Vestri - 21.11.1916, Blaðsíða 1

Ult*tJ.; Kristján Jónsson (rá Garðsstöðurr.
1 Nýkomið frá Ameriku: j|
H Margar teg. af Mfaliim,
ffl niðursoðuum og þurkuðum, ftj
W einnig lax og Sardinur í 9
ÍS dósum, steikt nautakjöt o.m fl.®
Alt óvenju ódýrt i veralun flS
ffl (x. JÓIIH.SOII.
XV. árg.
ÍSAFJÖRÐUR. 2i. NÓVEMBER 1916
45. bl.
Kvenfélagið „Hlíf“ heidur tombdlu
þann 3. deaember þ. á.
Þelr, sem kynnu að vilja styrkja télagið með gjöfum til
tombólunnar, geri svo vel að snúa sér til frú Þórdísar Egilsdóttur.
Dýravernd.
Tryggingarsjóðir.
Lönguni heflr þaÖ dregiö úr
þvoska íslensku bjóðavinnar, hve
féiv og smáiv t.iyggingavsjóðiv hafa
verið til hér a landi, móts við það
eem eríöðvum menningavlöndum.
Hvevt fyiivtæki gruDdvallast A
þvi, að það vevði tvygt fyviv þeim
óhöpþum sem því vevða helst að
grandi.
Og ótvygt fyvivtæki er engin eign.
Bóndi sem ekki á hey og hús
fyiir búpening sinn er lítið eða
engu betuv stæðuv, en sá sem
•kkert á.
Og húsið tryggingavlausa, sem
eldur getur sópað burtu á svipstundu
er völt eign.
Eða ótrygt aktp, sem vevður að
bera allar hættur hafsins.
þatta er hka sífelt að vevða
inönnum ijósara ogljósaia; tvygg-
ingavnav vaxa með undrahvaða og
teygja arma sina inn á nýjar
bvautiv.
Nú er ekki lenguv lAt.ið sttja við
það að tvyggja mannslifln og eigDÍv
sínav. Menn hafa einnig tekið upp
sjúkdóma og slysAtvyggingar, og
við flestu öðru, sem að fótakefli
verður.
En því miður heflr íslenska
löggjafarvaldið til þessa litið sint
tryggingavmAlunum, sem i raun
vóttvi eiga að vevða undivstaða
annava framfava.
Flestir kannast við hve þroska-
litlir ellistyiktarsjóðirnir evu og
óheppilegt fyvivkomulag þievva, sem
eiga að veva tvyggingaisjóðiv
alþýðunnar.
Að þessu sinni ætla eg þó ekki
að minnast sévstaklega á ellistyrkt*
arsjóðina eða ti yggingarsióði alment
Heldur vildi eg með uokkiuin
oiðum beina athygli að þýðingav
inesta sjóði okkar Vesilii ðmga:
T élarbátaábyrgðarf élagi Jsfirðtnya.
Allir hljóta að kannast vfð hve
þýðingarmikiil þessi tryggingavj
sjóður hellr orðið íyrir sjávarútj
veginn okkar.
Eins og kunnugt er hefir féiagið
orbið fyrir stóríeldu sætjóui A yflvj
standandi ári, svo að sjóður féiaguins
•r nær þvi uppetinn.
En jafníramt stækka skipin og
sihækka í vevði. Vex við það
nauðsyn á heeni tryggingum fyrir
hvert skip, og þvi öflugvi þavf
bakhjallinn.
Eítthveit allva brýnasta nauð*
Bjrnjamál okkar Isiirðinga vtrður
því ftÖ áuka sjóð þamiau atrn mest,
svo hann geti trygt aðalatvinnu-
veg okkar, .sjávaiÚLvegrnn, A full
uægjandi hAlt, og þannig fvamfylgt
ætlunavverki sinu.
Það sý'iisf e.Milng og sanngjörn
krafa til Alþiugis, að þvð veiti
þessum atviunuvegi Vestflvðinga
hvo inikinn stuðning að þessi
nauðsynlegi tryggingavsjóður geti
geti haldið áfvam og aukið stavf-
semi sína.
Annaðhvovt með þvi að leggia
sjóðnum víflega fúlgu í eitt sdfi.i
fyviv 011, 30 — 50 þús. kv., eða veita
sjóðnum álíkii upphæð að láni um
óákveðinn tíma m«ð vægurn kjöium
helst, likt og hiu eldii viðlagas)óÖ3
lán, með 8% yöxtum.
Fað er ovðin viðuvker.d skylda
hins opinbeva viða um lönd, t. d.
hjA fi ændum okkav Novðmönnu n,
að styvkja slika tvyggingarsjóði
rítlega. Enda er það þjóðarnauðj
syn að þessi atvinnuvegur, sem ev
einDa hættumestur, eigi kost á
ódývum og gveiðum tvyggingum.
Og eigi ev sú nauðsyn síðuv
bvýn hév, þav sem útveguvmn er
í uppgaugi, en að mestu bygðuv
á lánsfé.
Fuð væri illur hnekkír fyrir þetta
hérað, eí þessi tvyggÍDgarsjóður
yrði þróttlítill og þyrfti að hækka
iðgjöld til muna.
Til þess þavf vavla heldur að
koma, ef útvegsmenn vevða samj
taka um eflingu sjóðsins.
Ev sévstaklegn á þetta bent hóv
vegna þess að aðalfunduv félagsins
atenduv tyriv dyvum (eins og auglýst
er anuavstiiðav 1 blaðínu) og þar
vévður etlaust uanava vikið að
þessu m&ii.
A.
