Vestri - 31.01.1917, Blaðsíða 3

VÉSTkí.
u
Bœndanámsskeið.
. Að tiihlutun Búnaðarsambands Vesttjarða verða þrjú
bændanámsskeið haldin á yfirstandandi vetri. ,
Hið fyrsía í Bnundarfipðl, dagana 27.
febrúar til 3. mars; annað í Reykjprfirði og á
Arngerðareyrí, 12.—17. mara, og htð þriðfa á
Krókstjarðarnesi, 26.- 31. s. m.
B'yrirlesarar á námsskeiðiuu verða Sijfurður ráðunautur
Sigurðsson, Kristinn Guðlaugsson og Hannes dýralæknir Jón«son
og ef til viil einhverjir fleiri.
Þeir, sem námsskeiðin sækja, verða að sjá sér iyrir fæði
meðan þeir eru á námsskeiðunum, og húsaieigu fyrir þau borga
þeir líka.
Vigur, 27. jan. 1917.
Sigurður Stetánsson.
Aðvörun.
Þelr. sem eiga ógreidd útsvör til Eyrar-
hrepps, eru beðnir að greiða þau fyrir 15. febr.
næstk.; eftir þann tima verða þau tatarlauat
athent til lögtaks.
Hnífsdal, 27. janúar. 191(5,
Páll Pálsson.
(oddviti).
A t h u g i ö!
Gjaldendur bsejarins eru hér með ámintir
um að hafa greitt tyrri helming úttvaranna
fyrir þann 15. febr. næstkomandi, því ettlr
þann tíma ler lögtak fram.
ísafirði, 14. janúar 1917.
Bæjargialdkerinn.
‘5
ingar úr samhengi fyrir pápasínum.
Pað get eg ómögulega samþykt
með þeitii ættgöfgu persóim, því
eg tók ekki upp neina eina klausu
og hana lót eg koma með ritvillum
og öllu tilheyrandi, innan tilvitn*
unatmerkja og með bieytlu letri,
avo að þar skyldi ekki vera um
að viilast.
En þarsem maðuiínn, semkveðst
hafa orðið fyrir skrímslinu vill
st.aðfesta það með eibi, að það hafl
verið svart, niun hieppstjóriun
geta séð sjálfur, ef hann helir
gleymt því, hvernig það valt, úr
pennanum. þar «1 ekkeit undam
tekið, írásögniD er óll lögð undir
eiðstilboð.
Á nieiðslin get eg ekki minst.
Eg hefði ekki heyrt þeirra getið
fyrri en hreppstjóiadóttirin sagíi
mér það. En það sannar söguna
ekki hót. Maðurinn gat svo vel
hafa dottið í myrkrinu og marist
& hné og .handlegg. — Eg veit
þess mörg dæmi, að menn hafl
meitt sig, þóLt eigi haíi þeir orðið
fyrir skrímsli. Læknis veit eg lika
til, að oft hafl verið vitjað, þótt
eigi hafl það vei ið fyrir sömu ástæðu.
Um það, að eg komi með dylgjur
og sleggjudóma, má hreppstjórinn
hafa sína skoðun. Eg segi ekkert
um óstæður Jóh. Jóhannssonar
fyrri en ef þéif gerist, fyrir rótti og
hreppstjórinn ætlar að fara að gera
hann að meinsærismanni.
Hreppstjórinn leggur mér nokkur
heilræði. Eg er honum þakkiátur
fyrir þau. En mér þykir verst, hvað
hami heflr sjólfur brotið þau hrapal-
Jega. Hann hefir sjálfur hlaupið af
stað með ómerkan þvættiug, sem
að eins getur orðið hans eigin hón
aði til skammar. Eg skrifaði þvi
grein mina í Vestra til þess að
flrra héraðið háðung, og fyrir það
mó hreppstjórinn vera mór þakk«
lótur, ef hann hefir skynsemi til
þess. En eg efast annars um að
hann só svo skynsamur, eftir fram»
komu hans í þessu ináli að dæma.
Eg veit, að eg hefl náð tilgangi
mÍHum með greinirini, því sá ótti,
sem kom í hugi manna við að
heyra um þetta Bkrímsli á fjöl-
lörnum vegi, er eftir því, sem eg
írekast, veit, horflnn með öllu.
Hafl hreppstjórinn hleypt, þessum
þvættingi af stokkunum til þess að
verfia maður frægur íyrir þjóðsugna.
gerð, get, eg sagt honum, að það
heflr inistekist með öllu. Sagan
getur ekki orðið þjóðsaga fyrst um
sinn. En hann getur skriíað hana
í annála, ef honum þykir hún þess
verð. En aldrei hefi eg heyrt þess
getið að Jón Espólin leitaði sann-
ana í Þjóðsögum, þegar hann ritaði
annála.
