Skólablaðið - 15.10.1909, Qupperneq 6

78
skolablaðið
III. í sveit hverri sje nefnd manna
til að leita uppi fábjána og vitskerta,
sem ekki er sjeð fyrir með viðunandi
móti, og sjá þeim þegar í stað fyrir
góðu hæli.
IV. Ellistyrksnefnd hverrar sveitar
á að leita uppi gamalt fólk, sem ekki
hefir sótt um ellistyrk, en fær eigi
lengur unnið viðunanlega fyrir sjer
sökum elli, og veita öllum þeim elli-
styrk, sem vilja færa sjer hann í nyt,
lífi sínu til sómasamlegrar framfærslu
með sparsemi og hagsýni.
V. Pjóðin skipi yfirvöld um alt
land, er sjái um, að ekkert vinnufært
fólk sje atvinnulaust, með því móti að
sjá því fyrir atvinnu, þegar er það
brestur, svo engum vinnufærum sje
liðið að vera atvinnulausum og draga
örbirgð yfir sig og fjölskildu sína.
Skulu yfirvöld þessi leitast við að
koma í veg fyrir og uppræta atvinnu-
leysis-sýkina með þjóðinni og láta
kenna þeim að vinna, sem eigi virðast
kunna, svo engin hönd, sem fær er
til vinnu, sje iðjulaus.
VI. Yfirvöldum og sveitastjórnum
skuli falið að knýja alt vinnufært fólk
til að vinna fyrir sjer og láta bæði al-
menningsálit og lögin þrýsta því til
þess að sjá fyrir sjálfu sjer ogáhang-
endum, eftir því sem heilsa og kraft-
ar leyfa.
Þetta eru eftirtektarverðar ráðstafan-
ir, enda koma þær frá nokkurum mik-
ilhæfustu mönnum þjóðarinnar og
mestu mannvinum, er æfilangt hafa
verið að hugsa um og starfa að um-
bótum á þessu mikla þjóðlífsböli.
Víðtækast af öllu er eftirlitið með
atvinnumálum þjóðarinnar og skuld-
bindingin til að sjáöllum atvinnulaus-
um fyriratvinnu. Enda er minnihluta,
álitið um það atriði eitt heilt bindi
þjettletrað.
Eins og stendur er sjötíu miljón-
um punda sterling árlega varið
til fátækra framfærslu með ýmsu móti.
Sannfæring minnihlutans er sú, að
miklu af þessu afarmikla fje sje kast-
að á glæ. Eins og fátækralöggjöf
landsins sje nú háttað, sje hún best
til þess löguð að ala upp fleiri og
fleiri fátæklinga og gjöra örbirgðarböl-
ið með hverju ári hættulegra.
Fjelög hafa myndast um alt landið
af mikilhæfum mönnum í því skyni
að kollvarpa algjörlegafátækralöggjöf-
inni, sem er, en setja í stað hennar
eitthvert fyrirkomulag' líkt því, sem
minnihlutinn fer fram á. það væri
bylting mikil, sem hafa mundi víðtæk
áhrif um allan heim og vera stórt
spor í áttina til að lækna eitt elsta og
ægilegasta mein mannfjelagsins — fá-
tæktina.
Disraeli á að hafa sagt, að kon-
unglegar milliþinga nefndin væri flók-
in og afar-dýr aðferð til að komast
að niðurstöðu um það, sem öllum
væri þegar Ijóst. Svo mikinn áhugi
er nú á Englandi út af þessu nefnd-
arstarfi, og svo mikið um það rætt,
að vonandi verður árangurinn einhver.
(Breiðablik.)

