Sovétvinurinn - 01.09.1935, Blaðsíða 5

[Sovétvinurinn]
fram hjá mér? Skiptist hann á ástarbréfum við ein-
hverjar menntaðar konur og gerir grín að fáfræði
minni? Þó það se ekki rétt, þá verð eg að fá að vita,
hvað í þessu bréfi stendur. Þetta gerb’reytir ef til
vill öllu minu lífi, eg verð kannski að fara upp í
sveit aftur og vinna að búverkum eins og áður
fyrr. Brjóst hennar hrann af hræðilegum grun og
angistarfullri afbrýði. Hvað sem öðru liður, hugsaði
hún, eg elska hann Ivan Nikolajevitsj, og læt ekki
taka hann frá mér fyrr en í fulla hnefana. Eg má
til að komast að því, hvað stendur í bréfinu, svo eg
geti séð, hvað heppilegast er að gera.
Hún fór að gráta og rifjaði upp fyrir sér ýmsar
smábreytingar, sem orðnar voru á Ivan Nikolajevitsj,
honum var farið að þykja vænt um, að menn veittu
honum eftirtekt, greiddi hár sitt vandlega og þvoði
sér oft um hendurnar. Auk þess hafði hann keypt
sér nýja húfu.
Hún gat ekki beðið neinn óviðkomandi að lesa
fyrir sig bréfið, það var alltof smánarlegt fyrir hana.
Hún lýkur því að gera við jakkann hans Ivans og
biður komu lians.
Og þegar hann kemur, lætur hún sem ekkert sé
um að vera, og segir við hann blátt áfram og rólega,
að hún sé komin að þeirri niðurstöðu, að liún vilji
læra að lesa, svo að hún geti ekki lengur lieitið fáfróð-
ur amlóði.
Maður hennar verður vitanlega himinn lifandi
glaður og hýðst til að kenna lienni.
Það er ágætt, segir Pelageja og horfir á nýklippt
yfirvararskegg hans og hjarta hennar fyllist þján-
ingum við þennan nýja vott um hórdóm hans.
I tvo mánuði þrælaði Pelageja frá morgni til
kvölds í náminu, stafáði og krotaði. Og á hverju
kvöldi tók liún bréfið góða upp úr kommóðuskúffu
sinni og reyndi að ráða *dulrúnir þess, en það var
ekki svo auðvelt.
Loks á þriðja mánuðinum liafði Pelageja náð þvi
valdi yfir vísindunum, að hún gat stautað sig fram
úr bréfinu. Það hljóðaði þannig:
„Kæri félagi Kutsjkin!
Eg sendi þér hérmeð umtalaða kennslubók. Eg
geri ráð fyrir, að konan þín blessuð verði orðin flug-
læs eftir tvo mánuði. Eg treysti því, að þú haldir
henni að náminu og sýnir henni fram á, hve and-
styggilegt það er að vera ólæs. Við gerum allt, sem í
okkar valdi stendur lil þess að útrýma fáfræðinni í
Sovétlýðveldunum, en okkur hættir við að hugsa
ekkert um okkar nánustu í því efni. Þú verður þess
vegna, kæri félagi, að lofa mér því, að leggja á þig
vegna konunnar þinnar blessaðrar.
Með kommúnista kveðju, , .
J Maria Blohina.“
Fjrstu uppskerufregnlrnar 1935.
,Ef við vinnum heiðarlega fyrir sjálfa okkur,
fyrir samyrkjubúskapinn, — þá tekst okkur á
tveim til þrem árum að gera alla samyrkju-
bændur, bæði fátækustu bændurna frá þvi áð-
ur og eins meðalbændurna að efnuðum mönn-
um, að svo vel stæðum mönnum, er hafa nægi-
lega framleiðslu og geta lifað fullkomnu menn-
ingarlífi."
Þessi orð talaði Stalin í febrúar 1933 á 1. þingi sam-
yrkjubænda. Hve fljótt þau verða að veruleika, bera
sigrar samyrkjubúskaparins á þessu ári ljóst vitni
um. Hér er í stuttu máli eitt dæmi frá samyrkjubú-
unum í Ukraine.
Árið 1929 stofnuðu fátækir bændur i þorpi einu
í héraðinu Melitopol samyrkjubú, er þeir gáfu nafnið
„Vorosjiloff“. Fyrstu árin gekk i basli og striði við
stórbændurna. 1933 er fyrsta árið, sem búið gengur
vel. I fyrra gekk enn betur, og nú í ár fagna bænd-
urnir mestum sigri. Vorsáningin tók 4 daga í stað
8 í fyrra. Akurinn var prýðilega unninn. Uppsker-
unni var lokið á fimm dögum, og varð lmn hin bezta,
eins og sjá má af því, hvað samyrkju-fjölskyldurnar
bera úr býtum.
Fjölskyldan Larjenko (fjórir vinnandi meðlimir)
fær 15 þús. 692 kg. af hveiti, 1692 kg. af rúgi, 2582
kg. af maís, 740 kg. af ávöxtum og 6 þús. 380 rúblur
i peningum í sinn lilut.
Fjölskyldan Wertsjenko, sem hefir 802 vinnudaga,
fær 13 þús. 380 kg. af korni og 4 þús. og 200 rúblur.
Fjölskyldan Luprun (626 vinnudagar) fær 10 þús.
636 kg'. af korni og 3130 rúblur í peningum.
Það kemur á hvern vinnudag um 17V2 kg. af korni
til skipta, þegar kostnaður við búið, framlag til rík-
isins, i tryggingarsjóð o. fl. er frá dregið.
Þetta dæmi frá samýrkjubúinu „Vorosjiloff“ er
ekki einstakt. Þúsundir samyrkjubúa i Ukraine hafa
náð sama árangri og sum betri. Mismunur á lífi
sveita og bæja hverfur meir og meir. Búskapurifln
er rekinn æ meir í iðnaðarstíl, með fullkomnustu vél-
um. Skilyrðin hafa skapazt fyrir velmegun og flienn-
ingu í sveitunum. Samyrkjuhúskapurinn hefir sigrað.
Hinir ómótmælanlegu kosdr hans franl yfir ein-
yrkjubúskapinn koma með hverju ári glæsilegar í
ljós.
Pelageja las hréfið oftsinnis. Hún var bæði
hrygg og reið og fór að gráta, en svo sá hún, að
hjónaband hennar var hamingjusamt og að Ivan
Nikolajevitsj liafði ekki dregið hana á tálar. Hún
þerraði tárin og stakk bæði kennslubókinni og þessu
vandræða bréfi niður i kommóðuskúffu.
Þýtt. Hd. St.
5