Vestri - 21.06.1917, Síða 1

R e i m a s? '’BJgET
R e i m a r
og g u m m i h n; l n r,
fyrir dömur og hena,
Rýkoir.ið til
Ó. J. Stefánssonar.
►
XVI. ápg.
Póstgöngnr
og
kjör pósta
(Nl.)
II.
Hér að framan hefir með
örfáuru orðutn verið vikið að
framtíðarskipulagi póst'erð.mnr.
Sennilega liður nokkur tími þar
tii g-agngerðar breytingar i þessu
etni komast til tramkvæmda, og
skal nú drepið á nokkur aðfinslui
verð atriði á stjórn póstmálanna,
sem þurta skjótrar iagfæring-r
við.
Er þar íyrst að netna lann
póstanna.
Þau eru, eins og iaun annara
starfsmanna landsins. ákveðin
endur fyrir iöngu, meðan vinna
manna var alt öðru vísi borguð
en nú. Hrosstn voru þá heldur
eigi í svipuðu verði og síðari
árin og eldi þeirra meira en
helmlngi kostnaðarminna. Emu
fremur mun greiði og allur viður-
gerningur hafa hækkað úr öllu
valdi þessi árin.
Enda er nú svo komið, að
póstarnir margir eru annað-
tveggja teknir að tapa á erfiðustu
vetrarferðunum í voDdri færð
(svo er að m. k. um póstiun milli
ísafj. og Hjarðarholts), eða þeir
bera svo lítið úr bítum að furðui
legt má heita.
Þegar vegir eru teknir að
batna dregur að jafnaði úr flutn-
ingi íandpóstanna, svo þeir haia
ekki þörf lyrir hesta sína, og
jafnframt þverrar borgunin fyrir
ferðirnar.
Þá eru ekki aukapóstai nir
betur farnir. Pósturinn milli
ísatjarðar og Bíldudals verður
t. d. að borga um 2/g af launum
sínum fyrir flutninginn yfir Arn-
arfjörð. Stundum hefir það hent,
að hann hefir engan eyri haft
atgangs ferðakostnaðiv Þessi
póstur verður að leggja póst-
flutninginn á bakið og á yfir tvo
afar erfiða fjallvegi að sækja.
Likt mun ástatt með fleiri
aukapósta. Enda er sagt að
aumir þeirra hafi otur lítið upp
úr ferðunum, sökum þess að
greiði sé gefinn þeim sumstaðar
að gömlum íslenskum gestrisnis-
siðl
Þegar póstarnlr hafa látið at
Staríi sfnu, útslitnir at ofreynslu,
þá hefir þingið slett í þá i©o til
ÍSAFjÖRÐQR,
xtoticy. ictioootacxisy.aoocsxaoa:-:
fi n
| H. Ándersen & Sea, I
ð
Aðalstrætí 16, Reykjavik.
Landsins elsta og stærst i
ð
g J^anasuis eisia ug siueiBi.í g
H klæðaverslun ogsaumastofa. g
g Stofnsett 1887. í|
ij| Ávalt mikið úrval af alsk. ^
ð fátaefnum og öliu til íata. S
ft ð
®*ww«kw »<»«»< .■casi-.souœseia
200 kr. ársstyrk, og eigi ávait
eftirtölulaust.
Svona hefir nú þjóðfélaginu
farist við þessa menn. — Þeir
hafa heidur enga samábyrgð að
styðjast við og hafa ekki látid
hoyra hátt til sin í blöðunum.
Póststjórr.in hefir verið tram
úr hófi sýtingsöm um alt er að
frainlögum tíl póstmála iýtur.
Jalnan pressað laun pósta og
póststarismnnna niður lyrir öíl
sanngjörn takmörk, og verið
næsta ólús á sanngjarnar launa-
viðbætur. Verður póstmeistara
víst síst borið á brýn að hann
hafi ausið fé landsins út til launa-
bótá handa póstunum.
Of mikið má að öllu gera og
þarna hefir sparsemin áreiðaniega
verið um of.
Málsbætur hefir póstmeistarinn
vitaulega með að haida svo spar-
lega á té landssjóðs og unt er.
Eins og kunnugt er, ruddi
þingið stórri fúlgu úr landssjóði
í embættismenn landsins s. J.
vetur, sem það nefndi dýrtíðar-
uppbót.
Þessi uppbót kom sumstaðar
réttlátlega niður, en annarsstaðar
var hún alsendis óþarfi.
Henni var yfir höfuð flaustrað
af út í loftið, án nokkurrar rann*
sóknar eða grundvaJiarreglna.
