Vestri - 07.02.1917, Side 1
jjSXKX*
*Í6o6títíoÖt)00«íooe*
Gummibffllar
"t
ð
ð
fyrir dömur og herra ð
nýkomnir tii |
Ó.J. Stefánssoiiar. g.
Uitatj.:*Kristján Jónsson frá Garösstööum.
H Nýkomið frá Ameriku: ga
H Margar teg. af ivSxtum, m
m niðurBoðnum og þurkuðum,
tjí einuig lax og Sardinur í m
ö dósum, steikt nautakjöt o.m.fl.S
£*i Alt óyenju ódýrt í verslun
m W. Jónaoson. m
XVI. árg
SAFJöRf UR. 7. FEBRÚAR 1917.
B. bl.
Aöalf undur
í Fiskiveiðahlutafélaginu GRÆÐIR
verður baldinn á ísaflrði,
laugardaginn 10. febrúar nœstk.
á „Nordpolea11
og befst kl. 12 á hádegi.
Á fundinum verða til umræðu og Ákvörðunar mál þau, er lög
félagsins ákveða, en auk þess verður þar tekin ákvörðun um,
kvort 'télagið skuli teyst upp.
Aðalreikningur félagsins með fylgiskjölum, sem og dagskri
fyrir fundinn, verður til sýnis hjá formanni félagsins vikuna tyrir
fundinn.
ísaftrði, 13. jan. 1917.
Stjórnin.
Góð tíðindi.
Alllr eltt út á Tlð.
,Fát.t er svo með öllu ilt að ekki
hoði nokktið gott'', mámeðnokkn
um Banai heimfæra upp á auka*
þingið rýafstaðna.
í utanrikismálunum liefir það
lagt þann grundvöll, sem löngu
siðan áiti að vera lagður. Þáhefðu
ajáifstæðistlokksstói yrðin aldrei fest
rætun* hjá auðtrúa mönnum, mörgi
um vel innrœttum, sem hafa.haldið
sjálfstæðisfiokkinn eina fiokkinn
aam háldi fram réttindum landsins
gegn erlenda vaidfnu.
Allir flokkar þingsins komu sér
sem sé sainan um eitia og s'óma
itefnu gagnvai t sambandsþjóð vorri
Dönum, að iandið hafl full umráð
yflr málunj sinum, og að ekkert
skyldi gert í sambandsmálinu,
nema að fengnu samþykki allra
tlokka þingains.
Lýsti forsætisráðherrann, Jón
Magnússon, yflr þvi, að nýja stjórnin
vieri 011 samhuga i þessu efni.
Hér eftir eru því bæði Heima-
stjórnarflokkurinn, að nokkru leyti,
og sjálfstæðÍB þversumflokkurinn að
éllu ieyti fallnir úr s'ógunni í ainni
fyrri mynd.
Þingmaðurinn sagði á leiðar-
þinginu um dagiim, að sjálfst.æðisi
mean hefðu þarna unnið Heima^
stjórnaruienn á aitt, mál, og Njörður
etur þetta upp og kallar þetta fagran
aigur fyrir sjálfstæðisinenn.
Rétt eins og þversummenn hafl
hingaö til haldið þvi íram, að i,
utanríkismáiunum bæri ekkert á
milli flokkanna I!
En þessu heflr mi verið eitthvað
öðru visi farið.
Allir þeii, sem lesið hafa flokks»
blöðin undanfarin ár, vita að
Heimastjórnarmenn' hafa ávalt
haldlð þvi fram, að út á við ættu
allir íslendingar að standa sem
•inn maður — allir eitt.
Peasu heflr verið haldið-fram í
óteljandi greinum af hendi Heima**
atjórnarmanua og á fjölmörgum
fundum.
Heimastjórnarmenn sögðu að
þversummenn (sem nú kváðu hafa
fengiö sér tildæmt »sjálfstæðis“-
nafnið) væru úr sögunni þegar þing
knmi saman. Stefna þeirra væri
bygð á útkljáöum málum og gæti
ekki enst nema i koanlngahriðinni
BÍÖUStU.
Þetta heflr rœst.
Oi þvi má b»ta yíI| a® árciðan
lega hefði kosningiu i Norður-
ísafjatðarsýslu tekist öðruvísi og
heppilegar, ef eifðatrúin gamla
hefði ekki staðið svo rígföst í fiðlda
fólks, og hvísl.ið að þvi að .sjalf-
stæðisstefnan væri svo fráb ugðin
stefnu Heimastjóinarmanna. Erda
var óspart slegið á þá st.renji,
leynt og ljóst, — og Þuð hreif.
Mót.mæli hinna dugðu ekki. En
nú hefir reynslan sýnt að þeita
voru ómnnindi, kosningahrella til
þess að veiða inenn og fleka.
En sannarlega er það meira en
litið fagnaðarefni, að allir flokkar
hafa uú eina og sömu stefnu út á
við.
Hefði slíkt, sjálfsagt, samkomulag
komist á fyr, myndt mörgu óþai fa
illindaþjai ki hafa 01 ðið baegt /ra, og
mörg vixlspor óstigiu.
Heimastjóinar og siálfstæðisnöfn'
in eru því óþörf eftirleiðis. Skað<
laus kunna þau að vera; eu þó því
að eins að fortíðarmálunum verði
ekki enn á ný blandað saman við
íramtiðarmálin.
