Vestri - 30.10.1917, Blaðsíða 1

^AAAAAÁAAAA
L. ” ◄ R e i m a r >
◄ langar og st.utt.ar ►
◄ fást. fij.i ►
◄ Ó. J. Stelinssyní. > .Ik.
Kit»fcj.: K.ri«t|ási Jónsson frá GarðsíSöðum
A. A A A A A A A A A
^ Nýko i.i :1 í verslun
<3 Guðrunar Jónasson:
Siifsi. fr.í 2.75—7.00. ^
Silki í svuutur ,S 00— 2 ^ 00 ^
XVI. áry.
ÍSAFJÖRÐUR. 30. OKTÓBER 1917.
37. bl.
VéiaMtaáliyrgðarféiaij Isfirðinga
Áöalf undur
verftur Iialdinti í þlnshúsi hwjariuH
sunnudaginn 25 nóv. n. k. kl. 1 e. h.
bagskrá anrnkr. félugslögun'iui.
I Uaí 24. ökf. 1917.
Axel Ketilsson
p. t. fonnaður.
Tiyggvi Gunnarsson
18. okí. 1885 — 20. okt. 1917
Eiun af mestu mönnum þessr
l»nds er ÍaHinn fiá, þar sem
Tryggvi Gunnarsson er hniginn
í válinn. Hann inátti teljast at-
burðamaður að elju osf atorku;
réttnefndur víkingur aðlikamlegu
og andlegu atgervi, og entist
fádæ.na vel.
Hann sameinaði það, að vera
hugsjónatnaður um verklegar
tramkvæmdir og forgöngu í nytl
sömum fyrirtaekjum, og örui<gur
framkvæmdainaður.
Ætiferill hans skal eigi rakinn
hér, en aðeins drepið á nokkur
atriði.
Hann fæddist 1835 í Laufási
við Eyjatjörð; prestssonur. Nam
trésmíði í æsku, reisti bú á Hall*
gilsstöðum í Fnjóskadal 24 ára
gamall og kvæntist um lfkt leyti
Halldóru Þorsteinsdóttur (prests
á Hálsi). Konu sína misti hann
1875. og giltist eigi aftur.
Hann varð þegar forgöngu-
maður í sveit sinni og héraði í
öllum almennum málum. Árið 1873
gerðist hann kaupstjóri Gránu-
félagsins, er þá var stofnað, og
flutti til Kaupmannahafnar, en
var þó altat hér á landi að sumri.
Halði hann það starf á hendi til
1893, er hann varð bankastjóri
Landsbankans. V.tr hann forstjóri
h ns í 17 ár.
T yggvi sat fysit á alþsng
18(19 og síðan samfl. ytt tra
1875—1885, en bauð sig þá okki
fram i næsta skifti. Árið 1893
var hann enn kosinn á þing og
átti þá óslitið sæti á þingi til
1907 Hann var eino at skörung.
u n þingsius á fyrri þing um dnum
og h fði mikii á!i i' ■ ýnis verklog
tiamkvæmd mái Morg siðustu
ário var ha.nn formsður ijárlaga*
nefndáriunar', og réði > ik’u um
ýmsar fjárveitingar.
Það som helst f-ínkendi Tryggvi
Guun irsson var hve óvi nju ötull
félaö m .ður h nn var. Framfra>
hui-ur haiis var altaf samur við
j 1 nt á eldri árutn sem á
■* i* i.skeiði. Lét bann aldrei meir
til sf>: taka á þessu sviði, en eltir
að hann gerðist bankastjóri
Landsbankans, þá orðinn aidrað*
ur maður, á því reki er margir
kjósa að draga sig út úr hávaða
heioJ8Íns. En Tryggva var ekki
um það gefið meðan hann g t
s'aðið uppréttur. Kysð og lirgi
lífi undi hann ekki.
Hann var því [egar kosinn f
bæjarsfjórn Reykjávíkur og étti
þar sæti nær óslitið þar til fyrir
2- 3 árum. Oteljandi féiög og
fyrirtæki var haim þar riðinn við,
Og forgangsmaður þeirra flestra.
Tryggvi var mestl hagleiks-
maður að náttúrufari, enda talinn
góður smiður. Hann tók að sér
að leysa af hendi ým3 meiriháttar
smíði, svo sam bygging Möðru-
valiaskólans 1869, brú yfir Skjálf'
andafljót 1884 og svo Ölfusár-
brúna 1891, er hanu hafði umsjón
með. Landsbankahúsið var og
gert að hans forsjá. Afþingishúss-
garðution er eingöngu hans verk,
o. fl. o. fl.
Enn rná og nefna áhuga hans
Og mikið start f þágu dýravernd*
unarinnar hér á landi. Að hans
trumkvæði mun Þjóðvinafélagið
hafa tekið að geta út Dýravininn,
sem hann safnaði í dýrasögum
úr öllum áttum, og hvatti iwenn
sf og æ tii mannúðiegrar með-
ferðar á húsdýrum og búpeuingi.
Fram til hinstu stundar stariaðt
hann með iífi og sál að þessu
áhugamáli sínu, í hinu nýstofnaða
Dýraverndartélagi í Reykjavík.
>Eitt er víst et mættu dýrin mæla
þá mundi verða blessað naínið
þitt,< sagði Þorst. Erlingsson í
kvæði til hans fyrir skömmu.
