Skólablaðið - 01.07.1912, Blaðsíða 1

SKOLABLAÐIÐ
--Ssssg—-
SJÖTTl ÁRGANGUR
1912. Reykjavík, 1. júlí. 7. tbl.
Nátiúrugripasöfn
»Sýna ■ - eti ekki cingöngu. að segja«.
Þessi setning kveður við um allan skólaheiminn, sérstakl. þegar
rætt er um náttúrufræðiskenslu, og allir hlutaðeigendur viður-
lcenna hana — í orði að minsta kosti. Ætla mætti því, að hún
væri líka viðurkend í verki. Hræddur er eg þó um, að lítið hafi
orðið úr því víða hér á landi, að minsta kosti áður en fræðslu-
iögin gengu í gildi. Með fræðslulögunum voru lögboðin kenslu-
áhöld, og þar með var kennurunum gjört hægra fyrir að gjöra
kensluna hlutkcnda. Var það vel farið. En — betur má, ef duga
skal. Jafnvel þó að góðar myndir notaðar af áhugsömum kenn-
ara gjöri kensluna stórum lífmeirí, þá hljóta þó söfnin — nátt-
úrugripasöfnin — að verða miklu gagnsmeiri. Um önnur söfn
ræðir hér eigi. Þá er og þess að gæta, að svo raunalega fátt
er til af alíslenskum náttúrufræðismyndum, og eins hins, að
náttúrufræðiskennarann vantar svo afar margar myndirtil kennslu
sinnar, þrátt fyrir það, þótt lögboð um myndir séu til. Á þá
við svo búið að sitja? Eða eru nokkur ráð til, sem vænleg séu?
Eg hefi velt þessu talsvert fyrir mér, og hef komist að þeirri
niðurstöðu að koma megi upp ofurlitlum vísi að náttúrpgripasafni
við alla skóla landsins með tiltölulega hægu móti, svo fremi
að hið opinbera og kennara stéttin leggist á eitt. Það ætti að
vera báðum hlutaðeigendum kær samvinna, ' því að það
er eitt víst, að safnanna er hin fylsta þörf. Við skulurn fyrst
athuga um plöntusöfnin. Fáir munu þeir vera ísl. barnaskólarn-
r, sem eiga plöntusöfn, og er þó hægast að afla sér þeirra-
Frr held nú helst. að hað stafi afar mikið af framtaksievsi kennar-