Vestri - 26.09.1916, Blaðsíða 2

V I S t R ]
Erfðaprinsinn.
*■ Ví^- ____
Hann heflr nú tekið sig tii, maft«
urinn sem ætlar að eifa þingsæti
'Norður ísáfjárðarsýslu, en heflr enga
verðleika sjáifur lil þess að mega
vnnta fylgis kjósenda, eftir því ssm
saniflokkenienn haris segja (sbr.
„Njörð“ 2 sept.) og blessað yfir
söfnuðinn i Nnði sl. laugardag.
Tif þess að sýna andríki sittog
frUmleik heflr hann hnupiað fyrir-
sögnfnni frá ,ísafo!d“ gömlu (Mbr.
greín1 í ^fsafuld" 3 915: ,Heima-
stjórnarflokkurinn hervæðist).
Prinsinn segir að Heimastjómar-
menn hervæðist, — víst gegn sér,
og riot.i vopnin gömlu, ósannindi og
blekkingar, sern ekkert bíti á, og
þá sjalfsagt ekki einu sinni. ritsnild,
mælska, dugnaður, vitsmunir, sam<
viskusemi og stjórnmálahæílleikar
Skúla S. Thoioddson, að ógleymdum
öllum hans borgaralegu dygðum,
sem’, eins og kunnugt er, e> u öllu
Jofl ofar.
Geta má nærri hvort ekki muni
þuifa meira stórskot.alið á slíkan
afreksmannl!
Og þet.ta sem hann kallar ósanm
indi og blekkingar, er að Norðun
ísfii ðingur (góður og gildur kjósandi
sýslunnai) heflr sagf. að þeir Skúli
heit’ Thoroddsen og séra Sigurður
háff'jafnan fylgst að máJum í veh
ferðarmálum héraðsins, að eins
greint nokkuð á í st.órpólitíkinni,
sem er fyllilega létt. og stendur
óhrakið þrátt fyrir vaðal Sk.
Ætla hefði mátt, að Sk. léti nafn
föðurs síns latins liggja milli hlata
og væri ekki að flíka því í ómerki<
legum skarnmagreimim. En af því
að allir vita að hann ætlar að lifa
á því að vera sonur íöðui sítis, og
hann heflr sýnt það og sannað í
Nj irðarsariisetningi sinum, að hann
hefir ekki uokkur minstu meðmæli
önnur fram að færa, þá verður að
vírða honum það til vorkunar —
þótt aðra menn myndi velgja við
Blíkri einurð.
Sk. segir að séra Sigurði hafi
löngum reynst nafn Skúla heit.
Thoioddsens haldgott til kjörfylgis,
og gefur í skyn að hann hafl flotið
á Skúla inn á þingið, líklega til
þessa dags.
Sannieikurinn er sá, að séra
Sigurður haíði setið eitt kjörtíma*
bil á þingi (1886—92) áður en Skúli
gerðist þingm. ísflrðlnga, og fékk
við síðari kosriinguna, 1894, fletri
atkvæði en Skúli, svo ekki viiðist
Sk. Th. hafa haft meiia ti aust hjá
kjósendum þá. Og árið 1908, eftir
að sýsluuum var skift i tvö kjör«
d»rni, bauð síra Sigurður sig fr»m
í Vestursýslunni, sem hanu uiun
þá hafa vitað að verða myndi
vonlaust, enda reyndist það svo,
en Skúli fór í Norðursýsluna. Fengu
þeir Skúli og Béra Sigurður þó nær
jafn inörg atkv. við kosningarnar
áiið áður (Skúli 235 og sr. Sigurður
230 atkv.) svo að af þvi varð ekki
ráðið hvor þsirra myndi frekar
ujjóu Jt08Minjíu í Noi^unýJunai,
Samt dirflst piinsinn að gefa í
skyn, aö sr. Sig. hafl jafnan flotið
á nafni Skúla heit. Sést best á
þesau hve i akalaus þvættingur hans
er.
Eitthvað er Skúli að nöldra um
það í skotti greinar sinnar, að
fylgismenn séra Sigurðar sendi nið-
bréf út um sýsluna um sig.
Þfctta siðasta sr sennilega tilbúið
af Sk. sjálfum, i því skyni að gera
s>g að pislarvotti í augum kjósenda,
því tiíðbréf munu fylgismenn séra
ðig. Stef. ekki hafa sent út að afla
honum fylgis. En hafi þingmanns-
efnið borið á góma i bréfl eða við-
t.aii manna á milli þá verður Sk.
að sætta sig við þótt lýsiogin hafl
verið mjög svo á einn veg. —
Enginn fer i geitarhús ullar að leita
og hvítur lagður flnst ekki á a)>
svörtum sauð.