Vesttjarða-annáll,
— n
liahysiiiuiir. Kins og áður heflr
vevið getið i V stva ulluðu b*iði
kauptúnln Biitíuiia ui og P:itieks<
ijöiðuv að koiiut a laflýsingu hin
sév i haust. Sý ii slikt k tpp mikið
þai sem alt , fui tii »|ikih. Iiluta
ei i rnargföldu veiði við það ie u
vav. Ruðgeit vai »f eugai stistak>
av hindvanir keemu fyriv, að kveikt
yrði i fyrsta skifti uiu jóiin á
Bildudal, en nokkru fyi a Patreks.
flrði. Aí þessu verður þó ckki
vegna þess að útílutniuisUyii frá
Englandi heíir ekki feugist fyrir
pipum til rafleiðslunnar, og ekki
búi*t við að þær komi fyr en á
uæstk. vori, Að Öðru leyti *r
fvamkvæmd og umáivbúninguv vaf>
leiðslanna í besta lagi — og sain*
fagnar Vestvi kauptúnunum yfiv
fvamfövunum.
Koiiu í liotnl. Réttviðbæinn
Botn 1 Súgandafliði evu kolalög í
jövðu og heflv þar af og til vevið
tekið til bvenslu á heimilinu. í
fyvra hausf, hófu nokkriv Súgfivð'
ingir samtök um að láta grafa þav
dýpia til vannsóknav og fluttu
nokkur kol þaðan til kauplúnsins
á ðuðureyvi. í haust voru aftur
reynd þar nokkuð af kolum frá
Botni. Segja skilrikir menn að það
bvenni sæmilega og gefí góðan hita.
Kolin evu bvúnkol.
Sjálfsagt vivðist að þingið og
landsstjórnin láti vannsaka þessi
kolalög nánar.
Dráttarbrautin.
Eins og áður hefir verið skýrt
frá hér f blaðinu barst baejsr-
stjórninni á öndverðu siðasti. vori
tilboð um byggingu dráttarbrauti
ar hér í bænum, frá Bárði G.
Tómassyni. Eru frttmkvsemdir
Jiessa máls nú ráðnar á þann
veg, að bærinn leggur tram 7
þús. kr. til byggingarinnar, en
hinn hluta byggingarkostnaðarins
hata nokkrir útgerðarmenn hér
lofað að leggja fram. Er hluU-
féð ails ákveðið 15.100 kr.
t sambandi við dráttarbrautina
er í ráði að stofna skipasmfðastöð,
en þó sem sérstæða eign.
Er með þessu máli stigið stórt
framfaráspor fyrir útveg héraðs*
ius.
K ni hefir þegar verið pantað
tii dráttarbtaut'iiinnar og hefir
Bárður Tómasson alla tramkv.
byggi'’gmi'inar á hendi.
S ðar mun Vestri skýra nánar
irá þessum málum.
VetrarbliiA htfiv ílnóilasamband
íslaiid? geflð út nú við vttvavbyvj.
unina. Segiv þav ívá flestuLU vstvan
lþróttum, og því nauðsynlegt fyrir
æskulýð landsins að kaupa blaðið
og i«saog breyta «ftir því,
X
Margt 6i það, seœ góður kennari
íuipnist, á við börnin, og alt, set.ti
það að laga lund þeirra og hugsj
unavhátt. Ev ekki undavlegt að
mavgt, hovi á góma, þav sem hugsj
andi og áhugasamur kennavi stendj
ur andspænis náms og fvóðleiksj
þyvstum unglingahóp. Námsgrein*
avnav, sem verið er að kenna, gefa
svo mavgt tilefnið og tækifævið,
þav sem ekki er við það eitt látið
lenda að „yfirheyra*, láta þylja
kenslubækurnar.
Dýraverndunarmalið er nú eitt,
af því, sem heflr þótt rétt að flytja
inn i bavnaskólana. Þar ér lika
góður jarðvegur fyvir það, «n hins
vegar engin vanþöif á að minnast
á það við börn og unglinga, því
að margur unglingurinn fer illa og
hugsunarlaust, af ráði sínu í um-
gengni við skepnur og fiamkomu
sinui við þau dýr, sem ekki eru
undir neinni gæslu manna.
Dýraveindunarfélög Norðurlanda
hafa snúið sér til stjórna þeirra
landa og þær aftur fyrirskipað, að
keunaiar, einkum þeir er fara með
kenslu í kristnuin fvæðum og í
náttúvufvæði, fræði bövnin um það
samband, sem mennirniv standa í
við dýrin, og bvýni fyvir börnunúm
þær skyldur sem á okkur hvila við
allar skepnur, bæði tamdar og
ótamdar, „til þess að vekja samúð
barnanna með öllum dýrum og
forða allri ónauðsynlegvi grimd*.
Því miðuv er þessu likav kenn-
ingar ekki að fá á öllum heimilura,
og er þá ekki vanþörf á að skól-
arnir hafl eitthvað af þess háttar
að bjóða. Á það þarf ekki að
minna kennava, sem sjálfur ev
dývavinur, og engau kennara ættl
reyndar að þurfa að rninna á að
inuvæta nemendum siuum mannúð.
En „Skólabl.* vill nú samt sern
áður mælast til þess að þessu sé
ekki gleymt. Isiensku veturnir
með hriðatbyljuuum gefa varla
raövgura kenuuvum ívið fyvir þeirri
hugsun, hvernlg þeira Bkepnuuum
liður, sem úti liggja dag og nófcfc.
Þessi atriði eru birt hér eftir
fSkólablaðinu*. Hyggur Vestri a&