Alþýðublaðið - 19.05.1965, Blaðsíða 16

Bara byrja, sagöi
meistari Kjarval
ÍSLEIFUR KONRÁÐSSON opn-
aöi um helgina þriðju málverka
sýningu sína. Er hún haidin í
■> Lindarbæ og eru sýndar þar 37
myndir. Fimm ár eru liðin síðan
hann hélt sína fyrstu sýningu sem
þá vakti athygli, enda ísleifur
ekki Öðrum málurum líkur. Hann
er nú á áttræðisaldri-
— Það eru nú 10 ár síðan ég
hætti hjá Ríkisskip og byrjaði
að mála og síðan hef ég ekki gert
annað.
Áður var ég í siglingum og
oooooooooooooooooooooooooooooooo
---:-lJ
...

J-
á i \41 vt
J'JSÁLÍ %
*■ - \ \(4
\ )> J
■y
Keflavíkurganga.
Lag: A3 lífið sé . . .
Nú komum við saman í Keflavík
mcö kröfu um þjóðvarnarpólitik.
Þótt skjálfi af kulda á mér skrokkurinn,
fer skínandi ylur um huga minn.
Nú hrekjum við bölvaðan herinn úr landi
og hreinsum Hvalfjörð og Flugvöllinn.
Við elskum landið svo afar heitt
og ætlum að ganga okkur löðursveitt.
Og þó okkur finnist það þreytandi,
við þrömmum áfram í göngunni.
Við gefumst ekki upp, heldur göngum og skríðum
um grundir og mela á Ströndinni.
Hann studdi mig, blessaður bílstjórinn
og bauð mér að setjast í skrjóðinn sinn.
Mín sár hef ég fengið af sannri ást,
og sannfæringu, sem aldrei brást.
Ég elska svo dæmalaust ættjörð mína,
það er indælt að mega nú líða og þjást.
Ósköp er fólkið nú svifa seint,
ég sofnaði fljótlega hreint og beint,
og féll í svo annarlegt draumadá,
og dreymdi um lífið í Rússíá.
Mér fannst horngrýti kalt, það var hræðileg líðan
frá liöfði og niður í stórutá.
Ég var keyrður beint heim í kojuna
og kom ekki meira í gönguna.
Ég sættist við horngrýtis herliðið,
og hugsa nú bara um hvíld og frið.
Ja, mér er víst sama um Miðneshraunið
ef má ég horfa á sjónvarpið'.
- Kankvís.
oooooooooooooooooooooooooooooooo
þvældist um all
an heim á yngri
árum og svo var
ég í Kaupmanna
höfn í 5 ár. Svo
kom ég heim um
1920 og hef ekki
farið út síðan-
— Nei, mér
í fyrst í hug að
fara að mála þeg
ar ég hættj að vinna og komst á
ellistyrkinn.
Ég var hneigður fyrir þetta, en
sá lítið af sýningum í útlöndum.
Fór á safn í Kaupmannahöfn, þetta
var svo háfleygt hjá þeim. En
ég skoðaði mikið af myndum í rit
um.
— Þegar ég kom heim gá ég
sýningar hjá þeim Kjarval og Ás
grími. Kjarval er helvíti góður
finnst mér, og Ásgrímur er á-
gætur líka. Þessir eru beztir-
— Þetta byrjaði svoleiðis að
ég hitti Kjarval fyrir utan Mál
arann í Bankastræti og segi,
Helvíti væri nú gaman að mála
segi ég. Bara byrja, segir hann,
og fer með mig inn í Málarann og
Framh. á 15. síðu.
Maður á ekki að lifa um
efni fram. En efnin koma
með æfingunni. .........
Þegar maður hringir
ÞAÐ ER EKKERT spaug þetta
með símann. Ef málið er íhugað,
verður niðurstaðan óhjákvæmilega
sú, að við getum illa án hans ver
ið- Hann sparar okkur sporin
mörg og léttir af okkur ótal snún
ingum. En hann gerir líka annað,
tefur okkur þegar við megum eng
an tíma missa, vekur okkur á
morgnana og um nætur og þá
kannski með heldur óskemmtileg
um fréttum. Nóg um það.
Það var annars ekki þetta, sem
ætlunin var að ympra á. Heldur
ræða stuttlega hvað getur gerzt
og gerist oft, þegar maður ætlar
að nota þetta blessaða apparat.
Maður tekur tólið af í mesta
grandaleysi og ætlar að liringja-
Þá gerist:
A) Sónn kemur og maður fær
umsvifalaust samband við númer
ið. Þetta gerist aldrei þegar
mannj liggur raunverulega á.
B) Enginn sónn. Þess í stað
heyrfr maður á samtal, sem stund
um getur verið skemmtilegt, þótt
sjaldnast hafi maður tíma eða
samvizku til að hlusta á lengi-
C) Sónn kemur og maður vel
ur númerið. Síðan kemur þögn, —
löng þögn. Ef þolinmæðin er
næg fær maður samband eftir
hálftíma eða guð má vita hvenær.
Þetta gerist annars ævinlega, þeg
ar ég þaTf að hringja suður í
Kópavog; eða í Kópavogsnúmer
í Reykjavík.
Framh. á 15. síðu.

Það var ekkert fútt í bítla
hljómsvei'inni í gærkvöldi
Maður heyrði bæði i henni
og söngvaranum-

Myndina teiknaði Haraldur Guðbergsson.