Vestri - 04.10.1916, Side 1

Blanksverta,
at bestu tegund, og
reimar tæst altat hjá
Ó. J. Stefánssyni.
Ritstj.: Kristján Jónsson frá Garðsstöðum.
XV. árg.
ÍSAFJÖRÐUR. 4. OKTÓBER 1916.
HSHHHEJSH3ÍHH
H L'V'igstærst.a lifval bapiarins
nf vindlum og eigarcttum.
W Enrifiemur íiiuiintóbak og
skorið r;61 í verslun
m GuOrúnar Jónasson. {
HHHHHHHHHHHi
37. bl.
Kjósendafundurinn.
Magnús Torfasun afneltar Nirði
og „þversuruni".
Kr samt ekki „laiigsum*.
1»
Kjósendafundur fyrir ísafjarðar*
kaupstað var halditm i Teinplaia-
luiainu í fyuakvöld, að lillilutun
tÚngmanniteinHnnabeggja.Siguijóns
Jónssonar og Magnúsar Toifasonar.
Mugm'ís Torfason hóf fyrstur
mál og talaði i freka klukkustund.
Byrjaði hann að ræða um þau mál,
eem afgreidd eru: þ. e. stjóinar*
■krár og fánam&lið. Kvaðst hann
vera þakklátur Sigurði Eggerz fyiir
hansaðgeiðir í stjórnarskrái málinu,
rakti síðan tildiögin að útneíning
Einars jLrnórssonar til ráðherra og
skildist mönnum sem hann v»ri
•innig ánægður með staðfestingu
Btjórnaiskrármnar og fánamálsins,
en þó faDst honum það ámælisvert
að Ei»ar Arnórsson og hans menn
hefðu ekki viljað samþykkja eftir*.
varann (o: vantraustsyflrlýsing á
BjáJfan sig). Botnuðu flestir ekkert
í þesaari stefnuBkrá. Fánanum
vildi hann láta breyta og talaði á
við og dreif um að þjóðir hefðu oft
breytt fánum sínum.
Hann kvaðst vera stjórninni
sammála um að viðskiftasamning-
arnir við Breta hefðu verið 6hjá>
kvæmilegir til þess að tryggja það
aö afurðir landsins kæmust á er-
l«ndan markað þótt eitthvað mæi ti
sjálfsögðu að þeim flnna. —
Gjaldkeramálið mintist. hann eitt-
hvað á og kvaðst vera þar fiekar
A máli bankastjórnar en lands>
stjórnar. Þegnskylduvinnu lýsti
hann eig mótfallinn.
Eitthvað drap hann á fleiri mál,
t. d. Btéttaríg og þess háttar og
kvaðst þá ætla að vera sjávarmanna
megin í þeirri baráttu.
Ennfremur las hann upp í siðara
•kiítið, er hann tók til máls, kafla
Úr ræðu sinni frá 1908 um saur-
liðaklikuna, og hafði nú alt vobtfest
— og var þá flestum nóg boðið,
að maðurinn skuli alt af vera að
flika óþverramuDnsófnuði sínum á
opinberum fundum. Að síðustu
lýsti hann yflr að hann væri sjálf.
atæðismaður, eu teldi sig ekki
bundinn við neinn ákveðinn flokk.
— Alt var þetta svo loðið og
óákveðið að enginn gathöndáþvi
tMt.
Sigurjón Jónsson lýsti þvínwst
atuttlega alstóðu sinni. Kvaðst
hann veia þakklátur raðnerra E.
A. fyrir Btaöfestingu stjórparskrár-
innar og fánamálsins, og sagðist
ekki skilja í því hvernig frambjóð*
andimi M. T, ætlaði að leiða langs>
ummenn og þversum sinn við livora
hlið, bar sem þeir væru einu tlokkar
í landinu, er verulega gieindi á,
eti langsumm. og heimastjórnarm.
greíndi hinsvegar ekkert. á. Um
sanminga stjóinarinnar var hann
sammála M. T. f’egnskyldu náiið
áleit, hann ótímabæi t og illa undir-
búið. Vörutollsiögin vildi hann
afnema og fá fastari og ábyggilegri
gjaldstofná. Fjái veiting til járm
braut.ailagniugar var hann móL>
faliinn að svo stöddu. Um lapna>
málið fór hann nokkrum orðum.
Tjáði sig ineðmæltan afnámi eftir<
launa, en bjóst við að hækka þyrfti
þá laun embættismauna jafnfiamt
og þeim yrði gert að skyldu að
kaupa, sér lifeyri. Sjómannastéttina
vildi hann styrkja og fá fjárveiting
til kenslu í sjómannafræði og vól«
fræðiskenslu á ísafiiði. Hið sama
vildi og M. T.
Til máls tóku, auk fiambjóðend-
anna, Skúli Einarsson, Guðmundur
Hannesson, Jón A. Jónsson, Guðm.
Guðm. og Helgi Sveinsson. Voru
umræður fremur hógværar og ofsa«
lausar, nema helst hjá Guðm. Guðm.
er lýsti kostum Magnúsar og taldi
hann meðal annars góðan í sam«
vinnu; brostu þá sumir í kamp.
Sömuleiðis reyndi hann að halda
utan að flokKnum með því að
hsela þversummönnum og fór þá
að skamma heimastjórnarmenn til
þess að þjóna lund sinni og geðjait
þeim, sem þykir gaman að því.
En Magnús hafði einmitt talið
staðfesting stjórnarskrár og fána*
máls þarft verk, og það var veik
heimastjórnar og langsummanna,
svo þarna sló algerlega í baksegl
hjá G. G.
Enn deildu þingmannaefnin nokk<
uð og svöruðu fyrirspurnum um
aðflutningsbannlögin og raflýsingai-
málið.
