Skólablaðið - 01.02.1912, Blaðsíða 12

28
SKÓLABLAÐIÐ
Um skóla erlendis.
Eftir J. J.
II. Frh.
Þá er að víkja að einstökum námsgreinum og þá fyrst
móðurmálinu. Lágmark allrar viðunandi móðurmálskenslu er,
að nemandinn geti talað mál sitt nokkurnveginn hreint og ritað
það stórlýtalaust. Þessi krafa er eins hjá öllum siðuðum þjóð-
um. En vegirnir eru margir ogmisgóðir; hjá okkur hefir venjan
við lestrarkensluna Iengstum verið sú, að kenna börnunum heiti
hvers stafs, láta þá börnin kveða að atkvæðum, stauta og um
síðir lesa. Tekur þessi aðferð oft mörg ár og feiki mikla vinnu.
Englendingar hafa reynt 4 mismunandi aðferðir síðan þeir
lögðu niður þá, sem við notum enn. Nú nota þeir og flestar
aðrar þjóðir, þá svokölluðu hljóðstöfunaraðferð. Svo mikil! " jinur
er á henni ogf gamla laginu, að sumstaðar verða 6 á,d börn
læs á 3 mánuðum, þó að í bekk séu 10—15 börn. í byrjun
september s. 1. sá eg einn slíkan skóla á Hollandi. Voru ný-
komnu börnin þá að byrja að þekkja stafina, en skólastjórinn
fullyrti, að þau mundu verða læs um jól. Þar byrjaði kenslan
þannig, að á vegginn var hengt stórt spjald með dýramyndum
og stóðu heiti dýranna neðan undir með feitu letri. Þá hafði
hvert barn eina slíka mynd, aðeíns mikið minni. Þá varhverju
barni fenginn stokkur með ferhyrntum pappplötum og stóð einn
stafur á hverri. Nú er börnunum bent á einhverja myndina
t. d. ijónið. Öll þekkja þau dýrið og geta vel nefnt nafn þess.
Þá er þeim bent á orðið, sem stendur undir myndinni, ogbeð-
in að leita í stokknum, að stöfunum, sem séu alveg eins í Iag-
inu og þeir sem mynda orðið, og raða þeim yfir nafnið. Þau
finna þá smátt og smátt stafina L-j-ó-n. Náttúrlega er augað
auðtrúa í fyr tu, svo að villurnar verða margar. En á stuttum
tíma hafa börnin séð hvern staf svo oft, og tengdan við ein-
hvern hlut, sem þau kannast vel við, að þau þekkja stafinn vel,
þó þau ekki vi4i enn, hvað hann heitir. Þetta et fyrsta stigið.
Næsta skrefið er að kenna heiti stafsins. Þar kemur aðal
munurinn. Við kennum börnunum að nefna suma staíina með