Svo kveð eg þessa háseruverðugu
hreppstjóraúóttur. Hún heflr komið
mór svo íyrir, að hún sé ekkert
nema ættgöfgin. Skyld skrímslinu
afi því leyti, að hún „vennur úr
greipum manna oíds og lopi eða
hvelja*. Mér virtist hún ðálitið
prúðbúin nifiur til hausmótanna,
en vsrsnar alt af eftir því, sem
niður diegur, — en hún getur
versnað geysimikið, því hún ei
afskaplega löng— og fótabúnaðurinn
afkáralegastur. Pó að fleiri systur
hennar, — það er að i-egja þær sem
eingetnar e u — líti inn til mín,
virði eg þær ekki viðtils.
Verið þér svo sælar hreppstjóra-
dót.tir!
Hnífsdal, 22. jan. 1917,
Sœm. Einarsson.
Jukob Knudseu hitinn. Eitm
af kunnustu skáldsagnahöfundutn
Dana, Jakob Knudsen, er sagður
látinn. J. K. var faeddur 1858,
tók guðiræðispróf 18S1, og var
iýðháskóiakerinari í Askov til
i8yo og sfðan frikirkjuprestur
nokkur ár, en hefir eingöngu
stundað skáldsagoagerð hin síð>
ari árin. Eru sögur hans vfðlesnar
í Danmörku og einnig mörgum
kunnar hér á landi. Framsetning
hans er löst og skýr. Hann var
trúmaður á forna vísu og íhaldS'
maður á þjóðlegum grundvelii.
Fjær og nær.
N
báinn er í þ. m. Jón F.ggert
Magnússon fyr bóndi að Hratna-
björgum í ögurhreppi, um fim««
tugt. Hafði búið mörg ár að
Hrafnabjörgum, en brá búi s. 1.
vor. Lætur eftir sig ekkju og
einn uppkominn son.
Látinn er í N«ðri Breiðadal í
Önundarfirði 24. des. síðastl.
Björn Bjarnason. Hann hafði
fjölda ára dvalið hér í bænum,
en nú um nokkur ár í Breiðadal,
hjá Þórði bónda Sigurðssyni.
Björn var nær áttræður ff. 28.
des. 1836).
Úr Inu-bjúpinu er skrifað:
>Veðrátta hin stiltasta og blíðasta
síðan um áramót; því nær snjó-
laust vestan Djúps, aðeins litil-
fjörlegur áfreði. Hagar þó góðir.
Heilsufar fremur gott, þó kvef
nokkurt hafi gengið. Tvö gam-
almenni nýdáin, Þorgerður ísaks-
dóttir, ekkja í Múla, og Benedikt
Magnússon í Tungu í Dalamynni.
Bæði voru þau 86 ára að aldri.r
„ VilHgiJtur líflðvars .Iðnssou
ar“ heitir ritlingur ettir Árna
Árnason frá Höfðahólum (sér-
prentaður úr Norðurlandi). Er
það svar gegn ritlingi Böðvars,
er >Nýir vegir< nefnist og getið
var uffl í blöðunum í sumar, þar
sem höf' lagði til að landið ræki
alla síldarútgerð og síldarvetslun
framvegis. — Árni vill ekki að
nein bönd verði lögð á síldveiðina
né aðra atvinnuvegi, nema tollur,
og er svar hans langt og ítarlegt.
Omivegistíft um alt land
undanfarið.
Þakklætisskuid.
— þýdd sinásaga. —
„
(Framh.)
>Þetta er afrit af þessu asna>
lega símskeyti, sem þú sendir, án
þess að ieita ráða hjá mér < Og
hann las:
Innis,
23 rue d’ Abdul Hamid.
Paris.
Eg ábyrgLt framtn dóttur
yðar. Mér er algerlega ómögu.
legt að hverfa ,trá New-York.
Et þér álítið hjónabaud æskilegt,
þá fáið sérstaka undanþágu og
Iátið vígsluna tara tram að tengnu
umboði.
Johu Edgerton.
Courtland stóð upp og gekk
að ofninum, þar sem Edgerton
sat.
>Hvernig í dauðanum gat þér
komið til hugar að senda þetta
simskeyti,< mælti hann meðhægð.
>Eg veit það ekki, en mér
fanst eg verða að greiða þá
þakkarskuld, sem eg stóð f við
hann. Og hann óskaði ekki
ettir peningum. Bón hans hlaut
eg að uppfylla, eins og þúsérð.
Eg skammaðist min iyrir að
prútta, þegar að skuldadögunum
kom, Og engins maður setar
þakklátssemi sfna í verð.<
>Það er aldrei talað um að
gjaida velgerðamönnum sfnum
þakkarskuldir með þesskonar
skuldbindingum. Maður verslar
ekki með tilfinningar sfnar!
Hvað er þakklátssemi?«
>Það er ekki þakklátssemi þó
maður uppfyilt bón einhvers,<
svaraði Edgerton. >Og eg er
hræddur um, að þegar öll kurl
eru komin til grafar, verði við-
komanda enginn greiði gerður
með þessu. — Heldurðu að við
græðum nokkuð á þeasu grúski
frekar, Billy?<
L