Leiðrétt Njarðar-ósannindi.
Mér helir aldrei til hugar
komið að svara einu orði meið«
ingum né aðdróttunum Njarðar*
ritstjórans. Atvinnu minni hér
er svo háttað að ég hefi ekki
þurft að gerast vikadrengur,
hvorki hjá einstökum mönnum
né stotnunum. F.kki er ég holdur
,*á fésý^umaður, m-Am táiat við
gróðabrask í nokkurri mynd.
Alt soramarkshjal NjarðarrTtstjór<
ans og aðdróttanir hans um
pretti í viðskiftum er mér þvi
jatn einkisvert og það hatði aldrei
verið skritað. Enda tel ég mér
nokkra tryggingu þess að eng«
inn trúi þvi, einmítt í því hver
það hefir sagt.
Ritstjórinn ætti líka að minnast
þess, að þegar liann var 'ieyptur
inn í Búnaðarsambandið, syaraði
ég engu orði rógi hans og gff.
uryrðum, vitandi þó, að ég hatði
minst at því heyrt.
Mér er það líka altaf ljóst,
hve þýðingarlaust það muni vera
að ætla sér að þagga niður í
þeim, sem att er at öðrum.
Öðru máli er að gegna, þegar
ritstjórinn ter með ranghermi um
viðskitti Búnaðarsambandsins við
bæinn; þá er mér skylt að leiðt
rétta það ’sem rangt er hermt.
Skal hér í stuttu máli skýrt
rétt frá gangi þess máls:
Kristján Kr. Dýrfjörð á Tort.
nesi átti landspildu innan girð-
ingar gróðrarstöðvarinnar. Þetta
land vildi Búnaðarsambandið
eignast, ekki af því að það
þarfnaðist meira lands, heldur af
því að landspilda þessi sker land
Sambandsins að nokkru leyti i
tvent, og auk þess ýmsum ann<
mörkum bundið að hafa umgang
annara um gróðrarstöðina. Sam«
bandið hafði því fengið torkaups>
rétt á landinu fyiir löngu síðan.
Nú skýrði eigandirfn mér trá því,
að hann væri beðinn um landið
(ekki af bænum) og spurði hvort
Samb. myndi vilja nota forkaups1
réttinn. Eg taldi það vatalaust.
En sá maður úr stjórn Samb.
sem hér er í bænum, taldi verðið
of hátt. Keypti ég því landið
upp á væntanl. samþ. Sambands-
stjórnarinnar, heldur en að það
yrði annara eign og grafið sundur
tii uppfyllinga. Þegar til kom,
vildi Sambandsstjórnin maka.
skifta Stakkanesinu framanverðu
fyrir umræddan blett og varð
það að ráði. Þykir mér sóixii að
því að hafa lagt nokkuð á hættu
fyrir hagsmuni Sambandsins og
hafa getað unnið því gagn.
Hitt eru tilhœfulaus ósannindi, að
ég hafi verið að ásælast landið
og að land hafi verið unnið
undan bænum með þessu, því að
eg seldi landið strax þeim fyrsta
sem bað ura það fyrir sama verð
og éy laqði út. Ög „sitrax og
bæjarstji’fn lét f Ijósi.að bærinn
ætti að eignast landið, fékk ég
eigendurna lil að lofa bænum
því með sanngjörnu verði. En
þegar til kom vildu bæjartulltrú*
arnir hægra megin ekki kaupa
það; það hatði þá aldtei verið
tilgangurinn, að bærino fengi
Iandið. heidur einn fulltrúantia
hægra megin. Af þessu getn
merin séð, að það eru hsegrimcnn
í bæjarstjórninni, setn komu i veg
fyrir það að bærinn eignaðist
þetta land.
Með tilboði því, sem ég hatði
útvegað, gat bæriun gert sér
arðvænlega alla fjöruna framund*
an hinu umrædda landi, með því
að skitta þvi milli tveggja út>
gerðarfélaga, sem um það sóttu,
en bæjarstjórniii tók það ráð, að
úthluta miðpart þess einum baeji
artufltrúanna hægra megin, og
verða þá svæðin beggjamegin
líklega honum arðlaus og einu
i útgerðarfélagi færra kemst að.
Er þetta eitt dæmi þ«ss, að ekki
er horít i hagsmuni bæjarins né
rétt annara ef gæðingar oddvita
eiga í hlut.
Um tétt Sambandsins til maka-
ski tanna er það að segja, að það
gat ekki skiit við aðra en aigi
anda þess lands, sem það vildi
fá. En það er álit lögfræðinga,
að forkaupsréttur nái ekki til
makaskifta.
Þótt ég vilji sem minst um
Njarðarritstjórann tala eða hugsa,
getur það þó ekki fram hjá mér
farið — og sennilega engum —
hve ógeðslegt það er — vægast
sagt — að heyra ritstjórann tala
ura það með vandlatingu, hve
laust sé haldið á lóðum bæjarins,
hans >bestu eign<. En sami
maður berst fyrir því í baejarstj.
að afhenda lóðir bæjarins öðrum
til eignar — ekki litinn hluta —
heldur alla strandlengjuna. Um
þetta er ekki að villast, þvi hann
greiddi atkvæði á móti tillögu,
er fór fram á að lóðirnar yrðu
ekki seldar. Eiga því best við
hann sjálfan þessi ummæli Njarði
ar: >Borgarar bæjarins mega
það mest varast að fela þeim
forráð málá sinua, sem vilja taka
vægt á slíkum sökum<.
Sigurður Kristjinsson.
Slys. 9 ára gamali arengur
dalt nýskeð út úr bát við brim*
brjótinn I Bolungarvik og drukrn
*ði.