sjáðu til: Það er til gamall
frændi, sen eitt sinn misti litlu
telpuna sfna. Hann getur ef til
vill hjálpað upp á sakirnar; það
er nóg til handa drengjunum
hans samt.<
>Frændi, elsku, kæri frændiU
(Endir).
Guðm. Hannesson
yfirdóinsuiáliliu.
Slllupgöta II.
Skrifsioíufimi 11—2 og 4—6.
Leiðr. í nokkru hluta upp-
lagsins hefi misprentast atkv.taia
Sigurðar Jónssonar 1319 atkv. t
stað 1241.
Ú. Steinbach
taunlæknlr.
Heima 10—2 og 4—®.
öll taimlæknastúif og tannsmíll
at hendi leyst.
Tangagötu 10, ísaflrði.