Skólablaðið - 01.12.1912, Blaðsíða 9
SKOLABLAÐID
185
í næstu kenslustund spurði ein telpan hana, hvort henni
þætti gott að lauga sig.
Álffríður svaraði þegar nei, og svarið hljóp eins og eldur
í sinu um allan bekkinn.
Eg er svo alveg haridviss um að hún er skyrtulaus, —
sagði sú, er spurði, en hún er í tvennum sokkum; það er auð-
séð á hnjánum; það er gat á þeim ytri, og þar sér í eitthvað
mórautt undir. f>ú verður nú samt sem áður að taka laugina, —
sagði hún við Álffríði — enginn kemst hjá því; þú mátt reiða
þig á það.
Álffríður leit til hennar í nokkurri óvissu, og sagði: þegar
eg vil það ekki, þá geri eg það heldur ekki.
Hin börnin horfðu á hana.
Aldrei hef eg heyrt dæmi til annarar eins frekju, sagði eitt
þeirra.
Hví viltu ekki taka laug? —^ spurðu þau.
Af þvi, — svaraði Álffríður og snéri sér frá þeim.
Kenslukonan kom inn í þessu.
Eitt af börnununi stóð upp, rétti upp hendina og sagði:
Álffríður vill ekki lauga sig. —
Kenslukonan snéri sér tii Álffríðar.
Hér er ekkí spurt um það hvað hverjum einum þóknast —
sagði hún — hér segjum við: Þú skalt. Hví skyldir þú ekki
taka laug eins og hin börnin? —
Álffríður beit saman vörunum, en horfðist fast í augu við
kenslukonuna.
Svaraðu! — sagði kenslukonan, fremur stutt í spuna. Það
lítur annars út fyrir að þér væri þorf á að taka lauginá í öllum
fötunum. Vóruð þið ekki lauguð í skólanum, sem þú kemur frá?
— Nei. —
— Jæja — Það er þá gott að þú kemur hér þennan dag.
Hví viltu ekki fara í laug?
Álffríður stóð stundarkorn kyr og starði á kenslukonuna;
hún fann að öll börnin horfðit á sig, en hún þorði ekki að
Hta á þau. Hún þekti þessi barnaaugu, sem gátu brent eins og
eldur.
— Eg get ekki komist úr sokkunum, sagði hún loks í