Vestri - 22.12.1917, Qupperneq 2

E 3 T R 1
43 bl.
1;6

M i Kögi'-i. hS (>0msí a-imi boöskapur,
aftéins ineft inismunnndi orftum,
&é sí og æ piediknftur í hcimalHÍHu n
nkólnin og ki'kjnm.
HugsHiiir Mirdtns eru f«sl..n-
Hýjsr, en hum kbeftii þ*r í svo
eóft.in húnins, o-; svo mikift hhbu*
f«iinsCHi'Hinun fylgir orftmn hani.
sft l'n&rimi hriíst •Asjálfrál.t. rneft
oií l“s tnsft ilu esrju i ét.t all netn
h*n?i fei meft. Bmkur hans likjaht
aS því h*yti fremur áhrifamikilii
skildsóiru. *n siftfrjeðilegum sann'
índiim, seni h iift er r»Ö klifa A
arum og ðldum uaitn.
Höf. er rryndar fnil ian'íOtftur,
nuerÖarmikiil og prédiksnÁi um
sk*r fiain sumetafar.
E i alr'Uíar er bjartur, hressar.di
hiwr yfir hustsunum hans*; þ«r ern
fullar af ólgandi föjri opr atarffiísri
lífigloöi, og ÍHtihláHnar af psisó'tu*
krafti iíardens sjálfs. Margar sei.rf
ingar hans eru hreinasta gul),
einktiHi í ,Din Tanke — din
^Skæbne*.
8ennilega vetöa þessar hmkur
Mardons eigi gefnar út á islensku,
enda gerist þess eigi heint þöif,
þar peiii rnargf af ungu fólki er
nú dönskulesandi og aiimargt
nokkuö fæt t í ensku, og auk þess
eru þær eigi altar jafnar aö gæðum
og sitt hvaö má þar missa sig.
En ungum mönnum vil ég ráÖa
til aö lesa þessar hækur. Er enginn
vafl á þvi aö þær stuöla aö því
aö efla starfshvök ungra manna,
kveikja hollan métnað og sfyrkja
framkvæmda-ráðagerðir þoirra.
Stíll höf. er svo aílmikill viöa,
aö lesarinn hlýfur að veitaorðum
hans atbygli. Og hann bendir á
margt i sálarlíft iwanna, sem all-
flestir hafa eigi veitt athygli né
áttað sig á til fullnustu.
,Gl»de—Magt — Overflod* og
,Din Tanke — din Skæbne* ræða
hvor i sínu lagi unt áhrif hugsun*
aiinnar á breytni okkar og afrek
í lifinu. ,Din Tanke* flnst mér
best af hókum höf.. sem ég hefl
leaið. ,L«eröu það sem þú átt. aö
hugsa um og hugsaðu um það“,
heflr höf. að einkunarorðum bók-
arinnar.
öll athöfu vor sprettur afhugs-
uninui og þaÖ ríður liflö á aö hugaa
rétt og um það eitt, seurt eflir
sanna lifsgleði og Ot far þat far fram-
kvæmdir. Fleiri menn hafa beöið
skipbrot i liflnu sakir óholls hugs-
unarháttar, en þeir, er látisf hafa
af drepsóttum eöa fallið i áfengis-
fenið.
Petta er lilvalin hók fyrir þá,
sem eiga lundina gljúpa og ómót-
aöa. l*eim mun, við lestur hennar,
skiljaat hve mikilsveit þaö er að
kunna að temja skapfetli sitt og
kafa vald yflr hugsunutn sfnum.
Marden álítur þaö lykilinn aö allri
farsnld lifoins og þvi heflr hann
valiö henni heitiö ofannefnda, sem
nefna mætti á íalenaku: huqmnin
raöur liftkjörtm þtnum.
„Borg e5a kaupstaðarho!a.“
iír. lilstjóii, viljifS þéi' gera svo
i»l hö lána rútn fyiir öftiifarandi
linnr:
í blaöiuu ,NiiÖi“ bfrlist fyrir
skO'uinti greia meö ofaaiitnðri
fyrirsögri. En ek.ki er tueííi íiÖ sjá
Hiinaft af efni greinaiinniu' en að
,Njöröur" álíti það sem aðalgi und*
völl fyiir tilveru bæjarins, að nlögur
Ivrjarhúa veröi setn sllni liæntar,
Hitt er ininna tal ið un>, á hvern
hat.t *ígi að gjora Ijieinn sem byggi.
legasiari. t'tegilegiistan 02 mest
Skip til sölu.
