Vestri - 10.05.1917, Page 3

V £ S T R í
6t
Bölsýni.
Bg berst héina aleinn um biim*
sollið gráð
á brotnu og stjórnlausu fleyi,
með bilaðar árar, — ég engi hef1
ráð,
því óðfluga hallar nú degi.
Sja, öll eru sundin ófær hér,
og óvíst er svo hvernig lendingin er.
Ég á ei að landi nema öi lítiun spöl,
sem er þó að sjálfsögðu’ ið versti’.
Sjá, framundan boðar. Á fegra er
ei völ.
Nú flnn ég að árarnar bresta.
En áfram skal h ilda, uns alt fer
í kaf,
og eilifðiu hirðir mig rekunum af.
Skuggi.
Fjær og nær.
n
Þakkurorð.
Kristján læknir, sonui Björns
kauprn. Quðmundssonar hór í bæ,
var settur hóraðslæknir í Færeyjura
8. 1. vetur. Við brottför hans færðu
héraðsbúar honum eftirfarandi
þakkarorð, fyrlr staif hans og frami
komu, — sem þirt eru í blaðinu
„Tinirakiossur* 8. bl. þ. á.:
.Far eð herra læknir Björnsson,
aem hór heflr verið settur hóraðs-
læknir um 3 mánaða t.i/na, í
Vestmanhavn hóraði, er nú á förum
frá os8, flnnum vór undirrltuð oss
knúð til, að færa honum vort inni*
Jegasta þakklæti fyrir þann dugriað,
árvekni og ástúð, er hann heflr
sýnt í starfrækslu s’nni og þarrneð
áunnið sér fólksins ótakmarkaða
traust.
Herra Kristjáns verður saknað
meðal vor og það því fiemur, sem
embættieverk hans báru ljósan
vott um ágæta þekkingu, nák væmni
og skilning á starfl hans. Vór
minnumst hans með þakklæti fyrir
þann tíma, er hann sem héraðs-
læknir starfaði hór íVestmanhavn
læknishéraði.*
(Yfir 100 undirskiiftir.j
Bæjarskrá Keykjavíkm' hin
nýja, er tróðleg bók og gagnleg,
einnig fyrir menn utan Reykja-
vtkur. Þar er, moðal annars,
safnað saman á einn stað skýrslu
um aila sjóði iandsins, og er það
mjög gagnlegt. h.nnfremur er
þar skrá yfir öll félög i bænum,
tilgang þoirra, sjóði og stjórnir.
Síðast er skrá yfir fbúafjölda
hverrar götu um sig. t»ar er
Laugavegur efst á blaði með
1594 íbúa, þá Hverfisgata með
1170 manns. Eu manntæst af
bygðum götum er Kolasund með
2 íbúa (Tryggvi Guunarsson og
ráðskopa hans).
DáinU et i f. th. SamíielAm-
finnsson, bóndl og söðlasm. á
Eyrl í Gutudalssveit; vel metinn
bóndl ( sinni tveit.
Til foreldra.
Eins og alllr vita eru tennur
mannsins til þess að bíta i sundur
og tvggja fæðuna með; sömuleiðis
hjálpa þær t.il að tnynda hljóðið,
er vér tölum, svo það verði f kýrara.
Séu tennurnar skeradar eða vanti
margar af þeira verður málið óskýit
og fæðunni ekki gerð þau skil sem
skyldi áður en heuni er rent niður.
Af því leiðir tjón fyrir melt’ngar-
færiu, og kveði mikið að því, þá
veiklast. allur líkáininn í heild sinni
og rnótstöðuafl hans gegn öðrum
sjúkdómum minka.i. Auk þesseiu
skemdar tennur orsök að tannverk,
tannkýlum, stundum igerð í kjnlk-
anum og óhjákvæinilega safnast
fyrir í þeim allskonar efni, sem svo
verða orsök til andremmu. Eg hefl
veilt því eftiitekt að barnatann-
Bjúkdóniar hér úin slóðii eru óvenju
lega almennir og ú háu stigi.
