Vestri - 25.08.1917, Page 1

^AAAAAAéAALA
A Tréskósllgvél ►
og t r é b o t n a r f-
^ (1ýkon’i?i til
Ó. J. SteSánssoiiiir.
HiUtj.: Kristján Jónseon irá Garðsstööum.
<JA Á Jk <ík Á A ÁÁÁÁ^
Xý'so ’i ’ í v. Si n
^ G iðrú iar Jór’asson:
Sl.'si, 'rá 275—700. ^
^Silki í svuntur ,S 00— 25 00 jT
rTVTYTTVTTvS
XVI. úrg.
iSAF
'N(?
ÐUR. 25. ÁGÚST 1Q17
30. b!.
í N.-Ísaíjarðarsýslu.
V
liiín fór irain !8. þ. 111.
Átkvaði tuiln þ. 22.
Sr. Sigurður Stejánssou í Yigtir
Jcosinn med 546 atlcv.
Pétur Oddsson í BohuigavíJc
félck 240 atlcrœði.
34 seðlar ögildir.
Jf
Svo leit út iyrst í staO, sem
kosning þessi myudi vekj 1 mikinn
hita i kjördæminu. Framboð sr.
Guðm kom iyrst fram, og Kái út
fyr'r að lylgja ætti með mikíu
kappi, því sjál ur rann hann um
flestu iireppa héraðsins, tii uð
Ieita sér íylgis og meðmacl'.
Þótti kjóseudum sér stórlega
misboðið með þessu íra.Hboði,
sem von var, þar írambjóðaudi
var þektur um ait héraðið. —
Rigudi þá áskorunum í hundraða-
tali yfir sr. Sig. Varð gremjan
loks svo mikil yfir ósvítni þeirri,
sem felast þótti í iramboði : r.
Guðm., að þeir, sem stutt hötðu
tramboð hans i fijótræði, urðu
neyddir til að setja hann uftur
og bjóða annan í staðinn. Varð
Pétut Oddssori í Bolungavík þá
tyrir vaiinu. ilvart þá allur hiti
meðal kjósenda, er það varð
kunnugt, að þeir einir yrðu f
kjöri, sem vansalaust væri hérað-
inn þótt kosnir yrðu.
Það duldist mönnum að söunu
ekki, að um mikinn mannamun
var að ræða hjá frambjóðendum.
Pétur Oddsf oti er hölðingi sinnar
sveitar og vinsæll af þeim, sem
þekkja hanu. Sr. Sigurður er
hins vegar höfðingi alls héraðsins,
traust þess og sómi, og þjóðkunm
ur þingskörungur.
Kosningarnar ióru þvieinsog
vænta mátti. Pétur hefir hlotið
iylgt margra sveitunga sinna og
annara þeirra, sem næst honum
bjuggu. Ha a þeir með því sýnt
honum verðskuldaða velvild og
traust, en hins vegar ekki athug*
að það, hvort sóma hans yrði
þá betur borgið en heima í Boh
ungavtk. —
AUnr þorri kjó jenda hefir íit.ið
á kosninguna á annan veg.
Þeim hefir skilist það rétt, að
alþingi hefir aldrei þarínast meir
en nú hætustu og bestu krafta
þjóðarinnar. Þeir hafa þvi hvorki
látið vináttu né óvild 1 áða neinu
um atkvæði sitt, »n valið alþingi
einn hinn vitrasta o;> þjóðhoHasta
mann, j cgar þvf li mest á.
Sr. Sii-urður er þingkonungur
að aldri til, hefir s Uð á 17
þingum. Munu fáir ii ns jafnokar
í þiiigstörímn, og er það mikiil
sómi héraðinu að geta s mt slíkau
inann á þing. oí þur'a ekki að
sækja hann í onnur kjördæmi.
A g. hundrað kjósendur greiddu
atkvæði við þessa kosningu, og
sýnir það að N.'ísfn ðingar skilja
hveit ábyrgðárverk það er að
velja þjóðinni lulltrúa á þeim
tímum, seni nú standa yfir.
„Heimastjórnin
úr sögunni?"
»)
Svo kveður náhljóð frá Nirði
síðast.
Fkki keniur oss til hugar að
neinn flokkur eigi að bera ábyrgð
á því, sem þar er sagt, hvorki
niði á Heimastjórnatflokkinn,
stjórnina né einstaka menn. E11
þó er greinin eltirtektar verð,
vegna afskifta blaðsins og að-
standenda þess af kosningunni í
N.-ísafjarðarsýslu.
Það er kunnugt öllum skym
bærum mönnum, að mál þau er
Heimastjórnarfl. og Sjálfstæðisfl.
mynduðust um, eru nú til lykta
leidd. Og meðferð þingsius (
sumar, á máium þeim, sem snerta
samband voit við Dani, svo sem
íánamálinu, sýnir það, t.ð engin
flokkaskiiting er nú um þau mál.
