Skólablaðið - 15.10.1909, Blaðsíða 4

76
SKOLABLAÐIÐ
með þeim. Og aðstandendum barna
vera heimilt að leggja matvæli á borð
með þeim; það verður síst tilfinnan-
legt. Reynsia er fengin fyrir þvf þar
sem slíkt sariieiginlegt mötuneyti hef-
ur átt sjer stað, að kostnaður við það
þarf ekki að fara fram úr 45 aurum á
dag fyrir hvern. Væri barn í skólan-
um 3 mánuði, mundi það nema um
40 krónum. Eitthvað kostar þaö, sem
barnið borðarheima; kostnaðurinn við
að hafa það í skóla þennan tíma, er
því ekki mjög tilfinnanlegur. —
Heimavistarskóli með svipuðu fyrir-
komulagi og hjer er lyst mun verða
rekinn í Orímsneshreppi í- vetur, og
mun Skólablaðið á sínum tíma skýra
frá, hvernig reynist.
C,,'- - ;:«r
Kvennaskóli Reykjavíknr settur.
Hina 8. þ. m. var Kvennaskólinn í
Reykjavík settur, með all hátíðlegri
viðhöfn, í hinu nýja skólahúsi, sem
getið er á öðrum stað í blaðinu.
Forstöðukonan, jrk. Ingibjörg Bjarna-
son, hafði boðið til þess mörgum
gestum úr bænum. Þar var ráðherra,
biskup, dómkirkjuprestur, borgarstjóri,
þingmenn bæjarins, ritstjórar, margir
skólamenn og ýmsir aðrir. Skólanefnd-
ina vantaði auðvitað ekki.
Athöfnin byrjaði með því aðnáms-
meyjar skólans, sem komnar voru,
sungu undir stjórn Sigjúsar Einars-
sonar tónskálds tvíraddað skólasálm-
inn eftir skólameistaraSteingrím Thorst-
einsson: Ef sáðland þarfnast sólar. .
Að því búnu afhjúpaði forstöðukon-
an mynd af frú Þóru Melsteð sem var
viðstödd og ávarpaði hina öldruðu
heiðurs-frú þessum orðum: (hún hef-
ij, eins og kunnugt er, veitt kvenna-
skóla Keykjavíkur forstöðu frá byrjun
og til þess er frk. Ingibjörg Bjarna-
son tók við).
Frú Thora Melsteð! Þjer eruð sann-
kölluð móðir skólans; hann má heita
einkabarn yðar, og þjer hafið borið
hann fyrir brjósti síðan hann fyrst
komst á fót. Og yður á hann frem-
ur nokkrum öðrum það að þakka að
hann nú er kominn svo vel á veg.
Þjer hafíð varið lífi yðar í þarfir þessa
skóla og rækt starf yðar við hann
með þeirri alúð og saniviskusemi;
sem á fáan sinn líka. Þessvegna vilj-
um við geyma mynd yðar og minn-
ingu sem hinn helsta dýrgrip vorn í
þessum nýja skóla ókkur tii fyrirmynd-
ar og uppörfunar.
Og þið, mörgu námsmeyjar! sem
öðrum framar er ætlað að horfa á
þessa mynd, ykkur er óhætt að líta
upp til þessarar konu, því að hafi
nokkurri konu verið hugarhaldið um
mentun íslenskra kvenna, hefur henni
verið það. Og þó er það ekki ein-
göngu fyrir það sem þið eigið að
heiðra mynd hennar; þið eigið einn-
ig að taka frú Þóru ykkur til fyrir-
myndar sakir mannkosta1 hennar. Rví
að fáar eru þær konur sem hafa sýnt
svo mikla trygð pg trúmenskui starfi
sínu sem hún, og fáar konur, sem
fremur ;ge.ti verið ykkur til eftirdæmis
í siðgæði og sönnum sálaraðli.
Biðjum því guð að blessa konu
þessa og heimili hennar öll ölifuð æfi-
ár, og vonum að þessi m'óðir skóla
vors vaki hjer eins og heilladís yfir
iðju okkar um ókominn aldur.
Allir viðstaddir hlýddu áþessiávarps-
orð standandi; og garnlá frúin þakk-
aði nokkrum orðum.
Að svo mæltu vjek forstöðukonan
máli sinu til kennara skólans, og
áminti þá urh að vera ekki einungis
kennarar hinna ungu, sem þeim væri
trúað fyrir, heldur og vinir þeirra og
leiðbeinendur í öllu því sem gott er.
