Vestri - 24.11.1917, Síða 1

AAAAAAAAAAAA
p'
^ R e i m a r 'p.
langar og at.uU.ai' '0>
fást. hj.i
<íl ,
0. J. Siefánssyni.
HJtstj.: Ki?istján Jónsson frá Qarðssti»ða?n.
WAAAAAAAAAAA
^ Nýkomifl í versiun ^
^ Guðrúnar Jónasson:
Slifsi, frá 2.75—7.00. ^
Silki í svuntur ,8 00— 23.00 ^
XVI. árg.
ÍSAFJÖRÐUR. 24. NÓVEMBER 1917.
40. bl.
Yélabátaáiiyrgðarfélaij Isfirðinga
Áöalf undur
verður lmidinn í þiuglidsi bæjarins
sunnudag'inn 25 nóv. n. k. kl. 1 e. h.
Dugskrá Hantkv. félagsiögunum
ísaf. 24. okt. 1917.
Axel Ketilsson
p. t. foimaður.
A u g 1 ý s i n g.
Staöan sem efnisvöröur Landssímans,
verður veitt frá 1. ianúar næstkomandi.
Árslaun 1800 krónur.
Eiginhandar nmsdknir seudist Landssímastjórannm, sem
einnig gefur frekari upplýsingar, fyrir 10. desember þ. á.
Sykurhneyksll stjórnannnar.
Landsstjórni'i gerði »ér inikii*
Iega til sknmmar með aKkiftuni
sínmn at sykurverðinu nú íyrir
ske nstu.
.Stjórnin hatði upp úr þuru lagt
tyrir kaupmenn þá, er selja lands-
sjóðssykur að hækka hann nm
35 aura kiióið, og ætlaðist jafn-
tramt til að kaupmenn fylgdu sér
að málum og hækkuðu sinn
sykur að s'um skapi.
En er l i kom neituðn kaup<
menn að iiækka sinn sykar um
einn eyri. Var haldinn fundur
meðal kaupmanna Reykjavíkur
Og' hækkunin þar tatin ástæðu-.
iaus. Jaíniramt o ; samþ. var tih
laga uin að kaupmenti skyldu
ekki færa sykurverðið upp að
sinni.
Magnaðist nú, sem von var,
óánægja yfir þessari stjórnarráð*
stöíun. Var haldinn fjölmennur
fundur i Reykjivík, til þess að
ræða málið, og þangað boðið
ráðherrum, verslunarráðsmönnum
o. fl. Mælti þar enginn stjórninni
bót, i n kaupmenn og jafnaðar-
menn éilust í faðma og fordæmdu
sykui hækkunina.
Tiilaga um að skor i á stjórni
ina að íæra sykurverðið í hið
gamla horf, ásarnt óánægjuyfin
lýsingu, var að umræðum loknum
samþ. með Ijölda atkv., en ekket t
á móti.
Stjórnin sat þó í nokkra daga
föst við sinn keip, en óánægja
Reykvíkinga fór dagvaxandi. Og
um síðastliðna heigi neyddist
stjórnin til þess að láta færa
sykurinn niður í sama verð og
áður.
Siðan hata andstæðingablöð
stjórnarinnar sffelt verið að jagast
í stjórninni með að skýra opin.
beriega frá ástæðu sinni til sykur-
hækkunarinnar, en því hefir hún
□eitað til þessa.
Þetta sykurmál hefir orðið til
þeSs að koma mesta ófrægðarorði
á stjórnina. Og' þurfti þess þó
ekki með, því jafnau eru héi á
landi huDdrað hendur á lofti til
þess að rffa stjórnina niður;
sama hverjir sitja að völdum og
hvort vel er unnið eða illa.
í þetta skifti var rfk ástæða
til umkvörtunar. Það rnunar ekki
svo litlu fyrir fjölment heimili,
hvort það borgar 35 aurum meira
®ða minna fyrir tvípund sykuis.
Mundi sliku ekki hafa verið lekið
jped þökkum ef kaupmenu eð i
verslnnarfélög hefðu átt í lilut.
0.>' eðiitava kunna landsinenn
þvi illa að iandsverslunin vetði
óhindruð látin flá tetigjur nf baki
þeitra. ofan á alt an-nað, setn að
steðj-ir á þessum tfmum.
Má-ke stjórnin sé að dyija
einhverjar gfoppur á rekstri vorsh
unariunar, með því að hækka
vörun 1 án þess að hún hafi hækk
að á erlendum markaði? Slíkt og
þvífikt ,væri vítavert iiátterni,
* *
sem en ;inn ærlegur maður getur
látið óátalið.