Fessu má nú komast hjá að
inestu leyti með því að hiiða tenn'
urnar vel og láta gera við skemdir
í tíma. Helst ætti að bursta tenn>
uinar vel að utan og innan tneð
tannburata ekki mjög striðum kvöld
og morgna upp úr smágerðu kritar*
dufti, skóla þvi næst munninn innan
úr daufu saltvat.ni (t/a t.eskeið af
almennu salti í vatnsglas) ög helst
einnig að skola munninneftir hveija
máltíð. Ekki skyldu menn hlífa
böinum við brauðskorpum 0. þvfl.;
erflðið við að tyggja styrkir bæði
tennur og tánnhold og fægir og
þvær þær þar að auki. Far á móf.i
er öll lin fæða og sælgæti þeim
óholl.
Ef skemdir eða holur þær, er
taunsýkin (Caries) fratnleiðir, eru
ekki orðnai til muna, getur tann*
læknir fljótt og sársaukalaust
hteinsað og fylt þær (plomberað);
þar á móti er ekki gagn í því, að
menn sóu að troða einhverju í þær.
Með því að oft er örðugt eða
jafnvel ómögulegt fyrir mann sjálfan
að flnna upptök skemdanna væri
réttast að láta tanulækni yflrlíta
tanngarðinn einu sinni eða tvisvar
á ári.
Dagleg hirðing og reglubundið
eftiilit ineð tönuunum ætti að byrja
snemma á barnsaldrinum, því
barnatennur eru lítið þýðingai niinm
en fulloiöiuslennurnar. Fyrstu full>
orðinstennurnar (fyrstu stóru jaxl>
arnii) koma vanalega fram a 6.
aldursáii og haft hiiðingarleysi áður
átt sór stað og haldi áfram, svo
fulloiðinstennurnar eyðileggist jafn
ótt og þær koma, er slíku ekki
bót mælandi, því með því hát.talagi
liður baimö tjbn alla œfi. Éess
vegua er það, að nú *r i öðrum
löndum stöðugt að færast i vöxt
áð hafa tannlækna eftirlit við barua*
skólana.
Þetta kann nú að virðast. fremur
lítilfjörleg hugvekja, en málefnið
heflr mikið víðtækari og dýpri
afleiðingar, en meun renna grun i
og verður ekki of oft nó oí víða
brýnt fyrir hlutaðeigendum, því í
þessu efni er ekki ráð nema í t.fma
só t.eki5.
Ó. Steinbach.
Töfrabustinn.
Eftlr
Hemming Allgreen• TJssing.
—> —
(Fih.)
Fegar svo Konráð var búinn að
kiía út úi föður sinum 50 eyring-
inn, krónuua, eða tveggja króna
penitigiuu og stiuga i vasa sinn,
þá neii hann ánægjulega saman
höndunum og leit um leið svo á,
sem vinautími sinn þann dagiun
væri á enda. — Vinnutíminu var
einmitt daglega þessar 10 mínútur
á meðan haim var að diekka
kafflð og kna út auraua. Svo setU
ist hann litla stund við pianóið og
lék valsana sína. Svo lleygði hann
sór endilöngum upp í legubekkiun
sinn, og ef hann eigi var því þreytti
ari eftir þetta strit., þá greip hann
litla stund bók, æflnlega eit.thvað
heimspekilegs efnis, en aldiei gat
lesturinn orðið lengri en svo sem
svaraði 20 blaðsíðum á mánuði.
Petta hét á hans máli að heiga
heimspekinni líf aitt.
Kl. 9 á hverju kvöldi sat Dilling
inni á einhverri veitingakrá og
neytti þar þriggja brauðsnelða og
diakk öl með. Það var víst heila-
hristungurinn sem bannaði honum
að neyta þessara brauðsneiða
heima. Svo eftir kl. 9 leitaði hann
uppi eiuhvem fólaga sinna og var
með honum, annaðhvort inni á
einhvei ri knæpunni, eða þá að þeir
ráfuðu slæpingslega fram og aftur
uin götur og stræti borgarinnar.
Eln af megínreglum hans, sem
aldréi mátti rjúfa, var sú, að hann
aldrei mátti heilsunnar vegna vera
heima sjá sói á kvöldin eftir kl. 9.
Pá varð hann að hafa margmenni
um sig og helst hlusta á söng-
skemtanir.