Og þótt Heiinastjórnarmennbæru
gæíu til að hrinda fleiri þjóðþriía-
málum tii framkvæmdi, kemur
þó sjálfsagt engum til hugar að
halda því tram í alvöru, að ekki
hafi allir hugsandi ísie' dingar,
ai hvaða flokki sem voru, hatt
jafn einlægan v il j a á að vinna
latidi sínu gagn og sóma. Jatn
vel þeir fáu meun, sem af valda-
fikn eða hagsmunasý.d gleyma
á sturdum sonarskyldunnt við
landið sitt, eiga þetta hrós.
Meðan flokkainir stóðu önd*
yerðir, varð d< ilan o!t sve kapps.
full að tíí oviidar eða jatnvel
fjandskapar ieiddi milii einstakra
manna. Þessi óvild eða Ijand'
skapur er það eina, sem nú skilur
menn af þessum flokkum, og sjá
allir hversu heilbrigður gruud<
völlur það er undir flokkaskift*
ingu.
F u Iltrúafundur
ver síunarsíéUarinnar
veröur haldinn í Reykjavík
mámuiáginn 17. september.
Fundurinn hefst kl. 5. e. h.
Kanpmannaráðið.
Aðst'iidendur Njarðar hér á
ísag, með sr. Guðm. að broddi,
reyndu að blás i að þessum neist-
um tj ndskapar, öfundsýki og
tortryggni, og hugðust með jivf
að hafa áhrif á kosninguna í N.«
ísafj.sýslu. En kjásendur vildu
ekki verða eldsneyti á glæðum
þeirra. Svöruðu þeir rógi og
níði blaðsins: /yrst nteð því að
kæfrt framboð ritstjórans, og siðan
með kosningunui, Eiga þeir
miklar þakkir fyrir.
En ritstjóri Njarðar ætti að sjá
það, að h a n n er úr sögunni að
því leyti, að voniaust er um að
hann geti nokkru sinui haft áhrif
á íslenska pólitík. En eins og
geymst hafa steingerðar myndir
auðvirðilegust'i smádýra fram á
vora daga, eins munu aurspor
þessa pólitíska orms geymast
ókomnuni tlma og sýna það
lægsta, sem þreifst hér í sorpinu.
S í m i
uin Noí ftnr Ísaljaiðarsýslu.
Lengi eru norðurhrepparnir
búnir ag bíða eftlr símanum, og
ekki undailegt þó þoliumæði
þeirra væri á þrotum.
Það er að sönnu eðiilegt, J)e;*ar
litið er á fjárþröng landssjóðs,
þótt maifct nauðsynlegra íyrir-
tækji verði að biða nok'<mt
árabii, en áberandi er það, hvað
héruðin bera þar misjaínt úr
bítum.
Svo má heita að N. ísafj.s. sé
ekki minst f fjárlögum ár eftir
ár, nema það iítíð, sem veitt
hefir veiið til öidubi jótsins í Bol»
ungavík. Stafar þetta eflaust
sumpart. af því, að héraðstú r
láta lítið til sín heyra um áhuga*
mál sfn, hafa enda lítll tækiiaeri
til þe3s, þvf þingmenn héraðsins
hafa sjaldnn átt tal við kjósendur
fxaoci- >cx»ð<>«»oa:>Qoooooo(S
Ö . I
| H. Andersen & Sen, *
S Aðalstreeti 16, Reykjavik.
Landsins elsta og stærsta
H klæðavershm og saumastoia.
| Stoinsett 1887.
j| Ávalt mikið úrval af alsk.
K fataefnum og öllu til lata.
s
og þvi ekki kynst óskum þeirra
svo vel sem c lla.
En þetta má ekki lengur
ganga svo. Þrjú fyrirtæki eru
það, sem enga bið þola: öldu«
brjóturinn í Bol.vík, Straumnesi
vitinn og síminn um uorðurhreppi
ana. Ekki er að búast við þvi,
að landssjóður geti veitt fé til
alls þessa samtímis, og má þá
óhikað telja símann nauðsynleg*
astan. Ber margt til þess. Fyrst
það, að eins og nú er komið,
má heita að þau héruð, sem sfma>
laus eru, séu útilokuð frá við.
skiftum. Hefir það aldrei komið
sárar niður á þessum sveitum en
nú, síðan stríðið hófst.
Anuað er það, og það varðar
að voru áliti lang mestu, að n»r
þvi allur fhkiflcti landsins stundar
veiðar um þessar slóðir allmikinn
hluta ársins. Eru skipin þá al-
gerlega (ráskorin sambandi við
útgerðarstjórana, og geta engar
afiafréttir feugið neinstaðar frá,
E því furða að eigi skuli allir
útgerðarmenn landsins lönguhafa
krafist símalagningar þarna
norður.
Símalat ning þessi er alt annars
eðlis en flest annað það, setn
landssjóður veitir fé til. Hún
er ekkert vafasamt hagnaðari
lyrirtæki fyrir landssjóð beinlínis.
Þvi af þeim ástæðum, sem þegar
eru teknar fram, er það Ijóst, að