En meining þingsins var þó
sú að iétta undir dýrtíð'arbyrði
hinna lægst iaunuðu starfsmanna
landsins. Og það var í alla staði
sjálfsagt.
F.n >góð meining enga geiir
stoð< — því póstarnir fengu enga
uppbótina. Og mun nú flestum
þykja ótrúlegar ráðstafanir hins
háa alþingis.
Sé hér ekki um beina gleymsku
eða óafvitandi yfirsjón að ræða
hjá þinginu, þá er hér framið
augljóst réttlætisbrot.
Gefst hinu reglulega alþingi nú
kostur á að ieiðrétta gerðir aukai
þingsins í þessu atriði.
21. JÚNÍ 1917 I 22. b2.
Áukafundur
í h|f. Græðir
verður haláinn sunnud&ginti 22. iiilí nKíStkom.
Fundurinn verður haldinn i bæjarþiitghúsinu á ísafirði og
hefst kl. 4 e. h.
Fundarefni: Tckiu ákviirftun tint söiti Pamolii muuaiuia.
Sijórnin.
V 8 r s i u n i n
EDINBORG
hefir talsverðar birgðir af ýmsum búsáhöldum, svo sem:
E*05.sÖbÚnaÖ ýmisk. t. d.: Itnít'a. tíafila. Matskeiúar.
Toskeiðar. Súptiskeiðar. Diska (djúpa og grunna), — einnig
emailieraða diska. — Ennfietnur járnpotta, emailleraða og óeyiailleraða
af ýmsmrt stæi ðum. Skaftputta, emailleraða, inargar stærðir. Kaffi-
katla. Kafíikouiiur. Kafíihrcnnara. jþrottapotta. Þrottabala.
Vatnsfötnr. Yöfllujárn o. 111. fl.
Sé iitið á starfið sem póstarnir
inna af hendi, þá mundi það
hvervetna launað betur en flest
liðléttingsstörf.
Póstíerðirnar eru flestar atar
erfiðar. Nær allir aðalpóstarnir
eiga að berjast við stór vatnsfÖll,
annarsstaðar við erfiða og fannai
saaaa tjallvegi og sunistaðar
erfiðar sjóferðir. Stundum alt
þetta.
Ekki öðrum en þrekmönnum,
sem vanir eru ferðalögum, er
treystandi tii þess að gefa sig
að aðalpóst‘erðum. Og þetr-verða
ennfremur að vera ábyggilegir
menu og stuodvfsir.
Aukc póstarnir verða flestir að
leggja fllutntngino á bakið og
kliía um t'ifið íjallaskörð og
vegleysur niéð sjó fram, þar sem
hesti verður eigi við komið.
Þjóðinni er kúnnugt, að póst*
starfið er bseði erfitt og heimtar
stundvísi og áreiðanlegleik.
Það er ekki að vilja þjóðarinn*
ar að póstarnir eru látnir búa
við sultarlaun.
Hér þart áreiðanlega að ráða
einhverja bót á, hið bráðasta.
LaDdinu er það ekki Vansalaust
að iáta þetta drasla lengur.
í nánu sambandi við laun pósta
eru laun annara starismanna
póststjórnai innar.
Bréfhirðingalaun setiast enginn
tii að sé nein tekjugrein út af
fyrir sig. Er því eogin ástæða
tii að áfellast neinn, þótt þau séu
naumt skorin; þar er eingöngu
um borgaralegt skyldustarf að
ræða, en ekki tekjugrein.
Löngum hefir verið kvartað
undan því, að Iaun póstafgroiðslu-
manna sumra væru mjög at
skornum skamti. — Út í það
skal ekki farið hér. Það starf
heimtar sjálfsagt mikil umsvit og
ónæði víða. En pó^tmeistara er
hinsvegar mikil vorkun, þótt
hann reyni að halda í fyrir
íandssjóðinn; það verður honum
ekki tit ámælis taltð af óhlutdræg*
um raönnum. *
Eu ótækt er það, efpóstmálin
eru ilia rækt af mörgurn, vegna
þess hve launin eru lág.
Haft er t. d. fyrir satt, að
sumir aukapósta kinoki sér við
að flytja blaðapóst, ef vont er
færi.
Vanskii á blaðasendingum eru
svo megn, að meiri en lítii vani
ræksia hlýtur að búa þar undir,
víða um landið (aðalkaupstað*
iruir undanteknir). Stafar, að
ekki iitiu leyti, af því tregða
margra manna á því að borga
biöðin, sem hefir alt til þessa
háð mjög blaðamensku hér k
landi.