Skólablaðið - 01.08.1912, Síða 4

116 SKÓLABLAÐIÐ
þekkingar í náttúrufræði. Þessvegna verður hún meir og meir
rauði þráðurinn í kennslunni allri.
Nú eru tveir vegir til að læra náttúrufræði. Annar er sá
að lesa í bókum um náttúruna, hinn er að athuga sjálfa hlutina,
án þess að hafa bókstafinn til milligóngu. Fyrri aðferðin er
eldri og algengari í þeim löndum, sem dragast aftur úr í sam-
kepninni, þar á meðal á íslandi. Hin er ný sem aðferð, en
ryður sér meir og meir til rúms.
Samkvæmt þeirri aðferð er krafist, að skólinn hafi aðgang
að náttúrunni og þeim áhöldum, sem þarf til að rannsaka hana.
Þessvegna eru í hverjum góðum skóla sérstakar efnarannsóknar-
og eðlisfræðisstofur. Hver lærisveinn hefir þar sitt borð, sín
áhöld, sínar handbækur. Hann hefir efnin sem rannsaka á milli
handa. Kennarinn segir fátt, en gengur á milli eins og þjónn,
reiðubúinn að hjálpa hverjum þeim, sem ekki getur lært af sjálf-
um hlutunum.
í lifandi ná'.túrufræði er farið svipað að. Lærisveinar og
kennarar fara tíðar gönguferðir út um sveitir, safna steinum,
jurtum, dýrum, koma heim með fenginn og rannsaka, ákveða
jurtirnar með stækkunargleri og »Flóru«, athuga innri bygging-
una undir smásjánni, leysa sundur í frumef.n og efnasamband í
efnarannsóknarbekknum. Samhliða þessu að safna, skoða, athuga
og rannsaka verða lærisveinarnir að teikna sjálfir alt, sem þeir
fara þannig höndum um.
En þetta er dýrt, og þessvegna er svo fullkomin aðferð og
sú, sem hér er drepið á, ekki almenn enn. Samt má segja, að
barnaskólarnir í ensku löndunum nálgist meir og ineir þá fyrir-
mynd. Og hvert framfaraspor á þeirri braut er táknað með því
að minka bókalesturinn og skrafið um náttúruna, en auka athug-
un, sjálfskoðun og rannsókn nemendanna.
VII.
Reikningur.
Við kennum reikning á tvennan hátt hér á landi. Eldri o
algengari aðferðin er sú, að kennarinn lætur barnið læra marg-
földunartöfluna utan að, fær því þá spjaid og stíl, les upp dæmi,
tölur út í bláinn, gripnar af handa hófi, og segir: Iegðu þetta