Vestri - 30.10.1917, Blaðsíða 3

VESTRI
3? bL
*4?
Símlregnir
Einka'r. til Morgunbl.
23. okt.
Khöiu 20. okt.: Aðalfloti Þióðverja heflr nið Rigaflóa og
telcið Rúneyju Voru handtekuir 5000 Rússar.
Rússneska herskipinu Slava hefir verið sökt.
Rúsgar yfirgdia Revai og Petrograd.
Hollendingar skiit-i á skipum og ameriskum vörum við banda*
ineun.
Siórskot'.liðsorusta heldur Afram með aukinui áke ð hjá Soissons
Guiko, ráðii. í Rússlandi, er koininn til Englands.
Þýsk hernkip hafa sökt 11 skipum, sem voru t töruneyti her>
skipa (>konvoyt) við Hjaltland.
í Svíþjóð gangu dtnskir seðPr nú 20°/0 undir nafuverði.
Feliibylur hefir geysað i Messina og valdið mikiu tjóui.
Eden prófessor myndar nýtt ráðanoyti í Svíþjóð.
Khöín 21. okt.: Rússastjórn flytur tfl Moskva, en stjórnbylt
ingamenn mótmafla jiví.
Duman hefir ákveðið að nýja þingið komi saman 25. nóv.
Rússar yfirgefa'Dagö.
Þjóðverjar hafa skotið á London.
Ráðstetna jafnaðarmanna i Þýskalandi krefst þess að Michaelis
fari frá völdum.
Inulendar símfreguir.
— <—
Tryggvi Gunnarsson f. bankastj. lést aðfaranótt 21. þ. m.
Lagarfoss fer f dag til Vesturheims, og Gulltoss á morgun.
Seglskip kom f morgun frá Khötn með vörur til Ó. Benjamfns-
sonar og annað seglskip, söcnuleiðis frá Höfn, kom til Akureyrarf
dag og 4 eru á leiðinni til Rvfkur.
Nýjustu símfregnir.
Khöfn 22. okt.
11 Zeppeliusloftför gerðu árás á
borgir í Áusfur*Frakkl»udi. Fimm
ioftfaranna voru skotin niöur.
Ósnmkoimilag er mikið milli
Kerenskys og byltingamanna. —
Maximalistar hafa sagt sig úr
bráðabiigðaþinginu, um leið og
það var sett..
Þjóðverjar hafa Rigafióa á sínu
valdi. Floti Rússa hörfar uudau.
Khöfn 23. okt.
Það er sagt. að Rússar séu að
hugsa um að stefua Eystrasalts*
flota sinum t.il Bvíþjóðar og láta
kyrsetja herskipin þar. Skipverjar
skipanna eru samtals 30 þúsund
mídins.
Meiii hluti þýska þingsins er
andvígur Michaelis kanslara.
Frá Berlín er símað, að Frakkar
og Bretar hafa hafið sókn hja
Draibank og Belcapelle.
Þjóðverjar hafa handtekið 20
þús. Rússa i viðureigninni i Rigai
flóa.
Khöfn 26. okt.
Þjóðverjat og Austurrikiamenn
hafa rofið herlínu ítala hjá Talmino
og hafa tekið 10.000 menn höndum.
Rússar hafa sótt dálítið fram
fyrir norðan Riga.
Ákafar atórskotaliðsorustur 1
Flandern.
MinnisbUarinn.
Eftir
Johan Bojer.
(Frh.)
Hinn var sjómaður, bátstjóri, en
atvinnulaus. Hann œtlaði að fylgj-
ast með teskuvini sínum til
Drammen, og hann vonaði eftir að
fá eitthvað að gera þar líka. Hann
var sköllótlur með þóttvaxið en
snöggklipt, grásprengt alskegg, eu
leit annars út fyrir að vera innan
við fertugt.
Eg lést trúa öllu sem þeir sögðu,
0g við átum og drukkum og kom*
umst í gott. skap. Hitinn í stof*
unni, ásamt matnum og víninu,
hlýaði svo upp hina köldu iimi
þeirra að jafnvel skrifarinn var
orðinn rjóður i andliti, Loks varð
hann viðkvæmur, þegar hann fór
að segja mór frá líflnu á sýslu-
niannsheimilinu, laglegu dætrunum
matboðunum og dansleikunum á
jólumini. Ó! hvilikir timar! —
Sjórnaðuiinn var ekki eins skrah
hreyflnn. Hann horfði alt.af aivar-
legur á félaga sinn, og það var
eins og hann langaði til aðsegja:
,þú ert Ijóti bjálfinn, að vera að
flnna upp á þessu.*
En svo datt mér skyndilega ráð
í hug.
.Heyrið þiðl* sagði ég og lést
verða vandræðalegur, »Vit,ið þið
nú eiginlega hver ég *r?*
Nei, það vissu þeir ekki.
»Já,* sagði ég, „ef Þið vissuð
það, þá er ekki víst. aÖ þið vilduB
sitja hér til boiðs meö mér.*
,Nú — hvaB.* Þeir urÖu bæÖi
forviöa og forvitnir.
