Skólablaðið - 01.08.1915, Side 3

SKÓLABLAÐlÐ
ns
handanna meira virði en allan bókalærdóminn, sem kvenna-
skólarnir veita.
Thorvaldsens-bazarinn er nokkurn veginn talandi
vottur um þa8, aS nokkuö sé hér þó unnið í höndunum; en
það er nær því eingöngu kvenfólksvinna, sem þar er á boð-
stólum, eða yfirborðið af því; og er þó ekki mikið um að vera,
þá er þess er gætt, að þetta er eina verslunin á landinu svo að
segja, sem tekur til sölu íslenska handavinnu.
Til sveita er tímaleysi um kent, að handavinnan er ekki
meiri en hún er. í kauptúnum og sjóþorpum getur sú ekki
verið orsökin, því að allir vita, að þar ganga ungir og gamlir
iðjulausir í hópum tímunum saman. Orsökin þar er sú, a ð
fólkið venst á iðjuleysi frá barnæsku; ungling-
arnir kunna ekkert til handanna. Skólarnir kenna nær ein-
göngu bókfræði. Þegar þeim sleppir, barnaskólunum, tekur
víðast hvar ekkert við, ekkert annað en slór og slæpingsháttur
úti eða inni. Þetta er nú orðið svo gamalt mein, að það er eins
og menn sjái það ekki. En þetta mein er banvænt, nema að sé
gert.
Lækning þess verður að vera sú, að k e n n a b ö r n u n u m
o g u n g 1 i n g u n u m e i 11 h v a ð t i 1 h a n d a n n a. Við
getum ekki átt von á iðjusamri þjóð nema eitthvað sé gert til
að venja unglingana á iðjusemi.
Thorvaldsens-félagið hefur gefið góða hvatning til
handavinnu með því að stofna „basarinn". Það hefur forðað
margri stúlku frá ógæfu iðjuleysisins með þvi að gefa henni
kost á að koma í verð því sem hún gat búið til í tómstundum
sínum. Fleiri hefðu eflaust getað notað tækifærið en gert hafa.
Heimilisiðnaðarfélagið vill reyna að gera sem
flesta hæfa til að nota tómstundirnar sér til skemtunar og tekju-
auka með því að kenna ýmsa handavinnu, þó að ekki sé nema
um litla byrjun að ræða enn. Á ársfundi félagsins, 24. f. m.,
kom til orða að koma á fót vinnustofu fyrir unglinga í Reykja-
vík, þar sem kent yrði ýmislegt til handanna, og verður gerð til-
raun til að byrja á þeirri starfsemi með haustinu.
Það væri góð eign fyrir hvert kauptún á landinu og hvert
sjávarþorp, ef til væri einhver staður, þar sem unglingar ættu
kost á að fá tilsögn í handavinnu, og þar sem þeir ættu at-
hvarf og gætu setið við vinnu sína þær mörgu stundir, sem