Sovétvinurinn - 01.11.1935, Blaðsíða 7
[Sovétvinurinnl
hvernig fjárframlög til vísinda eru takmörkuð,
hvernig rannsóknirnar eru beinlínis hindraðar með
heimskulegri löggjöf, hversu óvissan um framtíð-
ina gerir vísindamönnum illmögulegt að einbeita sér
að stórfelldum verkefnum, hversu gagnsemi þeirra
og slarf i þógu fóiksins er vanmetið og hæfileikar
þeirra því oft óréttilega notaðir.
Vísindamenn auðvaldsrikjanna gátu sannfærzt
um það, að sovétrússneskir starfsbræður þeirra voru
sér fullkomlega meðvitandi um þjóðfélagslega þýð-
ingu sína og að í þessu landi eru þeir mikils metnir.
Fyrir byltingu voru i Rússlandi 24 harla illa húnar
rannsóknarstofur, sem störfuðu að lifeðlisfræði, nú
þegar á verklýðsríkið 380 rannsóknarstofur, búnar
öllum nýjustu tækjum.
Vísindamennirnir þurfa ekki að óttast einangrun.
Dr. Brjuchonenko (lengst til vinstri) við tilraunir
sínar að framkalla blóðrás með verkfærum, í viður-
vist þingfulltrúanna og hins heimsfræga prófessors
Lapique (á miðri myndinni).
Þeir þurfa ekki að baksa hver út af fyrir sig með
ónýtum áhöldum. Þeir eru samvirk lieild, sem leit-
ar að einu marki, með fyllsta stuðningi heilhrigðs
þjóðskipulags og skilningi allra vinnandi manna.
Það er nefnilega samvirka þjóðfélagið eitt, sem get-
ur veitt vísindunum slik þróunarskilyrði, að hver
einasta grein þeirra sé rannsökuð með heill mann-
kynsins fyrir augum. Þar verða sigrar visindanna og
tækninnar ekki til þess að margfalda gróða fiárra
auðkýfinga og auka arðráníð, ekki heldur til þess
að sölsa undir sig önnur lönd, -— þvert á móti verða
þeir lil þess að auka velmegun og menningu, skapa
grundvöll að hollara og betra lifi.
Verkalýðurinn licfir því fulla ástæðu til þess að
nieta þýðingu vísindanna tnikils. í Sovétrikjunum
eru þau að verða svo nátengd daglega lífinu, að
verkamennirnir fylgdu gerðum ráðstefnunnar með
dæmalausum áhuga. Að fyrirlestrunum komust
Blóðyfirfærslur frá heilbrigðum mönnum til sjúk-
linga er nú farið að nota á fjölmörgum sjúkrahús-
um í Sovét-Rússlandi, þegar um stóra uppskurði er
að ræða, sem hafa mikið blóðtap í för ineð sér.
miklu færri en vildu og, voru þó notuð rúmgóð
húsakynni. Stofnað var til leshringa í verksmiðjun-
um, til þess að nema það merkilegasta, sem á ráð-
stefnunni var rætt. Það var ekki sízt þessi áhugi,
sem kom útlendu gestunum á óvart.
Það leikur ekki á tveim tungum, að ófriður er
vísindunum alvarleg liætta. Það er því enginn furða,
að margir fulltrúanna urðu til þess að leggja sér-
staka áherzlu á haráttu vísindamanna gegn striði,
og þakka Sovétríkjunum það, sem þau hafa lagt til
þeirra mála. ,
„Ég er hreykinn og hamingjusamur yfir því,“
sagði Pavlov í setningarræðu sinni, „að það var
stjórnin í mínu volduga föðurlandi, sem varð fyrst
til þess að segja: Ekki eitt fet af landi annara".
Ef til vill er sá alþjóðlegi samhugur, sem skapaðist
Prófessor Filatow aS skera hornhimnu af auga lát-
ins manns og græða hana á auga í blindum manni.
Á þennan hátt hefir honum auðnazt að gefa blind-
um sýn.
7