Alþýðublaðið - 19.05.1965, Blaðsíða 13

mm\
Sími 5 0184
HeSjarfljót
Litkvikmynd um ævintýraferð í
frumskógum Bólivíu. Jörgen Bit-
scli og Arne Falk Rönne þræða
sömu leið og danski ferðalangur-
inn Ole Miiller fór í sinni síðustu
ferð,. — en villtir Indíánar drápu
liann og köstuðu likinu í Heljar-
fljótið. Sagan hefur komið út á
íslenzku.
íslenzkt tal.
kl. og 9.
Pússningarsandur
Heimkeyrður pússningaraandtu
og vikursandur, sigtaOur e0»
ósigtaður við húsdymar eð»
kominn upp ó hvaða hœð serr
er, eftir óskum kaupenda.
SANDSALAN sf. rlð EUiðarat
Síml 41920.
Sími 5 02 49
Eins og spegilmynd
INGMAR BERGMANS
Áhrifamikil Oscar-verðlaunamynd
gerð af snillingnum Ingimar Berg-
mann.
Sýnd kl. 7 og 9,

SÆNGUU
REST-BEZT-koddar
Endurný.ium rimta
sængurnar, eigum
dún- og fiðurheld ver.
Seljum æðardóns- og
gæsadúnssængur —
og kodda at ýmsum
stærðum.
DXJN- OG
FIÐURHREINSUN
Vatnsstíg 3. Síml 18740.
i
1
víst. Ég er hvorki sá fyrsti eða
annar, sem hefur kokkálað Hall
dór. —
Hún gekk til hans og þrýsti
sér að honum. — Ertu að segja
mér, að þú viljir ekki hltta mig
aftur? Áttu við, að þú ætlir að
segja herberginu upp og ég eigi
að hætta að fara í níubíó tvisvar
í viku?
Hann kyssti hana. Hún vissi
jafnvel og hann, að fátt vildi
hann síður en að þetta yrði í
síðasta skipti, sem þau hittust
þarna. Hún var mjög léleg eigin
kona og móðir, en hún var jafn
framt fyrirtaks ástmær.
Hann kyssti hana aftur. Hún
heldur hvort eð er við ein-
hvern, hugsaði hann, pví ekki
mig? Ekki er ég verri en hver
annar.
— Þá sé ég þig bráðum vin-
ur, — sagði hún. — Hvað er
klukkan annars? Eg þarf víst að
skella mér heim. —
Hann tók jakkann sin af stól
bakinu og sótti úrið, sem hann
hafði sett í vasa sinn.
— Tólf, — svaraði hann. —
Tólf mínútur yfir tólf. —
— Hvér fjárinn, — sgði Rósa.
— Þá hefur mér dvalizt um of
á Mímisbar. Ég verð að flýta
mér. —
— Já, — samsínnti hann.
— Að kvöldið skuli vera
svona fljótt að líða eftir allt
vesinið, sem ég lenti í heima,
— sagði hún. Þú trúir því ekki,
hvað ég- hafði mikið fyrir að
komast hingað. Halldór vildi
endilega koma meS mér. Hann
vildi sjá myndina, hann gat
fengið barnapíu, bla, bla, bla.
En loksins tókst mér að sann-
færa hann um, aS það væri
betra að hann sæti heima Jæja,
skál, — hún lyfti glasi sínu.
Hún var lengur að ljúka viS
ginið og klæða sig, en hún
hafði búist við, klukkan var orð
in hálf eitt, þegar hann fór út
að sækja bílinn og tæplega eitt,
þegar bifreiðin nam staðar á
horninu á götunni, sem hún bjó
við.
— Viltu ekki að ég keyri þig
alla leið núna? — spurði Ein-
ar. — Það snjóar svo mikið. —
— Ég held nú ekki, — hló
hún til hans. — Það má engan
gruna neitt. —
— Þú getur sagt, að við höf
um hitzt á Sögu og ég hafi boð
ist til að aka þér heim. —
— Nei, ég ætla að halda þér
í hæfilegri fjarlægð. Ég bíð
hérna á horninu meðan þú ert
að komast í hvarf. —
Hún rétti fram varirnar og
hann kyssti hana í síðasta sinn.
— Keyrðu ekki svona hratt,
maður, — sagði Sigríður við
Bjarna, mann sinn. — Þú keyrir
alltaf svo svakalega hratt, ef
þú hefur fengið sjúss. Það er
blindbylur maður. Þú sérð ekki
út úr augunum. Það er glerhálka
undir snjónum. — Þú gætir . .
Framhaldssaga
eftir Ingibjörgu
Jónsdóttur
3. HLUTI
Hann jók ferðina fremur en
hægði.