Ilann taldi sjálfum sér trú um,
að hann heilsunnar vegua þyldi eigi
að hafa kyrsetur undir svefniDn,
nema þá helst litla stund i leik-
húsinu.
Já, það mátti nú segja, það voru
kynlegar afleiðingarnar af heila
hristinginum hans Kouraðs Diiiings.
Þannig leið þá líf hins unga,
efnilega tnanns, eftir föstum, ófrá-
vikjanlegum reglum, ekki af þvi að
hann væri svo beinlmis vanafastur,
eins og sumir menn eru, heldur
hinu, að það eru smámenni ein
sem rjúía þær meginreglur, er þtir
liafa sttt sór.
Einn var sá maður sem Konráð
Dilling aldrei gat telt sig viö, beirn
linis hafði ýmigust á, en það var
Jens Diiling, föðurbróðii hans.
Fyr á tímum — það er að segja
áður en Konráð hrapaði uiður
stigann aællar miuniugai og íékk
heiiahiietlngiun,—hafði faliið ineeta
vel á með þeim. En «r Jens sá
17. y.
hve skjótum framförum bróður-
sonur hans tók í þvf að verða
letingi og slæpingur eftir föst.um
reglum, mátti hann eigi aðgerða*
laus upp á ulikt hoifi; það olli
hcnum hinnar mestu sorgar. Hann
t.ók að leiða Kouráði þetta Blæping:.i
lif hans honum fyrir sjónir með
hægum en alvailegum orðum. —
Konráð fór undau i flæmingi ineð
vandi æðalegu orðagjálfi 1 og fánýtum
afsökuoum. E11 er áminningar Jens
tóku að verða strangari lót hinn
efnilegi bróðursonur hann vita, að
hann væii einráðinn í að fara siuu
lífl fram og eigi skeyta neinum
fortölum eða áminningum. Ed Jens
gamli lót eigi hugfaílastog einhverju
sinni er hann framar venju varð
harðorður við slæpiagiun, reiddist
drengurinn alvarlega og mælti af
þjósti niiklum.
#Hvað varðar þig uin þetta?
Lofaðu mór að vera í friði.*
Pá brosti Jvns ganili að eins,
en upp frá þeim degi máLti iieita
að þeir töluðu aldrei orð saman.
(Framb.)
Í8afjörður.
v
Glímu sýndu nokkrir drcngir
úr ungmennafél. Árvakur 3. þ. m.
Fór glíman vel úr hendi, og
sumir þeirra beittu liðlegum og
laglegum tökum. Flesta vinninga
hötðu: Kristján Helgason, Ólafur
Ólafsson og Helgi Skúlason.
Yerkakvenuafélagið hér f
bænum samþykti f vetur kaup-
taxta fyrir téiagskonur, sem birtur
var f Vestra fyrir skemstu. En
aðal vinnuveitendurnir hér í
bænum hafa ekki viljað ganga
nð þessari kauphækkun, svo
nokkur hluti félagskvenna neyddt
ist til að gera verkfall núna f
vikunni, og er málið óútkljáð
ennþá.
Undarlegt — og ekki hróst
vert — má það virðast, et versl-
anirnar treystast ekki tii þess að
greiða verkakonum kaup það,
sem þarna er áskilið, þar sem
sveitabændur telja sig tæra um
borga það, en kvarta mest um
að tólk táist ekki tii að vinna {
sveit fyrir sama kaup, eins og
grein á öðrum stað t blaðinu
ber með sér.
Tíðin hefir verið ákaflega
köld og risjótt sfðan um sumar>
málin, þar til tvo sfðustu dagaua,
að ögn er hlýrra < veðri.
Flora kom sunnan um land (
dag, með mesta aæg af tarþeg*
um. Með henni komu htngað:
Sigtús Daníelsson verslunarstj.,
Jón Gttmsson verslunarstj. og
Einar Thorsteinsson.
Sklp. >Alllance<, seglskipþað
er rak á land í Rvik ( f. m. ef
hér ( bænum og fiytur fisk trá
Asgeirsverslun til Spánar.
>Dana<, saltflutningaskip, tokttf
fisk hjá sömu verft). þossa dagang