arsyn.
Jeg sje þig í anda mitt sólbjarta land
í sumarsins tindrandi skrúða,
og finn hve nú treystist hið bindandi
band,
sem bindur mig við þig mitt ástkæra
land.
Jeg lít hvorki ísa nje úða!
Þótt heyr’ eg hjer fjölmargt sem eigi
þú átt
um orku og framsýni taia.
Jeg gleðst ei við vjelanna vælandi
slátt
jeg veit að þær eig’ ekki fegurð nje
mátt
fossa og friðsælla dala.
Og dýrin sem lít eg hjer bundin á
beit
og búrin sem fuglana geyma —
— alt hrifið úr frelsisins fornhelga reit
slær felmt’ í mitt hjarta — af því að
jeg veit
að öðruvís’ er það heima —
Já heima í sveitum við fjallbundin
frið
býr frelsið, sem hreinast eg þekki,
þars Ijósálfar dans’ eftir lækjar nið
er laðandi tónöldur kveða við
og líf skipa Ijósgræna bekki.
Og sestu þar niður um sólríkan dag
og sjáðu hvað auganu mætir;
við leikandi fjallstrauma lífæðaslag
og lóunnar hljómþýða dragandi brag
þú finnur þann kraft sem þig kætir.
í hlíðum og dölum er búfje á beit
og búsmalinn sumaróð kveður
frá sjerhverju býli í biómlegri sveit
nú breiðir sig reykur um sumarloft
heit.
og boðar hið blíðasta veður.
Og bóndinn hann hvetur sinn blik-
andi Ijá
sem blánar í heiðríkju loga,
svo falla til vallar hin vaxandi strá
en vonir og gleði í tindrandi brá
þá svífa sem sól yt'ir voga.
En krakkarnir dansa af hóli á hól
og hlægjandi flekkjunum snúa:
Ó hvað það er gaman í signandi sól
að syngja og starfa við Norðurhafs-
pól
og vortíðar vondraumum trúa!
í hlöðum og tóftum vex heyforðinn
skjótt,
brátt háreistar fúlgurnar standa,
því störfin öll ganga svo glatt og
svo rótt
og géfa til kynna hinn norræna þrótt
sem lifir í íslenskum anda!
Svo blessi þig drottinn mitt blessað^
land
og börnin sem fyrir þig starfa,
hann styrki og verndi hið bindandi,
band,
sem bindur hvert hjarta, við starj og
við land
til gagns fyrir ókomna arfa!
Jóh. Porst.
|p<zrmingin í ^anmörku.
Konungleg skipun kom um fermingar-
hald í Danmörku í vetur sem leið og
eru þar ýms veruleg nýmæli.
Foreldrar mega koma börnum sínum
til fermingar hjá hverjum presti sem þau
kjósa til þess, eru alls ekki bundnir við
sóknarprestinn, enda undirbúi þá líka sá
prestur er fermir. Treysti prestur sjer
einhverra hluta vegna eigi að ferma barn
sem hann hefir búið undir, má eigi ann-
ar prestur ferma barnið missirislangt, nema
piskup leyfi. Undirbúningstíminn að öll-
uin jafnaði 3 mánuðir.
Biskupsleyfi þarf til fermingar sje barn-
ið eigi 14 ára í lok mánaðarins sem
fermt er. Vorferming er sunnudaginn
eftir páska og haustfermingin sunnudag-
inn eftir Mikaelsmessu.
Í sjálfri fermingarathöfninni er nú
slept heitinu. Presturinn ávarpar börnin
í kórdyrum, á síðan tal við þau, sem með
engu móti má vera yfirheyrsla eða lær-
dómspróf, heldur samtal, þeim og söfn-
uðinum til uppbyggingar, þá fer prest-
urinn með afneitunina og trúarjátninguna
í nafni safnaðarins og síðan leggur hanu
hönd á höfuð hverju barni og blessar
það.
Halda má um sinn gamla fermingar-
sniðinu, komi prestur og sóknarnefnd sjer
saman um það.
Samtalið (eða spurningarnar) má, þar
sem saman kemur um það, fara fram í
síðdegisguðþjónustu sunnudaginn á und-
an fermingu.
(Nýtt Kirkjublað).

tfT’