Góður kútter,
rúmleaa 23 smál. að stærð* með 16 hesta
Aiphavél, ácsamt ágsetri herpinót, nýjum nóta-
bátum og mikulu aí slldartroasum og lóðum,
er tii sðiu nú þegar, með góðu veröi.
Remja ber við
Hannes B. Stephensen
Biidudal.
HÖlaðaiidi, einir er Ift.ið að þvi gert,
eða tttn þ.ið hugs ið. MjbU.í þo ben.ta
á niaigt sein gém rnætli hæjíir.
búum lil þ egiuda með litlmn kostn*
áði; en út, i þá sálma skal eg ekki
fara; aöeins lienda á eitt, f«-m
mér og ööium sjómönuum kemur
beint viö,
Allir mumt jsta þaö, að sjávar-
útvegur sé og i’iuni verða aftal-
KtvlriNiivegur og uiuiirstaða hæjat'
ins; hverfl hann, einhverra orsaka
vegna, úr sögunni, þá só úti um
tilveru bæjaiias. En hvað gerit uú
bærinn til þess að hæna þá menn
að sér, sem aö þeirri atvinnugrein
standa? Svarið er: ekki neitt.;als
ekki neitt. Hinsvegar et haft mjög
nákvænit eftirlit með að „plokka*
sem allra mest af hverjum þeim,
sem haklið er aö grætt hali eyris
virði, og er bærinn sjáifur þar
fremstur í flokki.
Uin þetta mundu menn nú samt
þegja, væri eitthvað gert sjómannaj
stéttinni og útvegsinönnum til
gagns eða þæginda. Eg ætia aöeins
aö benda á ©if.t. litið dæmi.
Siðan stæri vélbátunum fjólgaði
heflr umferð um sundið aukist
og vegna afstöðu þeirra
veröa þeir að fara þar út. og inn,
nótt og dag og þó meira að nóttj
unni. Þeir, sem eru á vólbátunum,
þekkja best hvs greiðlegt, ei að
komast út. og inn þetta örmjóa
sund í næturmyrkrum og kafalds
byljum, og það, að ekki heflr hlotist
stórtjón af þvi ferðalagi, er ala ekki
foisjón hæjatirs aö þakka, þvi ekki
er haft svo inikið fyrir að hafa
,sta:»gir og kúst.a“ á ,bojunum‘,
sem eru við leiðina, heldur etu
þær látnar dingla þar st.angalausai,
hÖ eg ekki nefni Ijósiausar.
Við sjómeun, sem stundum hér
flskiveiðar á þeim tima sem veðr*
átta er verst og niyikur mestan
hluta sólarhringsins, verðum að
krefjast þess að ,bojurnar“ séu
ávalt 1 góðu lagi, og enufremur
að látin séu loga Ijós á þeitn allan
þann tirna sem dimt er og stumh
aðar eru flskiveiðar hér að veti*
inum.
Eg t.el vist, að hafnarnefud muni
athuga þetta og láta framkvæma
það tafarlaust þegar búið er að
benda á það. Kostnað þann, er af
því leiddi, sem aldrei uiundi verða
nema lítill, væri sjálfsagt að láta
hafnarsjóð bera; enda mun hann
fult ei'is mikið hafa vei ið ætisður
t;l þess nð irreiða fyiir Higlingutn
og sjóí< erisku hæjaibúa, e:ns og
MÖ liiíg r 1 iítl aiðberandi veiðbréf'
uin t-i uggiait inn i banka.
Nu, þegar lluft er .1 hvað Jitiö
er gert af hæjarini húfu til þess
aft geia bæjai veruna aölaöamii, þá
hýnist mér það vera æði heímsku'i
legui dirtuniut aö mini.ast á buig 1!)
