Skólablaðið - 01.09.1912, Blaðsíða 7
SKÓLABLAÐIÐ
135
Þessar kröfur set jeg kvæðasafninu. — Má vera, að aðrir
séu mér ósammála. Segi þeir þá til í Skbl. —
Þá skal eg víkja að »Skólaljóðunum«. —
Eg hefi áður sagt að þau séu mikilvægt spor í rétta átt,
— en mér finst þau eigi fullnægja skólunum, og að öðru leyti
líkar mér eigi val einstakra kvæða. Um það má að vísu deila. —
Mér finst:
1. Að í þau vanti tilfinnanlega ljóð til morgunsöngs.
2. Að í þeim séu of fá — langtum of fá — ljóð til söngs í
kenslustundum (sbr. II.)
Ennfremur lít eg svo á, að í þeim séu nokkur óþörf
kvæði, sem
1. Gætu orðið til þess, að hjá nem. glæddist ástsjúkt hug-
sveimslíf, sem skólarnir verða að forðast. Dæmi: Ragn-
heiður Brynjólfsdóttir eft'r Þ. E. — Kvæðið er ágœtt í
sjálfu sér, en varhugavert í barnabók. —
2. Eru börnunum ofvaxin, t. d. Aldamótaljóð E. B. og Jón
Sigurðsson eftir G. Br. — Bæði kvæðin ilt aö læra; en
gulikorn þroskuðum, — auðvitað. Góð handa æðri skól-
um. —
3. Hafa ýmist lítið skáldskapar gildi eða eiga hér eigi við. —
Svo er t. d. um Vakra Skjóna og Herhvötina hans Bjarna. —
Eg vildi, að eg ætti mér þá ósk, að eitthvert tillit yrði til
orða minna tekið um Skólalj., er þau verða næst endurprentuð.
Mér finst nauðsynin svo bersýnileg að Dæði þurfi að auka við
þau og breyta um kvæðaval. — Ef vel ætti að vera, þyrfti að
stækka þau um þriðjung eða helming. Samt mætti alls eigi selja
þau hærra verði. Ef útgefendur sæu sér eigi fært að halda
verðinu óbreyttu þrátt fyrir það, þá verður landssjóður að veita
styrk til útgáfunnar. —
Þetta er alvörumál. — Þjóðin er að ýmsu leyti að hverta
frá því, sem áður var venjulegt. Hér fyrmeir lærðu menn alt,
sem þeir heyrðu í bundnu máli, og sungu það og höfðu yfir.
Og hvílíkur styrkur varð þeim að mörgu af því í lífsbaráttunni!
Nú er öldin önnur. Minna lært af kvæðum og þau sjaldnar
höfð yfir. Menn slá þeiin styrknum úr hendi sér! — — —
Hér verður kennarastéttin að taka í taumnna. Eræðslulögin