Og vilji Sk. Th. vita um álit
kjósertda á sér sem þingmannsefui,
ntti hann fyrst að hlera eftir því,
sem hiDir ákveðnustu flokksmenn
þversummanna segja um framboð
hans, áður en hann fer að ástæðu-
lausu að dylgja um níðbréfaskrif
fylgismanna séra Sig. Stefánssonar.
Þeir segja hver um annan þveran,
forkólfainir, að sér detti ekki í hug
að kjósa Sk., en segjast þáheldur
muni láta vera að greiða atkvaði,
en eggja hina á aö greiða atkvæði,
sem er ef til viii sama hvern fj ....
þeir kjósa — eins og þeir orða það
— bara ef þeir halda að hann sé
sjálfst.m. — og sonur Skúla Thor-
oddsensl
Og trúlegt er það, að margir
þeirra, sem Sk. heldur sér nú helst,
vinveitta, muni ekki hafa það mjög
á orði eftir kosningarnar al þeir
hafl veitt honum lið.
Hann verður að muna það, að
allir prinsar eru ekki krónprinsar.
Suinir verður að láta sér nsegja
prinsDafnið alla æfl og mæna votum
vonaraugum á kórónuna,
Og eftir því sem erfðakenningi
arnar fulla f gildi verður það hald*
minna að »tla að fljóta á sliku
inn i trúnaðai Btöður þjóöféiagsins.
Og þá sem ætla að fljóta á því
einu mætti vel nefna úlfa, úlfa i
erfðagæru, þótt þeir séu ekkert
grimmlyndir að náttúrufari. Ólik*
legl. annað en Norður-Ísfirðingar
þekki þá pilta á kjördegi, úr þvi
Skúli S. Thoroddsen heflr varaS viB
þeim.
22. sept. 1916.
Frá stríðinu heflr Vest.ri
cngar simfregnir flutt síBustu viku,
enda mjög fátt merkilegt til tíðinda
borið. Þetta er hið helsta: Á
Grikklaudi er alt í báli og brandi.
Þó mun það vera fluguíregn ein,
að konungur hafl sagt af sér, eins
og skeytin sögðu um daginn, en
haun er sagður veikur, og reynir
af frenista megni að sporna við því
að Grikkir dragist i stríðið. En
niegn sundrung og óáottgja þac
i landi, herinn tvístraður svo ekkert
verður við ráðið. Er mælt að
sumt af honum vilji veita Mið-
veldunum lið, en nokkuð B mda<
mönnum. Káðaneytisskifti hafa
orðið þar og heitir sá Kologeropakus
sem tekið heflr að sér að mynda
ráðaneyti.
Simskeyti 19. þ. m. sagði Mack>
enseD herforingja Þjóðverja hafa
unnið sigur á Búmenum hjá Do<
broutsche, en hann stýrir samein*
uðum hersveitumAustuiríkismanna
og Búlgara, en hinsvegar var sagt
í aaina skeyti, að Serbar hefðu
unniö sigur á Búlgurum, og daginn
eftir stóð í skeyti, að Búlgarar
hefðu hörfað tii Monastir.
Sama einkaskeyti tii Morgunbl.
segir Frakka hafa unnið ailþýðing>
armikla sigra á vesturvigstöð vunum
tekið héraðið umhverfls Verman,
Covillers, Demecourt og Beiy.
Fjær og nær.
t Asgelr Torfason efnaftæð.
ingur i Reykjavik lést 16. þ. m.
Ásgeir heit. var sonur Torfa í
Ólafsdal. Hann nam fyrst búfræði
hjá íöður sinum, en gekk síðar i
latínuskólann og útskrifaðist þaðan
1897, en tók próf í efnafræði 1903.
Heflr hann síðan haft stjórn efna>
rannBóknarstofunnar á hendi og
jafnframt gengt kenslustörfum í
Háskólanum og Iðnskólanum. —
Ásgeir var sagður gáfumaður og
vel að sér i sinni ment. Er nú
enginn sérírnðingur til í hans grein
á landi til þess að fylla sæti hans.
Hann varð rúmlega hálfflmtugur
að aldti, f. 18. mai 1871.
