Skólablaðið - 01.05.1913, Qupperneq 11

SKOLABLAÐIÐ
75
þessurn stutta námstíma barnanna og verja þeim til dönskunáms.
Er þá áreiðanlegt að á ýmsu þarf að hlaupa, sem nauðsyn ber
til að hvert barnið vissi, þó dönskunni sé slept úr barnaskólum.
Þetta set ég þá einkum út á tilhögun Guðrúnar.
1. Að kristindómi er alveg slept, sem þó rná ekki, ef fræðslu-
samþykt ákveður annað.
2. Of lítill tími ætlaður til reikningskenslu og íslendinga-
sögu.
3. Dönskukenslu óvíða hægt að koma við sakir tímaskorts,
einkum í sveitum, þar sem námstími er árlega aðeins 2—3 mán-
uðir, enda efamál að rétt sé að kenna dönsku, þó tínri sé lengri.
Þessi atriði, einkum tvö þau síðustu, eru frá mínu sjónar-
miði svo mikilsverð, að vert er að um þá sé hugsað, áður en nið-
ur er skipað tímanum samkvæmt töflu Guðrúnar. En það vona
jeg að allir kennarar taki upp framvegis, er þurfa að kenna sam-
an börnum á ýmsum aldri, hafi þeir eigi gert það áður.
Svafa Pórleifsdóttir
frá Skinnastað.
Hvað er að?
IV. Lestrarkenslan í heimaliúsum.
Farskólarnir standa víða ekki nema nokkrar vikur, 8—12,
í 4 ár, svo ekki er von að uppskeran verði mikil, þó að öðru
leyti væri vel í garðinn búið. Heimilin eiga að búa börnin
undir farskólana; en þau vanrækja það alt of oft, — einkunr
að því er snertir lestrarkensluna.
Fræðslulögin segja, að hvert 10 ára barn eigi að vera orð-
ið »nokkurnveginn læst og skrifandi®. Þá á farskólinn (og heiman-
gönguskólinn) að taka við þeim. Skólanefndum og fræðslunefnd-
um er gefið vald til að láta kenna þetta á kostnað foreldra
og aðstandenda barna, ef sýnd er vanræksla eða hiröuleysi.
í reglugjörðum er þessi kunnátta gerð að skilyrð'i fyrir inntöku
í heimangönguskóla og farskóla. Ekki vantar lagaheimildirnar
til að heinrta að heimilin kenni lestur. En þó kvarta kennar-
arnir sáran yfir því, að börnin séu send ólæs frá heimilunum,
eöa þá svo illa læs, að þeim verði þar ekkert úr nám'-