Vestri - 07.08.1917, Page 3

Símlregnir
Einkalr. til Morgunbl.
z. ágíUt.
Khöfn 27. júlí: ÞjóJverjtr hifa sítt fram hj \ Aile oj tekið
1150 inanua til tanga.
Rússar Iiaíá hörfað frá Ducz iz.
Kernesky hefir iátið dæma aila uppreisnarhermenn til iífláts.
Khöfn 28. júlí: Þjóðverjar hata tekið Coiome.i.
Rimar yfirgefa Cliernowitz. Þeir sækja fram lijá Sovejen.
Khöin 29. júlí: Þjóðverjar búast við ákötum áhlaupum af
Breta hálfu.
Undanhald Rússa hægara.
Miði íkjaherinn kominn að landamaouui Bukovina.
Sökum hius óvenjulega ástands I Rússiandi. hefir stjórnin þar
ásett sér að iok 1 landinu ti! 15. ágúst.
Ríkiskanslarinn stkar Frakk i og Rúss 1 um að þeir hafi gert
leynilega landvinningasamninga sin á miili og bandamenn yfir.eitt
um að þeir dr.igi ó riðinn á iangimi.
Utmríkisr.iðhoi ra Austurrikis heldur fast við að komið verði
á samkomulagsíriði.
Þjóðveijar komnir að landamærum Bessarabíu.
Rúmenar sækja fram.
Khöfn 1 ágúst: Þýskur kalbatur sökti nýskeð 10 hollenskum
fískiskipum.
Árið 1916 hata bandamenn handtekið 1Ó5000 manna á vestur
vfgstöðvunum.
Bresku beitiskipi hefir nýskcð verið sökt.
Rússar berjast upp á líf og dauða og hata mist 30 þús. her*
tekinna manna.
Rússar neita að viáurkenna skiináðarkrötur Fiuna.
Búist er við að sendiherra Þjóðverja í Miklagarði verði gerður
að utanríkisráðherra.
6. ágúst.
Khöfn 2. ágúst: Veöur hamla tramkvæmdum Breta.
Þjóðverjar haida enn áfram áhlaupum síuum hjá Aisne og
Neuse og verður vel ágengt.
Miðríkjaherinn sækir fram í áttina til Chernowitz og verður
vel ágengt.
Rússar reyna að veita viðnám, en lá ekki rönd við reist.
F'ramvarðalið Breta hefir hörfað hjá Joleena og Ronölerz.
Hömeloss er orðiun yfirhershötðingi Rússa.
Bretar hafa tekið aftur næstum ailar stöðvar síuar.
Khöfn 4. ágúst: Cadet flokkurinn í Rússlandi hefir aftur tekið
við stjórninni.
Þjóðverjar hafa gert árangurslaus áhlaup hjá Slaridem.
Goschen (ráðherra í Rússlandi hefir sagt af sér.
Finska laudsþingið rofið.
Miðríkjaherinn hefir tekið Chetnowitz.
Síiufregnir frá Alþlngi.
- ,
2. ágúst.
Aðeins 1 lagafrumvarp er afgreitt frá þinginu. Er það breyting
á iögum um styrktarsjóði alþýðu. (Stjórnarfrumvarp).
Nýtt bannlagafruinvarp er og komið fram. — Flutningsm. Jón
á Hvanná og Pétur á Gautlöndum. — F'er það í þá átt að heimilað
er að flytja til lundsins átengi er hefir fóigið í sér alt að i2°/0
áfengisstyrkleik, en landssjóði áskilin einkasala á öllum vínum er
hata trá 21/*--12°/0. Fyrir neðan 21/*0/,) áfeugis er leylð opinber
sala. Sektir ákveðnar 100 —1000 kr. og tvötait hærri í annað sinn
Fyrir að vera ölvaður á almannafseri er ákveðin 20— 500 kr. sekt.
Sektir laekna ákveðnar ákaflega háar og varðar embættismissi i bili
ef þrisvar er brotið gegn lögunum.
Töf rabustiflQ.
Eftir
Hemming Allgreen• Ussing.
»
(Frh.)
BJá, meö ánægju!* svataöi Jens,
suéri sér undan og brosti illkvittn-
islega. ,En hvaö þetta er heppis
legt,* hugsaði hann með ejálfum
pér; ,að hanu sjálfur skuli biðja
um bust.ann. FaB eru einhver æðri
öfl sem hér ráða.“
,Nú skal ég hlaupa inn eftir
busta. dreDgur minn.“
Ganiii maðurinn hljóp inn í
svefnherbergi sitt, tók þar töfra-
bustann upp úr vasa sínum og
hljóp svo með hann út til Konráðs.
Og Konráð buBtaði sig rækilega
hátt og lágt.
Svo baltraði Konráð niður göt.
Sr 1 l « «a |
íldarmjol.
