Vestri - 16.08.1917, Síða 1

±AAAAAAÁAAA£
<$W*F' R e I m » r
^ ... ... I 1. ... ! .. .. ^
og g ii iii iii I h a* I ;« r.
fyrii döinur oy iieirii
nýkomifi t 1
Ó. J. Stefánssonar.
rvwvjTwvw'
£.0-
IMtstj.: Kptstján Jónsson f.á Garðístöftum.
^AAAAAAAAAAA
^ Xýko .úfl * verslun ^
^ G'i3rúnar Jónasson: >.
^8 SIí'ní. fr,í 2.75-
OO.
^SiiVi í svutHur .Soo- 2 ^ 00 ^
✓ttttttttttS
ÍSAFJORÐUR. 16. ÁGÚST 1917. j 29. bl.
Ávarp
til Norftiir-lsllrftiiiírj*.
— »0«—
HAt.t virt.ti nlþingisk.jósendiii' I
Samkvæmt fjölmennum áskosunum tír öllum lntpfiuin kiörd.iem-
sins heíi ég afráöiö að gefa kost á már til alþingismanns við lo>»ninit*
inna sem fram á að f%ra 18. þ. m.
#
Að þessu sinni mnn óg ekki ónáða kjðsen lur niHð fiindahöltiuin
uni þennau há annatíma ársins, með þvi að ekamt *r niðan að ég
heli át.t tal við þá utn helstn landsmál og almenningi mega að öðru
ieyt.i vera kuniiar lnntismál iskoðanir mítiar, frá möigum undanförnu m
þingum.
Aðeins öifá atriði skal óg minnast á í samhantii við þet*a framhoð
mil.t.
Sá kvitt.ur heflr komið fyrir mig, að ég inyndi verða utn of vil-
hállur landhúnaðinum á þingi. Að vísu heflr þessi kvitt.ur enga stoð
f fran-komu minni á bingi hingað t.il, ein« og sjá má af alþlngistíðind*
unum. Ég mun hér eftir sem hingað til reyna að forðast, að g«fa
nokkrum stétta- eða atvinnuríg milli landbúnaðar og sjávarút.voga
undir fótinn, heldur unna þeim aðalat.vinnuvegum vorum als þesa lið«
sinnis sem löggjöfln má veita þeim til eðlilegrar framþróunar og jafn«
vægis þeirra.
Ég á þvi ekki samleið með þeim mönnum, sem ala vilja á atvinnu-
og stéttaríg i landinu; tel hann skaðlegan fyrir þjóðina, ekki níst á
þessum háskatimum, er þjóðin þarfnast umfram alt samúðar og aam-
vinnu allra sona sinna í hvaða stöðu sem þeir eru, og hvaða atvinnu
sem þeir reka.
Fyrir rás viðburðanna siðaBtliðin ár, höfum vór íslendingár fsngið
vetkleg yflrráð yfír lang þýðingarmesta þættinum i utanrikismálum
vorum, verslunarviðskiftum landsins við önnur ríki.
t’essum yflrráðum vil ég ekki sleppa aftur, heldur fá þau á sinum
tíma lögfest. Sem betur fer, mun það héðan af ekkl valda innbyrðls
flokkadeilum hjá oss, ef haldið er á því máli með staðfestu og stillingu
gagnvart. sambandsþióð vorri.
?á er það enn eitt, sem ég sérstaklega vil leiða at.hygli háttvirtra
kjósenda að, og sem um þessar mundir hlýtur al vera hverjum góðum
íslending alvarlegt umhugsunarefni.
Eins og nú horflr við um hagi þjóðar vorrar, er öll innbytðis
sundrung og flokkadrættir raeðal vor beiwn háski fyrir þjóð vora. Oss
ríður líflð á að st.anda sem einn maður gagnvart þeim sivaxandi voða,
sem oss er búinn af heimsstyrjöldinni, sem ólara en varir getur ein-
angrað landið frá öllum vilskiitabjargráðum við umhoiminn óg jafnvel
teflt þjóðarsjálfstæði voru í tvísýnu.
Lifsnauðsyn þjóðarinnar krefst þess því af hverjum tulltnla hennar,
að hann gjöri skyldu sína, án als flokkarigs eða flokkserja frá fyrri
timum.
Fyrir þessari nauðsyn á allur fyrri flokkakritMr að hverfa.
Þetta bið ég alla góða menn að hafa hugfast við þessa kosningu
og láta eigi blekkjast af æsingum eða undlrróðri óvituvra flokksofstaskls-
manna.
Liflð beilir.
Vigur, 8. ágúst 1917.

XVI. árg. |
, Reisupassinn “
«»
Flest.nm kjöxendum í Noiður--
ísafjaiðitrsý-i'ii nniiiti n;í nð fuilu
orðin kinin hve önniileg öTlög
séra Qiiðm. iii ðu í framb iðsleið
trngii haim i sýslunni. Aö eins i
Hnifsdiil eiiuuii fekk liann nokkr.i
tnenn, hálf inniðuga þ>, til þtis.s
að gerást sór meðmæltn, og þó
með þvi skMyrði að enginn frnm*
bærilegur maður yrði i kiöri —
Undir eins og einhver annivr viuð
i kjóri þá kornu inót.mæli snm>
viskunnar gegn séra Guðm. tipp
hjá öUtun fjöldanum.
