Skólablaðið - 01.12.1912, Blaðsíða 7

SKÓLABLAÐIÐ
183
annaðhvort farið að sofa eða lesa morðsögur eða lögregluspæj-
arasögur, sem nú eru alt of mikið lesnar.
»Svo steig eg með kertið mitt stokkinn við.« Engar sög-
ur hafa jafnmikil áhrif á börnin, og þessar einföldu og fögru
frásögur um jólaboðskapinn í Betlehem, þegar góð móðir segir
frá. Það munu fleiri hafa orðið fyrir líkum áhrifum frá mæðr-
um sínum og þeim, er Matthías lýsir svo snildarlega:
»Síðan hóf hún heiög sagnamál,
himuesk birta skein í okkar sál;
aldrei skyn né skilningskraftur minn
skildi betur jólaboðskapinn,*
»Og streyma eg fann um mig friðaryl«, segir Guðm.
ennfremur; það var kærleiki foreldranna, sem gerði þessi börn
svo sæl, að þeim fanst »bjartæri’ og fegri baðstofan«, svo fögur
varð þessi litla, dimma baðstofukytra í endurminningum drengs-
tns, að hann gleymir öllu skrautinu og skartinu, skínaidi birt-
unni, orgeltónunum og söngnum; honum finst ekkert á við
jólin heima, clátlaus hjá askunnar ami.«
Eg hefi oröið nolckuð fjöícrð um þetta kvæði, bæði af því
að mér finst jaað c:tí af jsví a'Ira yndislegasta, sem eg liefi
lesið, og [jað sýn'r svo ljóst, hvað mikið má gjöra með litlum
efnum, ef menn bara leggja fram |?að, sem þeir hafa. Ohklegt
er, að Guðm. Guðmundsson hefði orðið eins ástúðlegt skáld
og hann er, skáld, sem færir yl og birtu í niargra hjörtu, ef
hann hefði ekki átt slíkt æskuheimili. Að vísu getum við ekki
öll gjört börnin okkar að skáldum; en við getum öll látið þau
hafa góðar endurminningar; við getum öll gert þeim dagamun,
og ef við vanhelgum ekki hátíðirogsunnudaga með ónauðsynlegri
vinnu, iestri illra bóka, iMgjörnu umtali um náungann og því-
líku, en reynum hinsvegar að gjöra þá hátíðlega eftir föngum,
þá verða þeir síðar meir, þegar út í strið og freistingar er
komið, ógleymanlegir sólskinsblettir á endurminningu barnanna,
sem oftar en nokkurn kannske grunar, geta forðað þeim frá falli.
Færri mundu yfirgefa átthagana eða að minsta kosti leita þeirra
aftur, ef ást og rækt til þeirra væri gróðursett hjá börnunum
strax á unga aldri.