Pá kvaddi hún nemendurna nokk-
urum vel völdum áminningarorðum;
brýndi fyrir þeim hver væri tilgangur
skólaverunnar; það nægði ekki til að
verða fyrirmyndarkona, að »menta sig
til munns og handa«, heldur yrði að
leggja stund á mentun hjartans og
sálargöfgi. Nemendurnir þurfi að
hafa það hugfast, að þeir vaéru ekki
að læra fyrir skólann heldur fyrir líf-
ið, til þess að geta staðið í stöðu
sinni með sæmd og heiðri sem dætur,
systur, eiginkonur og mæður, ogsem
starfandi sjálfstæðar persónur ímann-
fjelaginu. »Munið, að sæmdykkarog
skólans liggur við, hvernig þið reynist,
þegar þið komið út í lífið«. —
— — — — Heimavistarstúlkunum
víldu forstöðukonurnar reynast góðar
fóstrur, og óskuðu þess, að skólinn
gæti orðið fyrirmyndarheimili, »og að
þið hafið þá tiltrú til okkar forstöðu-
kvennanna að þið komið til okkar, ef
þið eigið hjer einhverjar erfiðar stund-
ir, svo að við getum reynt að greiða
eitthvað úr fyrir ykkur — — —«
Fyrir matreiðsludeild skólans stend-
ur ungfrú Ragnhildur Pjetursdóttir frá
Engey; hún er og bústýra skólans.
Loks færði forstöðukonan þakkir al-
þingi fyrir veittan styrk til skólans, —
sem hún vonaði að yrði síðar meiri, —
skólanefndinni fyrir góða samvinnu og
einstökum mönnum tyrir gjafir til skól-
ans. Nefndi sjerstaklega Melsteðshjón-
in, sem hefðu gefið skólanum vand-
að hljóðfæri, og eina fyrverandi náms-
mey skólans, ungfrú Ragnheiði Jóns-
dóttur, sem sent hafði skólanum 50
kr. að gjöf í þakklætis skyni fyrir
skólaveru sína.
Eftir að skólasetningunni var lokið,
var gestunum boðið að sjá alt húsið
og var það skoðað hátt og lágt. Mun
öllum hafa þótt mikið til koma hús-
ins og kensluútbúnaðar. Aðsóknin er
mikil. Um hundrað stúlkur hafa sótt.
En alt er þetta ónýtt, nema vel sje
á haldið. Mest er undirforstöðukon-
unni komið. Til hennar bera menn
nú hið besta traust, sem þegar er
bygt á nokkurri reynslu.
í einu atriði er hún áreiðanleg sjer-
stæð meðal kvénna í ,.áömu stöðu:
hún vinnur hin afar ábyrgðarmiklu og
mikilsverðu kenslu- ög forstöðustörf
fyrir einnj þriðjung þeirra láúna, sem
annarstaðar eru boðin fyrir sömu
vinnu.
Hve lengi verður það talið sæmi-
|egt?
Einkunnir við barnaprófin.
í reglunum um barnapróf, sem stjórn-
arráðið hefir gefið út 7. des. 1908,
er svo ákveðið að tákna skuli aðal-
einkunnir við árspróf og fullnaðar-
próf með heilum tölum, en ekki
brotum (tugabrotum) svo sem áður var
venja,
Þessu kunna ýmsir prófdómarar
illa, og foreldrar barna eru sumir ó-
ánægðir með þessar vitnisburðargjafir
Þykir vitnisburðirnir harla ónákvæmir,
og geti börn, er sjeu mjög mismun-
andi að sjer, fengið sömu prófeinkunn.
o. s. frv.
Einn af þeim, sem lætur óánægju í
Ijós, er sjera Jóhannes L. L. Jóhann-
esson sem annars hefir skrifaö af svo
miklum skilningi og áhuga um barna-
fræðsluna og fræðslulögin nýju. Hann
saknar tugabrotanna, og þykir það
valda ónákvæmni í einkunnunum að
þeim sje slept.
Prófin eru yfirleitt vinsæl, en megn
óánægja með mælikvarðann.er leggja
skal til grundvallar fyrir einkunnunum,
gæti gert þau óvinsæl, og því þykir
rjett, að taka þetta atriði til athugun-
ar, enda þó að það sje í sjálfu sjer
ekki stórvægilegt.
Hvað segja þá áðurnefndar próf-
reglur?
Par segir í 5. gr.:
»..........skulu einkunnirnar og
tölugildi þeirra veia, sem .hjer
segir: ágætlega = 8, ágætlega
: 7, dável = 6, dável : = 5,
vel = 4, vel : 3, laklega = 2,
illa — 1.
Ef kennari og prófdómri gefa
sína einkunnina hvor, skal taka
meðaltal, og verður það þá eink-
unn barr.sins í þeirri námsgrein,
Meðaltal einkunannaíhinumein-
stöku námsgreinum er aðaleink-
unn nemandans við árspróf og
f ul Inaðarpróf. Va og öllum
smærri brotum er slept, en stærri
brot en a/2 skal hækka upp í
einn heilan.«
Samkvæmt þessu virðist það eng-
anvegin brot á prófreglunum, þó að
tugabrotunum sje haldið þegar dæmt
er um hinar einstöku námsgrein-
ir. Kennari gefur í einhverri náms-
grein t. d. ágætlega (== 8) en próf-
dómarinn ágætlega : (= 7); með-
altal er þá 7,50; vitnisburðfyrir frammi-
stöðu barnsins í þessari násmsgrein
má þá tákna með 7,50. Og þannig