Skólablaðið - 30.04.1908, Blaðsíða 4

32
SKÓLABLAÐIÐ
Hjólbjöllurnar guilu í sífellu. Maður
varð að olbogast gegnum þyrpinguna
og oft að stökkva af baki til þess að
rekast ekki á einhvern karlinn eða
kerlinguna, sem ómögulega gátu skilið
í því, að þau væru skyldug til að
víkja til hægri hliðar, eða að þau
hefðu ekki fullan rjett til þess að ganga
á brautinni, hvar sem þeim sýndist.
Þess vegna kaus eg oftast skemti-
garðinn. Var á hjólreið eftir háttatíma
á laugardagskvöldin, eða snemma á
sunnudagsmorgnana, því þá vóru fáir
á ferli. — En í skemtigarðinum var
fegurð og friður. Oftast nær sat eg
á xÚtsjóninni« og starði útyfir hafið.
Langt úti í vestri á bak við glitofin,
gluggatjöld kveldsólarinnar áttiegfag-
urt fósturland með fjöll og ár. Þang-
að drógst hugur minn og hjarta, seidd-
ur og töfraður. Ættjarðarþráin var
eins og hvítir og mjúkir armar um
háls mjer. — Eg gat ekki rifið mig
lausan. Vildi það ekki heldur. — Eg
sá landið mitt. Skínandi hvítt í hafs-
ins örmum. Nakið og bert eins og
nýfætt barn. — Hiatt sló hjarta mitt,
og heitt var blóðið, og skjálfandi
fögnuður fylti brjóstið mitt unga. Pá
varð eg þess var, að ættjarðarástin er
hljómdýpsti strengur sálar minnar.
— — — Sumarkvöld. Klukkan er
hálf tólf. Eg sit aleinn á »Útsjóninni«
og dreymi með opnum augum. Kyrð-
in er átakanleg. Hafið töfrar hug
minn og sál. Laðar og seiðir.
Alt í einu hrekk eg við. Hægt og
Ijett fótatak nálgast á steinþrepunum
rjett fyrir neðan stallbrúnina. Eg lít
við. Það er ung stúika. Hún horfir
beint á mig, en sjer mig þó eigi.
Augu hennar eru dökk og djúp með
undra breytilegum blæ. Það er sem
þau sjái einungis i fjarlægð. Og svo
djúpt inn í hennar eigin sál. Altsem
þar er á milli virðist svífa fram hjá
henni eins og daufir skuggar án þess
að vekja minstu hreyfingu eða hugs-
un í heila hennar.
Alt látbragð hennar ber þess Ijósan
vott, að hún lifir sálarlífi sínu í öðr-
um heimi. Heimi hugsana sinna.
Eg þekki hana vel. A hverju kvöldi
í 2 — 3 mánuði hefi eg sjeð hana á
gangi í skemtigarðinum seint ákveld-
in. Altaf einsömul. En eg veit ekki,
hvað hún heitir.
Eg þekki hana langt álengdar. Hún
er há og grönn, í síðum svörtum
»jakka,« stráhatt á höfði með stórri,
hvítri fjöður í, og hvíta andlitsslæðu
með smágerðum doppum í. — Og
svo göngulagið. Hægt, næstum því
letilegt, en þó Ijett Höfuðið ofur-
lítið beygt; pilsið tekið dálítið einkenni-
lega saman með vinstri hendinni, alt-
af á sama hátt, svo vinstri skótáin
gægist framundan. Fóturinn er mjór
og snotur. Skórnir gljáskinnsskór,
útskornir, með teygireim yfir ristina.
Annar hællinn ofurlítið slitinn að inn-
an. Petta hefi eg sjeð svo nákvæm-
lega, þegar eg einstöku sinnum hefi
gengið fram hjá henni í garðinum,
þar sem hún hefir staðið og starað út
yfir hafið. Og það gerir hún altaf
við og við. — Hún gengur 10 — 20
stig. Starir svo langa stund út yfir
hafið. Heldur síðan áfram.
Fað sjest á öllu látbragði hennar, að
hún bíður eftir einhverju. Vonast
eftir því. — 1 hvert sinn. sem hrað-
ferðapóstskipið kemurað norðan, verð-
ur hún óróieg. Oengur fram og aft-
ur æði stund í auðsæu stríði við sjálfa
sig, snýr svo alt í einu við og hleyp-
ur við fót heimleiðis, þótt hún viti vel,
að brjef verða ekki borin út um bæ
fyr en snemma á morgun.
Næsta kvöld er hún aftur komin í
skemtigarðinn, og alt er eins og áð-
ur. Og er »norðanpósturinn« kemur,
flýtir hún sjer heim aftur.
Hún hlýtur að vonast eftir einhverju,
sem hún aldrei fær. — —
Frh.
Milli hafs og hlíða.
jHðflutninasbannið
er ofarlega á dagskrá þjóðarinnar nú sem
stendur, enda líður nú óðum að þeim
degi, er íslenska þjóðin á að sýna and-
legan þroska sinn og skilning með því
að varþa algerlega af sjer gömlum ánauð-
ar hlekkjum vínnautnarinnar, er í langan
aldur hefir verið svartur blettur og sár
á litlu þjóðinni okkar.