í 8ii.niba.idi við vöxt bæjaiins;
inæiti bænum þykja mjðg vænt
uiii :rÖ fá að halda þvi nafui að
veia „kaupstaðai hola“ en veiða
ekki skýröur upp og nefndur ill-
indahola, þar sem ibúainir væm
aðeius eintómir ,hrafuat og skarf»
ar“, sem göiguðu af ölluin mætti
hvor framan i annan unr að ,klipt
væri það, nei, skoiið væri það“,
og hefftust ekkert annað að. Þvi
ekki get ég talið breytiDgu bæjar-
stjórnariaganna, sem „Vestii“ er
altaf að teija ,vinst.rimönnuin“ tii
giídis, seni neitt áberandi lifsskili
yrði fyrir bæinn, þvi varia muu
Vestri vilja íara að halda því fi am,
að það, hve greitt heflr gengið
fyrir bæiun að losna við þá vinstri-
menn, sem til bæjarstjórnar voru
kosnir eftir nýju bæjarstjórnarlög-
unum, hafl verið mjög mikilsveit
atriði í framfai'Hsögu bæjaiins. Þó
skal það íuulega jatað, að sú breyt'
ing befir oiðið þess valdaudi, að
borgararnii fá nú að niinsta kosti
einn rifrildís og skamma fund á
á hverju ári (1 atað aðeins þriðja*
hvert ár áður), þar setn ,brodd
borgarar" bæj trins húfttletta hver
anníin nieft öltum þeim getsökum
og stói'sköimnum, aem þeir hata
vit til að nota.
Og þetta eru þá mest áberaudi
framfarir bæjaiiiiB a siðari árum.
S. Carl L'óve.
Aths. Vostri tekur fúslega við
þessari umkvörtuu hr. S. C. Löve
um ógreiníley leiðarmerki hér t
sundunum og vill ítreka ttlmæli
haos til hafnarnetndar, um að
bæi u ^essum leiða annmarka,
þvi H tnnarlega er bærinn skýldur
að Kreiða götu sjómaima á allan
hátt, og má ekki við svo búið
standa lengur meðgömlu leiðar»
merkln hér í sundunuiu.
En um >rifrildið« i bænum,
sem hann er að fjargviðrast um,
má segja, að >þeir tala mest uin
Ói'if kóng. sern hvorki hafa séð
hann né hei't.í því höf. er ekki
búsettur hér í bænum nú. Og
hrtnn var ekkett betri en >Hðrir
menn i G iiiieu« i þessum sökum
(ekki verri heldur) meðnn hann
vtr hér, þótt góður borgari vseri,
sem ísafirði er skylt aó láta liða
vel þegar haim stundar liér at>
viniíU sína. En siðamelstari i
þeim sökum er S C. L. ekki,
eins og tónninn í grein hans ber
með sér.
Um Iramkvæmdaleysið í bæn-
um, sem hann er að kvarta um,
er þvi til að svara, að yfistand-
andi tímar eru ekki til þess
fallnir að ráðast í stór fyrirtæki.
Breyting bæjaistj.laganna var
nauðsynjamál á sfnum tíma, og
hefir ekki tafið lyrir öðrum
framkvæmdum í bænum, heldur
ýtt á eltir öðrum uinbótum, sem
sumar eru komnar á, aðrar i
aðsigi. Það mun og mál bæjar*
búa, áð vinstrimenn hafi lagt
sinn skert til framfaramáia bæj-
arins.
K i t s t j.
Fjær og nær.
t (iróa Ólafsdóttlr, kona
Péturs Pálssonar bónda á Bjarna-
stöðum, lést nýlega eítir langa
iegu að alstöðnum barnsburði.
Hún var dóttir heiðurshjónanna
Ólals Jónssonar í Reykjarfirði
og Evlalíu Kristjánsdóttur, og
gittist eltirlilandt manni sínum i
fyrrahaust. Hann hatði og orðið
að sjá á bak lyrri konu sicni
fyrir réttum 3 árum. Hún var
efnileg og góð kona. Fráfall
hennar í biónia lífsins er því
tnjög sorglegt fyrir eigintnann
hennar og vandafólk.
blys. Pétur Sigurðsson skjp*
stjóri á vélakipinu Hans (eign
Tangsverslunar) hvarf í Reykja-
vík í byrjun þ. m. og hefir ekki
spurst til hans síðan.
Skipið lá við hafnarstéttina og
er haldið að hann liafi faliið
þar fram ai f inyrkri.
Pétur heit var dugnaðar og
röskleika maður og góður sjóm.
Hann verslaði um tíma í Gruod*