Framvegis ber að eins að meta
gjöiðir flokkanna eftir athöfnum
þeina og steínu í innanlandsmál-
unum.
Vonandi er að landsmenn1 verðl
þar á verði og hafl vakandi auga
á framkomu flokkanna í þeim
•fnum.
Ógnar nú engum nertia mér?
n
fví er svo háttað oft, og tíðum,
þegar eg er að lesa blöðin /sumt
í þéim) að svo gengur fram af mér
ósvíínin og ósannséglin, að eg get
naumast orða bundist. En vegna
fjarlægðar ininnar frá blöðum og
preutsvertu, hólka eg of/ast fram
af mér að andmæla Því, sv n þó
væri rétt að mótuiæia. SkáhJið
segir, að sá maður diýgi þögnl
•vik, sem þegir við rangÍMdvrnum.
Rað er satt. En þó ei það eins og
að plægja sjóinn að 1 eiða til höggs
við lygina, þá sem aum blöð temja
sér i Þjóðniálastappinu, eða eius og
að höggva sundur étinn uxa.
1 þetta sinn gríp eg pennaua út
af ummælum í „Landinu*, þar sem
rætt ei um kosuingaruar í haust.
Far er minst á úrslitin í Noiður-
ísafjarðatsýslu og orsókina til þess
að sr. Sigurður Stefánsson féll.
Blaðið rnœlir þessum orðum:
.Slrúli reyndiöt stefuu ’sinni og
hugsjónum trúr til hins hinsta.
Sr. Sigurður átti með greinuui, er
hann reit og sendi út sérprentaðar,
einna fyistur manna upptökin að
óheillaspori þremenninganna. Nú
hafa kosningarnar birt dóm þjóð-
arinnai um alt þetta“ o. s. frv.
Já, dómur þjóðarinnar! Sá er nú
á marga flska, þegar um ríkisréttar
vandamál «r að ræða. Þar eru þá
vist Norður-ísflrðingar hæstaréttar*
dómenéur — kjördæmið, sem svo
er skipað að 90 núll — þ. e. a s.
ógildir atkvæðaaeðlar — koma
upp úr kaftnu l* Blöskrar nú engum
n«ma mér, að blað, sem helir
inenn fyrir sig að bera með öllum
mjalla, skuli kinmoðalaust mæla
þessum orðum og þvilikum? Eg
ætla ekki að óvirða Skúla S. Thor»
oddsen með hálfu orði. Eg þekki
*) Þaó er með öllu rangt að mæla
þroBka og menning kjósenda iNorður-
IsafjarðatByBlu eingöngu eftir því, að
ónýtir atkvœðaseðlar urðu þar talsvert
fleiri við siðuatu alþ konningar, «n i
nokkru hinna kjördæmanna. Bæði er
þeBB að gæta, að þar hafa ekki nema
eitt Binn farið fram leynilegar þing-
kocningar — og ekki fyr en nú eftir
hinni nýju aðferð — mvo kjósendur
— fjöldmn — *ru þessvegna óvanari
kosningaðferðinni, en í hinum kjördæm-
unum, sem hvert árið ai óðru hafa
verið í kosningabröltina. Ug svo eru
kjörstjórnirnar líka misjaliilega vand r
að kjöracðlamatinu. Sumar taka alt
gilt, sf aðeina sést hvern kjósandi hofir
ætlað að kjósa, eu aðrar fara eftir laga
bókstafnum og raata þá seðla ógilda,
aam galiaðir eru, eina og ajálfaagt er.
þetta ætti höf. að athuga, áður en
hann byggir akýlauajn dóm ainn um
vitanranaþreaka kjóaenda, oingöngu
eftir ógildu aeðianum.
Ritatj.
manninn ekki vitiuid. Eg býst við
að hann muni veva gáfumaðnr.
Hann á til þoirra að telja í báðar
œttir. En hvað heflr hann gert,
se.n róitlætir það, að sr, Sigurður
falli fyrir honum? — sá maður,
sein er einhver skarpastur skör*
sngur á þingi og mestur um*ýslu«
maður þar að auki i hóraði. Júl
,Landið“ svarar: Séra Sigurður
heflr stutt að því, að stjórnarskráin
varð uudirsKrifuð og fáninu gerður
úr garði. Rau mál bæði voru
komin í það rembihnútsöngþveiti i
höndum ,sjálfstæðismanna“ að til
þjóðsmánar horfði. Séra Sigurður
skrifaði um þetta vandræði greinar
í „Vestra* og tók hart á ludíána.
dansiuum, sem þessir menn döus<
uðu kringum elda ráðemeusku
sinnar. Hann fékk fyrir lof og
þakklæti bestu manna þjóðarinnar.
Eg ætla að fullyrða þetta. £g tel
þá menn bostu menn þjóðarinnar,
sem eiu óblindir af flokkaofslæki
og óhlutdrægir vegna þess, að þeir
standa álengdar öllum .aftaníossi
um “.
,Þv8rsum“menn hafaenga ritgerð
samið um afsal róttinda né neitt
þess háttar síðan Einar ArnöVsson
batt enda á stjórnarskrár og fána»
malið. Reir hnfa lifað á eintómura
hjómorðum síðan. Ef þeir hefðu
trúað þvi sjalflty að vér hefðum
afsalað oss róttindum með þre»
ineun'ngáfónnni og sfleiðingum
hennár, ifiyndu þeir hafa haldið ft
loft með r ö k u m þelrri trú unai