— Þeir nappa þig og taka af
þér ökuskírteinið, — sagði Sig
ríður hræðslulega. — Þú mátt
ekki missa prófið maður. —
— Þegiðu, — sagði Bjarni
hörkulega. — Ég sé um mig.
Heldurðu kannske að ég sé full
ur eða hvað eftir þennan skíta-
sjúss? —
— Þú drakkst fjögur glös, —
sagði konan hans. — Þú verður
að passa þig. —
— Æ, éttu sklt, — svaraði
Bjarni.
Skyndilega veinaði Sigríður
hátt og skerandi.
— Bjarni, passaðu þig, Bjarni,
sjáðu konuna þarna. Bremsaðu,
bremsaðu! —
Bifreiðin hentist eftir vegin
um.
— Við ókum yfir konuna! Ó,
við ókum yfir hana. — Sigríður
titraði frá hvirfli til ilja.
— Það var ekki mér að
kenna,'— hreytti Bjarni út úr
sér. — Kerlingarandskotinn
stökk fyrir bílinn. Ég gat ekki
forðast hana. —
— við verðum að stoppa mað
ur. Við verðum að athuga. hvort
hún hefur slasast. Við verðum
að snúa við. . . —
— Éttu skít, — svaraði Bjarni
og jók hraðann enn. — Þetta
var ekki mér að kenna. Heyr-
irðu það? Það var ekki mér að
kenna og ef þú nokkru sinni
kjaftar frá, skal ég drepa þig!
3. kafli.
Ég ók heimleiðis. Þetta hafði
verið þrevtandi kvöld. Sieurður
hafði ekki skilið, að ég skildi
taka bílinn minn með.
En þetta var nýr Volkswagen
og ég var dálítið upp með mér
yfir að hafa keypt hann sjálf
fyrir mína eivin peninga
Það var erfitt að aka- Vegur
inn var launháll undir snjónum
og vindurinn þeytti snjónum fyr
ir bílrúðuna.
Þegar ég kom að götuhorn
inu heima skrikaði bílinn til og
dansaði eftir veginum. Þegar
ég kom að vegarbrúninni rakst
ég á eitthvað svo snögglega að
við lá að ég missti alveg stjórn
á bifreiðinni.
Ég greip dauðahaldi um stýr
ið og eftir smástund hafði mér
tekist að ná aftur stjórn á mér
og bílnum.
Á hvað hafði ég rekist?
Ég leit í snegilinn en þar var
ekkert að sjá. Ég nam staðar og
leit fyrst út um vinstri dyrn-
ar svo þær hægri.
En það var ekkert að sjá nema
snjó og aftur snjó, sem hafði
hrúgast upp í stóra skafla og
dyngjur.
Sennilega hafði ég rekist á
stein.
Það var líka alltof vont veður
til að vera forvitin og fara út
að leita.
Fata
viðgerðir
SETJUM SKINN A JAKKA
AUK ANNARRA FATA-
VIÐGERÐA
SANNGJARNT VERÐ.
Skipholti 1. - Sfmi 16446.
SÆNGUR
Endumýjum gömlu sængmu.
Seljum dún- og fiðarheld wur.
NÝJA FIÐURHREINSUNDI
Hverfísgögu 57A. Síml 1S7S8.
Sem betur fer virtist bíllinn
ekki hafa dældast.
Það voru Ijós í stofunni heima.
Það var einkennandi fyrir
þennan leiðindadag. Eilíft basl I
vinnunni^ leiðinlegt í Nausti, er£
itt að aka heim, lá við árekstri
og svo biðu þau eftir mér heima!
Ég ætti að fá mér íbúð úti 1
bæ. Ég hef vel efni á þvi
En þá særi ég þau- Þau eiga
ekkert nema mig.
Ég held að fólk þurfi að eiga
fullt af börnum til að' ktinna að
meta það, þegar þau gifta sig og
fara að heiman. Ef börnin eru
fá vilja foreldrarnir halda í þau
von úr viti og aldrei leyfa þeim
að vera sjálfstæð og lifa sinu
lífi.
Ég athugaði bílinn gaumgæfl
lega, þegar ég var komin út.
Það var ekkert að honum sem
betur fer. Það hefði verið held
ur leiðinlegt ef þessi stein-
skratti hefði dældað hann.
Ég dustaði snjóirm vandlega
af mér i forstofunni, hristi káp
una mína og þurrkaði af skón-
um.
Þegar ég var lítil var mamma
vön að verðlauna góða umgengni
með súkkulaðibita eða kara-
meliu og orðunum: — Þú ert
góð stúlka Inga mín. —
MOCO
©PIB
COPCMttUI
ALÞÝÐUBLAÐIÐ - 19. maí 1965 13