Þep, sem eetla sér aö kaupa rildarmiöl
til vetraríns, ættu aö tr-yggja sér þaö n ú
þcgar, vegna þesa: 1. aö í suniar verður
ír«miei(ísi&n aðeins um IOOO pokar. v;gta
afarverös á koium og saíti. 2. nú eru skipa-
íerðír betri eg bentugri ea búast má viÖ aö
veröi sfðar.
Veröiö á mínu ágseta gufuþurkaða síld—
armjöli, sem ég ábyrgist aö eé heiinæm,
hrein og góö vara, er kr. 24,00 iyrir 2/a poka,
hvorn 50 kg., fiutt frítt í skip á Iiöiulnni.
Borgun sé ssmiara afhendingu.
Þeim, eern ætla
er þsð sjálfum fyrir
sínar s t r a x, Jsví verö
eítir O. ágúst, veröur
50 kg. hvorn.
una; luuin hufði nieitl; »ig lálsverfc
í hnénu.
En brátt gleymdl haim sársauk*
Hiuiiii fyrir ánægjuuni af að vila
nógn peninga i vasa sínum.
En um kvöldið, er hann ætlaði
að fara að borga kvöldmatinn sinn
á veitingahúsimi, varð hann þess
var, að peniugarnir voru fnrnir.
— Ekki elnn eyii að finna i
buddunni!
Hárin risu á höfði hans. Hann
skalf eins og hrisla. — — —
— Fað var 8 dögum siðar að
Konráð vatt sér iun á einkaskrif-
stefu Jens föðurbróðtir síns.
Jens gamli var að tala við
ókunnugati mann og rnælti:
„Fyista skilyrði fyrir ‘því, að ég
get,i notáð yður, er að þér séuð
þagtnælskur."
Hinn ókunni maður laut Jens
tii saniþykkis og kvaðsf mundi
reyna að fullnægja því skilyiði.
„Og svo er eitt ennþá.........
Fekkið þér naig?"
„Hvað meinið þér, hena stór-
kaupmaður?"
BÉg meina ekki hvort, þér vitið
hvað ég heiti, heldur hvort þér
hafið heyrt tnín getið; hvernig
maður ég só?“
„Já, ég hefl oft heyrf, á yður
minst."
„Hafið þér nokkurn tíina heyrt
falað um að stundum vottaði fyrir
geðveiki í mór?“
Hinn ókuuni ungi maður hörfði
undrandi gráu augunutn sinunr á
Jens og mælti:
„Nei, ég hefl aldrei heyrt neitm
á það miunast; og þegar óg nú/
raunar stutta Btund, hefl haft þá
áuægju að tala við herra stórkaup-
manninn, þú mun mér aldrei til
hugar koma að sti veiki búi í
yður.“
Jens gamli gladdist auðsjáauiega
aö kaupa síldarmjöl,
becðtu @enda pantanir
á síldarmjöii, pöntuðu
i4r. 30,00 fyrir -/„ poka,
Sören Coos.
Sínmeftii: Goos, Siglufiiði.
Harðflskur
Ogf
þurkaður saltfiskur
fæst hjá.
Valdimar Þorvarðssyni
í Hnítsdal.
H úsgögn
(borðstofu)
tii slilii.
Ritstj. vísar á.
við þet.ta. Hann horlði góðlátlega
A hinn unga mann með viðku tn-
anlega, friða andlitf^og mselti^
„Nú er þá aðeinFmt eftii! Þér
niegið ekki spyrja mig um neitt!
Ég slviil iiorga yður vel staifa yðar,
en þér megið einkis spyija. —
Hlustið nú á hvað þór eigið að
gera: Ég á bróðurson, 27 ára að
aidri, Konráð Dilliisg að nafni.
Hér er mynd af honum.*
Hiim ungi maður virti nákværn-
lega myudina fyiir sór.
„Þussum unga manni eigið þór
að fylgja eft.ir; beinlinis olta hann
eins og skugginu liaus, hveitsem
liann fer, og — takið nú vel eftir
hvað óg segi. — Ef hann fer inn
á veitingahús, í leikfnisið, inn i
söiubúð, inn á rakarastofu, i stutt.u
niáii: eiuhvern staðar þar inn, sein
hugsanlegt er að hann geti eytt
fé, þó ekki sé nema 2 aurar fyrir
eldspítustokk, þá . . .“
„Þá hvað?“ Hinn ungi inaÖHr
leit spyrjandi á Jens.
„— Þa eigið þér með svo mikilli
iipurð, várúð og ráðkænsku að
gæta þess, að veia altaf svo næiri
piltinum — auðvitað án þess að
hann geti fengið hiuu ininsta grun
um — að þór nieð hægð fáið
stroklð bustanum þeim arna um
fötin haus,“ (Fui.)