Leks er að nelna ritstörf
Tryggva Gunnarssotiar. En þau
eru ekki lítil eftir mann. sem
j.ifn miklu halði að siniw. Ógetið
er þess, að hanti var eiun at
frnmstofnendurn Þjóðvinafélags-
ins og liefir nú um langan aldur
verið forseti þess. Geyrair Dýrai
vinurinn margar greinar eftir hann
og Aimaunk ð ýmsau samtíulng
0« skrítlur, s oi hann safhaði
með stakci eíju úr öiíutn áítum.
iKínn v.,r vitsn un. iifj.iður i»ikil!.
-I- ’y»»>fva Gunnarssonar mun
j, )u. u vorða minst sém *>ins af
be-tu niÖonum þjóðuiinnar.
kosiiii g á í fuii'trfta 'ii iiæj.
astiórnar, i st>ð séra Maunúsar
Jónssona, fói li'íim 25. t». Kosm
ingu hlaut Guóm. Bergsson póst-
afgreiðslum. (B ii>ti) ineð i54atkv.
Jonas Tómasson organl. (A listi)
fékk 131 atkv 54 atkvæðaseðlar
ónýttust. Fengu viustrimenu þar
góðan sigur, en hægrimenn fóru
vorðskuidaðai hrakfarir.
„Bannlögin á þingi".
Ég var að lesa Vestra, og sá
þar meðal annars ritstjóragrein
eina >Bannlögin á þingi<. Það
er nokkurskonar yfirlit yfir raeð-
ferð bannlaganna á þinginu í
sumar, og svo þar að Tútandi
álit hr. Sigutðar Kristjánssonar,
sem í fjarveru ritstjórans ski ifaði
tbl. þetta. Segist honum svo frá,
að stjórnin hafi áætlað templurum
mikla fjárupphæð, og getur þess
tii, að það eigi að vera rógblirð-
arfé. Það er leitt að blaðamenn
vorir skuli ekki hafnir upp yfir
jafn auðvirðilegar getsakir. Hér
er lands3tjórnin sjálf annar aðilinn
©n hins vegar öflugur féiags*
skapur — mikill hluti af kjarna
þjóðarinnar. — Félagsskapur sem
unnið hefir þjóðinni ómetanlegt
gagn með starfsemi sinn. Verið
til fyrirmyndar f fórnfýsi, og átt
mestan þátt í því, að breyta svo
hugsunarha^tti þjóðarinnar, að nú
er það álitið hneisa, sem áður
þótti heiður: að svifta sig vitinu,
og gerast skepna ósamboðin
siðuðu mannkyni. Getur nokknr
maður í íullri alvöru rætt um
rógburðarfé í þessu sambandi?
Og ii!a þykir mér S. K. beita
sfnu góða hugsunarafli, ef hann
finnur engai göfugri leiðir til að
nota fé þett t. Ætli það væri t. d.
svo illa varið nokkmri upþhæð
tii þess að fræða æskuiýð landsins
um nytsemi bannl'ganna 'og
hvetja hann til að '.fynna að
þeim í stað þess uð óium troða
þau.
í ö*r in stað segir S K-:
>Hv .ð lengi aetli bannmenn þurfl
að halda þessu framferði — nð
leggja neysiu víns til jatns við
glæpi — Aður en það verður við-
urkent að það sé geggjun.<
Slíkl eru stóiyrði, algerlega oh
aukið í þessu sambandi, enda
ólíklegt að S. K. segi það í
fullri alvöru að allur fjöldi bann-
manna séu geggjaðir, þótt þeir
krefjist þess, að smyglun áfengis
og opinberri ofdrykkju sé strang-
lega retsað. Ætli það mætti ekki
með eins mikilli sanngirni velja
andbanningum — að minsta kosti
sumum hverjum — einhver álfka
hrósyrdi!!?
I j,Eg veit ekki vel hvað S. K.
á við í þessu sambandi. Hef að
elns séð lauslega frásögn um
lagafrv. þingsins, og get því ekki
dæmt um þau. Vil samt athuga
setninguna dálítið nánar.
“. Þegar glæpir hafa verið drýgð-
ir í öiæði, hefir slfkt talsvert
dregið úr hegnlngu viðkomanda,
sem í rauhinni er fullkomið rétti
læti. Því það er minna brot að
fremja glæp hálfvegis óafvitandi,
en með fullu ráði og föstum ásetn>
ingi. Nokkur hluti glæpsins er
því drggður með því einu að
viðkomandi drekkur sig fullan.
Seiii betur fer eru glæpir frem-
ur fátíðir raeðal þjóðarinnar, en
margt er það í ölæði frarnið, sem
í rauninni er engu betra en sumt
það, sem gfæp'.r eru nefndir.
Þjóð sem viil stuðla að andleg'
um framföruin, fullkomnun mann-
kynsins og aukinni siðsemi í iand'
inu sfnu, hún má ekki ganga
þegiandi fram hjá því. þegar ein<
stakliugar hennar koiua fram á
iisnnasviði eius ov ótamin villi-
oýr, sviftir ailri sjálfsstjóin og
» m< tiítinningu, sjáíímn sér og
I jóðarheiidúini t\i sKammar og
skaoa, hvort sein þeir meon hafa
b ,.i. i nis kon ið i'raivj . » ðræðis
ed< tkki. Þjóðléiagie vmður ad
taka þar í taumaua og h«fa slfka
menn f haidi. þar til þeir tftur
hafa fengið síua tullu sjáifsstjórn.
Um smyglunina, og launsölu
áíeugis, má með segja, «0