Alþýðublaðið - 27.02.1965, Blaðsíða 15

King sagði hratt: En við höf-
um þó nægilegt magn til að ná
fyrsta skotmarki."
— Já-
— En því næsta?
— Ja-á, en. . .
— En hvað?
— En þú veizt, að eg sagði
rétt áðan, að við myndum þurfa
að róa heim?
— Veit ég það, sagði King, þá
þurfum við að róa heim.
Það er nefnilega það, sagði
Sweets, ég þarf að breytá þessu
ögn, málin standa nefnilega þann
ig núna, að við þurfum að labba
lengi áður en við hefjum róður
inn. \
STRÍBSHERBERGIÐ —
FJARSKIPTAMIÐSTÖÐIN
í herberginu inn af stríðsher
berginu voru tungumálasérfraeð
ingar flughersins að senda skila
boð frá ráðamönnum til jafningja
þeirra í Rússlandi.
»
Þeir voru að senda nákvæmar
upplýsingar um flugieiðir og
skotmörk ásamt fréttum af að-
gerðum árásarflugvélanna.
Sambandið við Rússland var
gott og rú snesku sérfræðingarn
ir svöruðu fljótt og vel- Það leið
ekki langur tími unz báðir að-
ilar höfðu komið sér saman um
hvernig auðveldast yrði að eyði
leggja allar árásarflugvélamar-
Þetta voru atvinnumenn, sem
hér voru að verki. Þeir voru ekki
hugsjónamenn eða reiðir ungir
SÆNGUR
REST-BEZT-koddar
J Endurnýjum gömlu «|
sængurnar, eigum 1 >
J dún- og fiðurheld ver. j J
> Seljum æðardúns- og ! >
J gæsadúnssængur —
og kodda af ýmsum J!
j stærðum. ! !
; [ DtJN- OG j j
FIÐURHREINSUN j f
j [ Vatnsstíg 8 Sími 18740. ! >
ftMMWWWtWtMWWMMMH
menn, heldur traustir atvinnu
hermenn, sem höfðu áralanga
reynslu að baki sér. Menn, sem
vissu að þeir voru að vinna sitt
verk vel.
þeir töluðu hratt, þegar sam-
starfsmenn þeirra í Omsk báðu
um upplýsingar og gáfu þær fús
lega samkvæmt fyrirskipun for
setans.
24
Méðal þeirra upplýsinga, sem
þeir létu í té, voru þessar: ná-
kvæm hæð og hraði árásarflug-
véii'anna; skotmörk þeirra, hið
fyrra og síðara; lýsing á ECM
tækjum þeirra og hvemig ætti
að yfirbuga þau. Auk þessa lýstu
þeir nákvæmiega eldsneytis-
magni sprengjuflugvélanna, varn
artækjum þeirra og fjölda vam
arflauganna, sem hver einasta
sprengjuflugvél bar og hvernig
þær yrðu notaðar, er á flugvél-
arnar yrði ráðist.
Þeir sendu þessar upplýsingar
eins hratt og unnt var og veittu
því eftir tekt að rússnesku liðsfor
ingjarnir og starfsliðið voru jafn
fljótir að taka við upplýsingum
og þeir voru að senda þær.
Amerísku liðsforingjarnir hrif
ust af þessu. Það benti til þess
að rússnesku liðsforingjarnlr og
starfslið þeirra væru menntaðir
menn-
BURPELSON FLUGSTÖÐIN
— Þeir hafa gefist upp, endur
tók Ripper. Bæði sársauki og
reiði hey\-ðust á mæli hans.
Mandrake lagði hönd sína var
lega á olnboga hans. Hann sagði
Þeir gerðu sitt bezta, Jaek. Þetta
varð »ð ske. Við verðum að vona
að það hafi ekki farist allt of
margir.'