Nýlega hefir komið út sjerprentun á
ágætri og skýrri ritgerð um aðflutnings-
bannið, er Árni biskupsskrifari Jóhans-
son reit nýlega í ísafold. Hefir stúkan
»Hiín í R.vík kostað útgáfu sjerpentunar
þessarar; er upplagið 3000 eintök og
hefir stórstúka Islandskeypt 2000 ein-
tök af henni.
Ættu nú allir góðir drengir og bind-
indisvinir, konur seni karlar, að starfa að
því af kappi að útbreiða ritgerð þessa
og aðrar þær, er glæða og vekja skilning
manna á þessu mikilsverða máli. Pað er af
áhugaleysi og skilningsskorti þeim
sem af því stafar, ef þjóðin verður eigi
nógu samtaka í máli þessu. Annað ekki!
En frægðarljóma miklum myndi það
varpa á landið vort, ef þjóðin öll eða
mestur hluti hennar — samhuga og sam-
taka dæmdi alt áfengi landrækt þegar að
ári. — Myndi það talinn öflugur vottur
þroskaðrar siðmenningar.
■Æ/*/*/*/Æ/*r/Æ/*/Æ/*/jr/*/Æ/Æ/S/Æ/*/Æ/jr/S. ************** * * * * * •
Skiíyrði fyrir inntöku nemendð í
kennðraskóiðnn í Reykjnník
munu verða þessi:
Pessi eru almenn inntökuskilyrði:
1. Að nemandi, sem tekinn er í
neðsta bekk sje eigi yngri en 18 ára, í
miðbekk eigi yngri en 19 ára, og íefsta
bekk eigi yngri en 20 ára.
2. Áð hann sje eigi haldinn af nein-
um næmum sjúkdómi eða öðrum líkams-
kvilla, sem orðið geti hinum nemendun-
um skaðvænn, eða geri hann sjálfan ó-
hæfan til að gegna kennarastarfi. Nem.
endur skulu leggja fram vottorð hjer að
lútandi, eins og krafist verður.
3. Að siðferði hans sje óspilt.
Til þess að verða tekinn í neðsta bekk
kennaraskólans verður nemandinn að
ganga undir próf, er sýni að hann hafi
þá k.innáttu og þroska, er hjer segir:
1. Hann verður að hafa þekkingu á
kristnum fræðum að minsta kosti eins og
nú er heimtað til fermingar.
2. Hann verður að geta lesið íslensku
skýrt og áheyrilega í auðveidu, óbundnu
máli, og geta sýnt að hann skilji efni
þess, sem hann les. Hann á að þekkja
hinar helstu málfræðislegu hugmyndir,
og kunna helstu atriði í íslenskri beyg-
ingarfræði.
Ennfremur á nemandinn að geta skrif-
að ritvillulítið, og'svo að lesmerki sjeu
nokkurnveginn rjett sett, stutta ritgerð
um kunnugt efni.
3 Nemandinn verður að kunna fjórar
aðalgreinir reikningsins með heilum tölum
og brotum, (einnig tugabrot) og hafa
leikni í að nota þær til að leysa úr auð-
veldum dæmum sem koma fyrir í dag-
legu lífi.
4. Hann verður að geta skrifað læsi-
lega snarhönd
5. Hann verður að geta lesið dönsku
með nokkurnveginn framburði, og hafa
farið yfir 100 bls. í átta blaða broti.
Hann skal og þekkja hin allra helstu at-
riði danskrar beygingarfræði, og geta
snúið á rjetta dönsku auðveldum setn-
ingum daglegs máls.
6. Nemandinn á að hafa numið á-
grip af sögu íslands.
7. Hann verður að hafa nokkra þekk
ingu á almennri landafræði, og hafa num-
ið nokkurn veginn nákváema lýsingu ís-
lands.
8. Hann verður að þekkja allra helstu
dýr og jurtir, einkum húsdýr og gagn-
jurtir.
Reir nemendur, sem óska að setjast í
miðbekk skólans haus/ið , 1908 skulu
ganga undir inntökupróf, er sýni að þeir
að áliti skólameistara og kennaranna hafi
nauðsynlega undirbúningsmentun til að
geta nolið kenslu í öðrum bekk, og lokið
skólanámi á tveim árum, eða sýna vott-
orð um undirbúningsmentun sína annað-
hvort frá skóla eða öðrum kennurum sin-
um, sem skólameistari og kennari taka
gilt.
Xeiðrjetting.
í greininni um Kensluáhöld (III. a. 2.)
hefir rnisprentast: Stækkunargler; á að
vera: segulnál. (Sjá Skólabl. 21. apríl.)
Utgeýendur:
KENNARAR FLENSBORGARSKÓLANS
Ritstjóri og dbyrgðarmaður:
HELGl VALTÝSSON.
Prentsmiðja D. Östlunds.