J. Jóakimsson
hefi:r til sölu:
Kartöflumjiil, þurkuö epli og perur, árcxti í dÓMini,
hunangssnijör og jujólk, kerti, stór og smá, sokka, kveHna og
kaila, úrval af skóratnað! og uiargt flelrs.
Vsrslun Andreu Filippusdóttur
hefir eftirfara?'!di vörur:
Hvít léreft, iieiii íeguudir. I'oiuesic, hv. og misl. Lakaléreft,
tv.br. Flouel. Lílstykki, alveg ný tegund. Oolf treyjur, émissandi
í vetiarkuidanmn. Lasting, sv. og misl. Jluncliet skyrtnr, inaigar
teg. Flibhar. Karlimuma nærfatnaftur, fleiri teg., fyiirtaks géður.
Vetrai-hú ar, agætar. Böuiiidragtir. sérlega laglegai. Kegnkáper.
Myadaramiuar. Hnífapflr. Tannburstar. Krakka næiplls.
,Ja,“ segi ég, enuþá daprari í
brogði, ,það er víst ekki til neins
að breiða yfir það — hm. Ég hefi —
ég heíl nýlega f.ekið út hegningu."
Þeim hnykti báðum við, og
skiifai inn misti mathvislina á gólf
ið, þeir titu suögglega hvor til
annars og einblíndu síðan á mig.
Svo varð hljótt við boiðið stund-
aikorn og vantrúar bros lók um
varir gestanna.
,Yður verið hegnt,* sögðuþeir.
»Nei> fyiirgeflð, þvi trúum við
ekki.*
,Jú,“ sagði ég, ,ég var dæmdur
í þriggja ára varðhald í fyrra, en
fékk því breytt í H/a ára betiunan
húsvist. Þið vitið kannske að það
er h»gt.?*
,Jú, jú; hamingjan hjálpi okkur;
það held ég, það vitum við báöir.*
Svo þögðum vif allir stundarkorn.
,Og hvað hefirðu svo gert, fyrir
þér?“ læddi skrifarinn framúrsér
með hægð.
„Æi, ég var eitt sinn litla stund
einn inn i gullsmíða verslun og varð
það á að grípa örlitinn mun og
stinga honum i vasann, smiðurinn
rakst inn í þeim svifum og aflæsti
hurðinni, en af hendingu hafðí ég
hníf á mér------------
,Æ!“ sagði skrifarinn.
»0 ho!“ sagði sjótnaðurinn, og
rétt á eTMr bætti hanu við: »Já
hnífurinn I"
En svo byrjaði táknmál undir
borÖinu meðal fóta þeirra; þeir
smá trömpuðu og ýttu hvor við
öði um þar til þeir virtust sammála.
Og tiokkru seinna laumaðist út úr
skrifaranum:
„Jæja, þá erum við nú liklega
félagar — skál þáT
,Hvað?* Ég lóst ekki skiljaþá.
»Jú,“ sagði sjómaðurinn, ,og ég
skal segja þéi, við eruin svei mór
ekki betri. Okkur heflr líka verið
hegnt.“
En nú þóttist ég verða fyrir
alvöru vantrúaður. „Þið.* sagði ég
og hristi höfuðið. ,Að þið hafið
setið i hegningarhúsi, nei, þvi skal
enginn (á mig t.il að trúa.*
Orgel
óskast til kaups
Cpplýsingar á prentsmlftjunnl.
Óskilaíé.
1 seinni réttunum í haust voru
mér dregin 2 hrútlötnb, sem ég á
ekki, með mínu hreina marki:
hvatt hægra, sneitt aftan vinstra
eg biti framan. Róttur eigandi getur
vitjað andvirðis þeirra, að frádregn*
um kostnaði, tii undirritaðs.
Bakka í Neðri-Hjarðardal i Dýrafirði,
14. ekt. 1917.
Davíft 1) a v í ft s n 0 n .
Kaupið Vestra!
„Það er eins satt og við sitjum
hórna,“ sagði skrifavinn. nOg meira
að segja, við brutumst út úr hegn-
ingarhúsinu i fyrrinótt."
Eg lést loks sannfærast og þóttist
mjög hreykinn yfii að hafafundiö
fólaga. Viö klingdum glðsum og
hlógum, og ég stakk upp 4 því aÖ
viö skyldum vera þú.
Þeir sögðu frá glæpunum, sera
þeir höfðu diýgt. Skrifarinn hafði
kveikt í pípunni sinni heldur nálægt
hálmhrúgu, sem stóð við rúmið í
eiuu svefnheiberginu, svo húsið
fuðraði upp og gömul tengda*
inamma varð einnig eldinum að
bráð.
Sjómaðurinn hafði í heilt ár
orðið að þola óbílgirni af ciuum
h.isetanna, og svo hafði honum
orðið það á einn góðan veðurdag
að tylla hnífnum heldur fast f
dónann, svo óvimuitm stóð ekki
upp aftur.
Báðir alitu þein sig reyndar sak*
lausa og höfðu tekið sór mjög
nærri hinn óréttláta dóm.
(Frh.)