Ripper þaut fram hjá honum
og hélt á þungri vélbyssunni í
vinstri hönd. Mandrake elti hann
þegar hann gekk yfir skrifstofu
gólfið. Ripper leit á vindil sinn
og sá að það var dautt í honum
en gerði enga tilraun til að
kveikja í honum- Hann stakk
honum aftur milli varanna og
leit á Mandrake, sem hallaði
sér yfir vinstri stólarminn og
Starði áhyggjufullur á hann.
Rödd Rippers var gjörbreytt
þetta var rödd þess manns, sem
hefur verið svikinn af vinum
sínum á óskiljanlegan hátt. Hann
sagði: Þetta voru mínir strákar
og þeir sviku mig. Þeir sviku
mlg. Þú veizt víst að innan
skamms koma hinir strákarnir
hingað.
Mandrake sagði léttur f máli:
Það skiptir engu máli, Jack. Við
vitum að þeir standa með okk
ur, mér og þéé, Jack. Veiztu það
ekki?
— Gera þeir það?
— Auðvitað, sagði Mandrake,
Auðvitað gera þeir það.
Ripper leit fást á Mandrake
það voru kippir í andlitsvöðvum
hans-. Hann sagði: Kaþteinn,
hefur þú verið píndur?
— Ja, sagði Mandrake, já, satt
að segja hef ég verið það. Svo
hallaði hann sér áfram og sagði
með ákefð við Ripper: Jack við
erum. komnir í tfmaþröng, segðu
mér dulmálslykilinn, sem kaliar
á þá til baka, Jack, segðu mér
það núna áður en það er of
seint.
—■ Hver píndi þig?
— Það skiptir engu máli, svar
aði Mandrake hratt. Jack, láttu
mig fá duimálslykilinn, við höf
um svo lítinn tíma eftir.
Ripper tuggði elctfausan vind-
ilinn. Hvernig þoldirðu píning-
arnar kapteinn?
Mandrake svarið hratt og lágt
Ekki vel. Það gerir enginn und
ir það síðasta.
— Hvað sagðirðu þeim?
Mandrake hló vandræðalega-
Ekkert að ráði. Ég held að
þeir hafi ekki viljað vita neitt
sérstakt. Það er nærri því hægt
að regja að þeir hafi gert þetta
að gamni sinu.
Riley leit á hann með ákefð-
arsvip. Hyar skeði þetta?
Mandrake sagði: Á járnbraut
inni. Við vorum að leggja braut
fyrir bölvaða japönsku eimvagn
ana. Þeir eru ógeðslegir þessir
japanir. Hann hikaði smástund.
Einkennilegt að þeir skuli búa
til svona góðar myndavélar. Jack
kæri vinur, láttu mig fá dul-
málslykilinn, við erum í tíma-
þröng-
Vindillinn hreyfðist milli vara
Rippers meðan hann talaði. Þeir
eru á íleiðinni- Ég veit ekki, hvern
ig ég þoli píningar. Kannske
segi ég þeim duilmálslykilinn.
Mandrake hló taugaóstyrkt,
næstum ofsalega. Nei, jack, það
gera þeir ekki. Við getum líka
— Ef Magga segir, að hún hafi yndi af börnum, — þá lýgur hún,
. ; t./i,- .. ■; i i ' ’ ^ V
ALÞÝÐUBLAÐIÐ - 27. febrúar 1965 ^
SÆNGUR
komið í veg fyrir það. Láttu
mig fá dulmálslykilinn núna og
allt verður í bezta lagi.Bíddu
bara-
Ripper leit á hann. Augu hans
voru starandi, tilfinningarlaus,
næstum dauð. Rödd hans var
líflaus. Það verður aldrei neitt
í lagi hjá mér eftir þetta.
Mandrake sagði hratt: Talaðu
ekki svona Jack. Láttu mig fá
dulmálslykilinn og ég skal senda
hann áfram og hugsa um þig á
eftir. Þú þarft bara að hvíla þig.
Þetta getur alltaf skeð Jack.