Seiflutningurirm frægi,
Magnús Torlason segir okkur
í yfirlýsingu í >Nirði< nýiega, að
hann tiafi verið fluttur selflutlling
frá Patreksfi'ði tii ísatjarðar á
siðastliðnum vetri.
Þetta með selflutniuginn hefir
verið ntikil ráðgáta tyrir marga
bæjarbúa, sem ég held að mér
hafi loks tekist að ráða, og skal
nú loía ykkur, góðir samborgarar,
að heyra ráðninguna.
Maguús Tort. son var þaina á
Patró i vetur þrefaldur í roðmu.
M. T. persónau, M. T. lógetinn
og M. T. þiiigmaðurtnn.
Þið þekkið máske gatula gátu
um selflutning, sem hjóðar svo:
Hvernig ftutt var yfir á
úlíur, lamb og heypokinu.
ekkert granda öðru má,
eitt og munn lók báturinn.
Þessar selflutningsgátur hafa
báðar sömu ráðningu, eins og nú
skal sýnt:
M. T. (persónan) er lambið,
M. T. (tógetimi) er úiturinn og
M. T. (þingmaðurinn) er pokinn.
fiáturinn, sem tii flutnings var
hafður, bar aðeins eitt í einu,
persónuna, íógetann eða þing-
manninn.
Persónan (lambið) og tógetinn
(úllurino) máttu ekki ná saman,
því þá hetði úllurinn jetið iambið,
Og persónan mátti ekki ttá til
þingnaannsins (heypokans) þvf þá
haíði lanbið jetið úrpokanum.
Selflutningurinn varð því að
fara þannig fram:
1. feró. L imbið flutt tii í sa»
fjarðar, úlfurinn og pokinn skilið
eftir á Patreksfirði.
2. terð. Uilurinn flultur til ísa«
fjarðar og í sömu terð Iambið
flutt tii baka til Patrekstjarðar.
3. ferð. Pokinn fluttur til ísa*
fjarðar.
4. lerð. Lambið sótt til Patreks*
fjarðar og flutt til ísafjarðar.
Ráðning þessi kemur líka heim
við þingfararreikninginn, sem nú
ætti að verða skiljanlegur vel
flestum.
. Gestur.
„Þrásækinn bítlingamuður
hæjarsjóðs."
Njöiður vilt ólmur aðþeltanafn
festisf. við Jónas Tómasson, góðan
mann og vandaðau. Hann er svo
ósvífinn að segja það lýgi að J T.
hafi sótt um styrk til þess að h^lda
uppi söng í bænum, heldur hafi
bæjarsl.jóru boðið honum iítilshátti
ar bóknun af hvötum skólanefndar
fyrir að halda uppi söngstjórn i
bænum.
Yitanlega sól.ti J. T. fyrat um
þessa styrkveiting og fókk m e ð •
m æ 1 i hjá skólanefnd fyrir 4—6
árum, og hefir þetta oftast verið
veitt. umtölulaust, hvort sera uokk*
uð söngfélag tiefir verið við líði
eða eigi.
í haust vildu vinstrimenn eigi
láta þessar kiónur standa á fján
hagsáætlun bæjarins, þar sem viti
aulegt er að ekkert verður fyrir
þær gert á þessum vetri. En hægrn
menn réðu því að bitinn stendur
óhreyfður, og aögðu það vera borg*
un fyrir að leika á hljóðfæri við
bænahald í b.u'naekólamym.
0. Forberg.
Innilegar þakkir fcerum vér
hinum mörgu hér á Isaflrði er
þátt áttu í því að gera brúð-
kaupsdag okkar hátiðlegan. Vér
þökkum allar hcillaóskirnar og
rausnarlegar gjaflr.
ísafirði, 18. nóv. 1917.
G u ð r ún Pétursdóttir.
S i § u r g ei r Sigurðsson.
Sami maður fékk organleikara-
stöðuna við kirkjuna fyrir 7—8
árum. Árið 1911 eru laun hans
orðin helmingi hærri en þegar hon*
mn var veitt staðan, og árið 1915
er enn bætt 100 kr. við. Skyldi
skólanefnd ótilkvödd hafa boðið
þessai launahækkanir? Spyr sá,
sem ekki veit.
Þeir, sem búa í glerhúsi. eiga
ekki að varpa grjóti að þeim sem
fi am hjá ganga, og segja í hógværð
fra því sem ámælisvert er.
Vandaðir menn eiga ekki að
ganga erinda óhlutvandra manna.
Og þeir sem hafa tekið sér fyrir
hendur að bieyta sannleika í lýgi,
ættu að reyna að vanda betur f,il
sögu sinnar eu svo, að þeir þurfl
að gleypa spýju sína næsta dag.