Pétur Oddsson, sem lofað hafði
að sl.yðja Guðm., var á stúfunum
fyrir hann í 2 daga í Bo!ungar>
vík, en á hinunv þriðja degi varð
hann að gefasf upp — Bolvikingar
risu öndverðir, þeir þektu Guðm.
af prestskap hans þar út frá, og
þeim sem öðrum var það full.
ljós', að nieð framboði iians var
haldið að þeim manni — eða öllu
heldur mannleysu — sem á síð>
astliðnum vetri hafði hafði gert,
sig beian að fjanlskap og flátti
skap i garð sýslubúa.
Mörgum mun og nú kunougt,
um endalok þessa framboðsflans
séra Guðm. Að Pétur Oddsson
skaut a fuudi í Hnifsdal og sagði
Hnifsdælum og sóra Guðm. að
haun væri öbrúkandi. Kjósendur
vildu ekki 1 ta við honum, og þeir
yrðu að taka aunan. Öóra Guðm.
var svo i skyndi afhýddur sínum
þingmensku skrúða, og jafnvel
»flnnabnxunuin“ líka, sem hann
ætlaði að fiska á í Álftafliði, að
því er Álftflrðingar segja.
Settist svo Pélur Bjálfur í sæti
„meistaians“ — þe8s afhýdda.
Og nú heflr sá afhýddi skrifað
langa lofgjörð um Pótur fyrir til-
raun hans við Bolvíkinga, og á
þuð að vera passi Póturs.
Helstu atriðin í þéssari með-
niælagrein með Pétri er, að Pótur
8Ó bæði læs og skrifandi. Gera
má ráð fyrir, að Norður-ísflrðingar
hafl vitað þetta áður um Pétur,
og eins hitt, að svo er fyrir
þakkandi, að fleiri eru bænabókan
færir í Norður-ísafjarðarsýslu en
Pétur Oddsson.
Eitt er það í reisupassa Péturs
í Nirði, að Pétur njóti trausts
sveitunga einna og se nú bæði í
skólanefnd og sýslunefnd. — Ekki
Þykir kunnugum sem þetta sé
heldur nein örugg sönnun fyrir
Jiingmenskuhæflleikum Póturs, og
sumir segjæt. Bolvíkingar tnuna
þuð, a.ð eirni sinni, ekki alls fyiir
löngu, fói kosning til sýslunefndai
fram í Bolimgurvik og var Pét.nr
þ.i i kjöri. Hlaut, iiann þá að eins
eiít aikvæði af hér nm bil 20, er
gieidd voni. Svona var t.r.mstið
þá. -
0.' öUii.n «i kjósendmu það
kiiiiniigt, að Pél.in Oddsson heflr
állan sinn aldur veiið iiinti v.erm
kæiasii og lal.ið undulega lit.ið til
sin iak.i um opinber mál sveitar
siuiiar. og verið manna fyrstur i.il
að slá af ýmsii þvi, se.n haun
liefir flljað upp á, ef bann hefir
nokkiuri mótspyrnu rnætt.
Einn af aðalþingmenskuhæfi-
leikum Péiurs er s', að h.inn
hefli veiið aðal fylgismaður Skvih
anna. Hai la líklegt er, að aðgæl.n-
um mönnum niuni skiljast, það,
að þetta séu litil og lin rök fyrir
þingmannshæfileikum Péturs Hitt,
er satt, að allir munu fremur virða
það við Pétur, að hann st.uddi
Skúlana, því hann átti Skúla
sýslumanni Thoroddsen margt og
mikið gott upp að inna, og svo
má segja, að Skúli heitinn hafl
dubbað Pótur upp og gert úr honum
■ /
þann mann, sem hann þó er. —
Stuðniogur Péturs við Skúlana
verður því í allra skynbærra manna
augurn eigi annað sn greidd þakkar>
skuld Póturs við þá.
En Njarðarleppurinn hirðir eigi
að geta um það, þegar hann
flaggar nafni Skúlanna til ginn-
ingar við kjósendur, að í fyrra
siimar, áður en það vitnaðist, að
sóra Sig. St.efftns8on yrði í kjöri í
Norður ísafjarðarsýslu, var það á<
form ,,klikku*bræðranna, þeirra,
sem Njarðarritstjóiann leigja, að
halda Magnúsi Torfasyni fram gegu
Skúla. Og því stóð ekki á rit.stj.
Njarðar, að bera manna á milli
hin lúalogustu brigsl á Skúla. Þá
var hann af séra Guðm. útmálaður
með allri þeirri illgirnis ofstæki,
sem Njarðarritstjórinn heflr til að
bera. Opinberlega kom þetta aldrei
í ijós af þeirri einni ástæðu, að
það varð sóra Siguiður, en ekki
Magnús Toifason, sem kepti um
kjördæmið við Skúla,
Það er þvi engin furða að
heiðvirðuin mönnum og gömlum
fylgismönnum Skúlanna blöskri,
þegar þeir sjá nöfn þ8irra dáinna
fléttuð innan um vóg og níð
Njarðarleppsins um sóra Sigurð og
aðra mætustu menn hóraðsins.
Kn hugur Njarðarleppsina og
hans fólaga til sýslubúa mun nú
orðinn þeim svo kunnur, að vænt-
anloga verða þaö að eins öifáir
menn sem iáta ginnast af flærð
hans þegar til alvörunnar keraur
og þeir eiga um það að velja,
hvornig þeir sjá hóraði sínu fyrir
sem bestum og færustum þing-
mannl á bessum alvörutímum.
Qamall Skúlamaður.