Þeir leggja þig inn á gott sjúkra
hús og sálfræðingarnir geta gert
hreinustu kraftaverk. Áður en
þú veist af verður ekkert að þér
Rödd hans var þrungin ákefð-
Það er svo til enginn tími eftir
Láttu mig fá dúilmálslykilinn.
Ripper tautaði. Það skiptir
engu máli með dulmálslykilinn.
Þeir iskipta sér ekkert af hon-
um. Þeir eru á leiðinni að sækja
mig.
Rödd Mandrake var uppgerðar
leg, fjörug og glaðleg. Hvaða vit
leysa Jack láttu mig um þetta.
Og ef þeir skyldu reyna það
þá rekum við þá til baka eins og
við höfum gert áður. Við tveir,
þú og ég Jack- Þú hefur vélbyss
una og ég mata hana alveg eins
og við gerðum áður fyrr. Gerðu
það nú fyrir mig Jack að láta
mig fá dulmálslykilinn.
Ripper sagði: Jóa fyrir Kóng
voru þeir vanir að skrifa á
veggina Kapteinn. Á ég að segja
þér svolítið, Jói verður aldrei
kóngur, Jói er dauður og ef
hann er ekki dauður er hanaí
að deyja.
Ripper reis á fætur, Mandrake
sömuleiðis. Ripper gekk sein- i
lega yfir skrifstofugólfið, þaðj
hringlaði í tómum skotfærakösa -i
unum þegar fætur hans hófust
áfram milli þeirra. Hann drú I
vélbyssuna í vinstri hönd. j
Þegar hahn fór fram hjá skrit ji
borðinu féll vélbyssan úr höndji
hans og datt á gólfið. Mandrake i
flýtti sér að taka hana upp og
sagði: Jack, hérna er vélbyssan I
þín, viltu ekki fá hana, Jack. (
Ripper fór seinlega en ákveð 5
ið úr jakka einkennisbúningsins. í
Mandrake lagði vélbyssuna á
stól og sagði: Réttu mér jakk-
ann þinn Jack. Ég skal halda á ;
honum fyrir þig.
Ripper rétti honum jakkann
orðalaust og snérist á hæl eins !
og vélmenni. Hann gekk að dyr
unum á skrifstofu sinni.
Mandrake elti hann með jakka
hershöfðingjans á handleggnum.
Ripper nam staðar við dyrnar.
Hann leit um öxl og sagði: Ég
ætla út að ganga kapteinn. Ég
veit .pkki, hvernig ég myndi þola :
þær- Minnstu bessa að viðhalda :
hreinleika líkamsvessanna og
minnstu .,Jóa fyri>- kóng*‘ Kapt
einn. Minnstu þýðingar þessa
orða „Jóa fyrir kóng“. Svo fði
hann inn um dvrnar og skellti
þeim að baki '■ér.
Eitt augnablik var Mandrake
of lamaður til að hreyfa sig.
Svo gekk hann til dyranna og
liljóp fram í ganginn. Ripper va* j
hvergi að sjáarilegur. MaHdrake
beið smástund, en árangurslaust.
Svo gekk hann beygður inn á
skrifstofuna.
STRÍÐSHERBERGH)
Það ríkti þögn í stríðsherberg
inu nema hvað suð heyrðist I
rafeindatækjunum þegar merk
in breyttust á stóra borðinu og
símarnir voru lagðir á á meðan
allir hugleiddu þýðingu þess,
sem rússneski sendiherránn'1
hafði sagt. Allir störðu á hann-
De Sadeski sagði hægt og
virðulega: Dómgdagsvélin herrat
mínir. Það voru mín orð og ég
meinti þau. Þegar hún er sett
af stað mun hún framleiða nægf
Endurnýjum gömlu sængumar.
Seljum dún- og fiðurheld ver.
NÝJA FIÐURHREINSUNIN
Hverfisgögu 57A. Sími 16738.