Slgurðar Sigurfinnsson hiepps*
nefndaroddviti í Vestmannaeyjum
og fyrrum hreppstjói i þar, er nýskeð
látinn. Hann var einn af forgangs-
mönnum Eyjamanna á sinni tíö í
héraðsmálum og almennum málum
og var nokkrum sinnum í þing-
mannskjöri, eu náði ekki kosningu.
Stórtjén af ajávarágaugl á
SlglutirAi. 17. þ. m. varð afar-
mikið tjón af sjávarágangi á Siglu-
flrði. FJóði sjórinn yflr bryggjur
og planstæði og sópaði sildartunn-
utn og öðru lauslegu út af síld>
verkunarplássunum.
Tveir úilendir sildarútgvrðarmenn,
Gustav Evanger og Sören Goos,
kváðu hafa mist, hinn fyrnefndi
1500 tn. og Goos 800 tn. Ennfr.
urðu þeir Ásgeir Pétursson og P.
J. Thorsteinsson fyrir mikiu tjóni.
Sænskan kútter hafði og rekið þar
í iand. — Alls er tjónið taiið nema
um 200 þús. króna eða jafn vel
maiiu.
Jóu Traustl. Ný skáldsaga
eltir hann, sem heitir „Tv»r
gamlar sögur*, er um það bil að
kouia á bókamarkaðinn.
ii»í brann á Þverá í Vmtpn
hópi í HúnavtttuösýsluijíiU skömmu
_____________________36 V.
Þingmannaefni
Vestur-lsfirðinga.
í Vestur Isaljarðarsýslu vorða
f kjöri þeir Matthías Óiafsson
fyrv. aiþm.og séra Böðvar Bjarna.
son á Rafnseyri, og að auki
Halldór Iæknir Stetánsson.
Þeir hata til þess < vérið —
og eru enn — samflokksmenn,
Böðvar og Matthlas, báðir gamiir
heimastjórnarmenn, svo þess>
vegna er það enginn sigur tyrir
þveisumstefnuna, þótt séra Böðv«
ar kynni að fljóta inn A þingið,
sem miklu minni líkur munu þó
til.
En Vestur-ísfirðingum er engin
þört á að skitta um þingmann
að svo stöddu.
Þegar engin veruleg flokksmál
eða engar ákveðnar stefnur eru
lyrir hendi, engin grundv<llan
atriði, sem skifta þjóðinni í tvo
flokka til að kjósa eftir, þá er
aldrei vert að skitta um þingmann,
nema bersýnileg vissa sé fyrir
því, að breytt sé um til batnaðar
og auðs»r raunur h»tileikann«,
eða þeir veiti einhverjum nýjum,
hollum straumum inníþingiðog
bæti það sem aflaga ter.
Ekkert af þessu mun eiga sér
stað hér. Matthías heflr komið
vel tram á þingi undanfarið, enda
að náttúrutari laginn til slfkra
staria. Áhugasamur um landsi
mál og vel heima f þeim, trjáls.
tyndur maður og tekur mikinu
þátt í þingstörfunum.
Séra Böðvar má og ólastaður
vera trá Vestra hálfu. En það
er als engin ástæða til þess að
taka hann fram yfir Matthfas,
hvernig som á máiið er litið.
Hann býður sig tram sem gamlan
heimastjórnarmann, þegar við
þann flokk kjósenda er að ræða,
en hefir, að sögn, hiusvegar verið
að tryggja sér fylgi sjálfstæðis>
manna með þvf að fá þá til þess
að fallast á sig sem þingmanns*
efni þeirra. — Það er vitanlegt
að flokkatakmörkin gömlu eru
að mestu leyti máð út, svo að
nýjar stefnur hijóta að koma til
sögunnar, sem koiivarpa fyrri
ágreiningsefuum að miklu leyti.
En sr. Böðvar er ekkert líklegri
til þess að standa n*er sjálfstæðis-
mönnum, sem nú eru, í framtfðar>
pólitíkinni, en Matthias. Og hvað
sem séra Böðvar kann að segja
þeim, sem fremst hafa1' staðið i
hóp sjálfstæðismanna þár vestra,
og sem hann hyggur að múnl
vinna hina til fylgis við sig, þá
hljóta hinir gömlu sjáitst«ðiskjós>
endur að vita það að hann stendur
engu nær stefnu þeirra á undán-
förnum árum en Matth. og ekkert
líklegri fulltrúi fyrir þá f þelm
efnum.
Þriðja þingmanntefnið, Halb
dór Stsfánsson, kemur áreiðanlega
ekki til greina, og þvi engin
ástæða til þess að fara að ræða
um þifg^acnshæfiieika þeM