Alþýðublaðið - 02.06.1965, Blaðsíða 15

GUÐMUNDUR í.
Framhald af 1. síðu.
nefna, eða önnur þau gæði á landi
eða í, sem flestar aðrar þjóðir
byggja tilveru sína á. íslending
ar verða því að kaupa frá öðrum
þjóðum og fly‘ja til landsins mik
ið af hinum algengustu nauðsynj
um, sem ekki verður án verið í
nútíma -menningarþjóðfélagi. i>ess
ar nafuðsynjjar verðum við að
greiða fyrir með útflutningi, en
liann höfum við ekki svo teljandi
sé, nema fisk og sjávarafurðir.
Svo til allt sem við kaupum til
landsins frá öðrum þjóðum, og
það er margt, greiðum við fyrir
með þeim verðmætum, sem sjó
rnenn okkar sækja í greipar hafs
ins.
Erlendir menn láta oft í- Ijós
undrun yfir því, að land með
innan við 200 þúsund íbúa skuli
geta haldið uppi sjálfs‘æðu menn
ingarríki- Enn meiri verður þó
undrun þeirra, þegar í ljós kemur,
hversu snautt landið e>- af náttúru
auðlindum, hve mikið við þurf
um að flytja inn og að sjávaraf
urðir eru 95% af útflu*ningnum.
Þegar hug að er um allt þetta
verður öllum áreiðanlega efst í
huga', hve þýðingarmiklu lilutverki
fiskjmennirnir gegrna í hinu ís
lenzka þjóðfélag; og hvaða grildi
fiskmiðin umhverfis landið hafa
fyrir þjóðina. Ef fiskimiðin bregð
ast fær ísienzkt þjóðfélag ekki
staðizt til lengdar.
Það er hlutverk sjómanna að
sækja í greiDar Æsis þau verð
mæti, sem þjóðin þarf á að halda
til Þess að geta lifað og það gera
þeir af áræði, harðfengi og dugn
aði- Það er hlutverk allrar þjóð
arinnar að búa svo að sjómanna
stéttinni, að þar skor+i ekki fólk
og að sjómennirnir geti náð sem
mestum og beztúm árangri í starfi
sínu og að öryggi þei’ra sé svo
vel borgið sem í mannlegu valdi
stendur.
Fiskimiðin umhverfis landið eru
ein hin auðugustu í heimi og hér
eru hinar h'’ðin<»armpstu got- og
uppeldsstöðvor- Þpssí mið verð
um við að vernda og bes'um upp
eldisstöðvum má ekki eyða.
Framtíð þióðarjnnar bvggist á því
að þetta ^akist og afkoma annarra
þjóða manna. sem rtunda veið
ar í norðurhöfum, bvggist einn
ig á því. Á undanförnum árum
hafa íslendinar unnið að aukinni
vernd fiskimiða og fiskis^ofna við
ísland með útfærsbi grunnlína
,og 12 mílna fiskvpiðiiögsögu-; Út
færslan mætti harðri erlendri
andstöðu frá beim. sem töldu
hana sér til tións. í beirri deilu
sigruðu ísiendino-i- oe bau sjónar
mið, er þeir börðust fyrir. í dag
er svo knmiís. að rnaririr okkar
fyrri andstæðimrnr í bessu máíi
viffurkenna. aS ú^færslan hafi orð
ið þeim tii góðs ekki svúir en okk
ur og að vprnrinn ftski®tnfna við
ísland ‘é ekki síður þeirra hags
niunamál en fstondinga. Þeim
monnum með nðrum hióðum. sem
þetta viðuvkenna fpr fiölgandi.
Þessu bpr að siáifsöpðu ng fagna
en hinu má ekki gflevma, að land
helgismá’iMn om 0vvi i0v;ð |>ag er
verkefni líðandi stundai- og fram
tíðarinnar nð skana ski;1ning og
viðurkenningu á því með öðrum
Málaferli út af mynd
MIKIL málaferli urðu.
fyrir skömmu út af
myndinni „John Gold-
ferb, please come home”
en hún er amerísk að
uppruna. Hinn virðu-
legi Notre Dame háskóli
fór í mál við framleið-
Shirley Maclaine ver sakleysi sitt fyrir Faws kon-
ungi frá Fawsiu.
endur myndarinnar, því
að forráðamönnum skól-
ans fannst myndin skerða
heiður hans. En mála-
ferlin urðu ekki til ann-
ars en að auglýsa mynd-
ina miklu betur en mögu
legt hafði verið með öðru
móti.
Efnið virðist vera tóm
hringavitleysa frá upp-
hafi til enda. Hiehard
Grenna sem leikur Gold
farb. er flugmaður á U 2
njósnaflugvél, og hann
er með þeim ósköpum
fæddur, að geta aldrei
gert neitt rétt. Þannig
fer t. d. að þegar hann
á að fljúga í njósnaleið-
angur til Rússlands,
lendir hann í Arabíu, og
er þar settur til að þjálfa
arabiskt rugby lið. Hans
konunglega hátign Frans
af Fawsiu (Peter Usti-
nov) vill svo láta Arab-
ana sína keppa við banda
rískt rugby lið. Ein af
konum Ustinovs er Shir-
ley Maclaine, sem er í
raun og veru blaðakona
frá einhverju Timt-maga-
zine, og gekk í kvenna-
búrið bara til að ná í
góða sögu. Hún vill þó
ekki kaupa söguna með
sakleysi sínu, og fer því
mestur tími hennar í að
reyna' að komast hjá því
að sænga hjá Ustinov.
Þess vegna verður hún
að sænga hjá Goldfarb,
og þá gengur leikurinn
út á að komast óspjölluð
þaðan aftur. Ustinov fær
loks ósk sína uppfyllta,
þ. e. þá, varðandi rug-
by liðið, því, að flokkur
frá Notre Dame háskóla
kemur í heimsókn. Nú
verða Arabarnir að vinna
skilyrðislaust. Notre Da-
me mennirnir verða jafn
vel að gefa þeim sigur-
inn, ef þeir eiga ekki
að verða gerðir höfðinu
styttri. En þeir eru allir
sannir Ameríkanar og
vilja því fremur láta höf-
uð sín en að tapa rugby
leik fyrir vesölum Araba
lýð. Goldfarb sér fram á
að hann verði að gera
eitthvað snjallt, ef hann
á að hindra blóðbað, og
dettur það snjallræði x
hug, að sleppa Notre Da-
me liðinu lausu í kvenna
búri Ustinovs kvöldið
fyrir leikinn. Verður það
til þess, að Ameríkan-
arnir bíða hinn herfileg-
asta ósigur, en halda

[U1
Uu
m
M
—*
kvikmyndir
skemmtanir
doegurlög of I.
höfðum sínum. Það eru
ekki aðeins forráðamenn
Notre Dame, sem eru
óánægðir með myndina.
Bandaríska leyniþjónust-
an er ekkert of hrifin a£
því, hversu mikið grín
er gert að starfsmönn-
um hennar. Utanríkis-
ráðuneytið er ekki of á-
nægt með hvernig á-
standinu er lýst, og Ar-
abar eru ekkert of hrifn-
ir af því hvernig „vah-
trúar hundurinn” Peter
Ustinov leikur hans kon-
unglegu hátign Faws af
Fawsiu. Nú er bara
spurningin, hvort áhorf-
endur verða ánægðir.
þjóðúm, að verndun fiskimiða og
fiskistofna á öllu landgrunninu
við ísland sé sameiginlegt hags
munamál allra þjóða, sem veiðar
stunda í norðurhöfum auk þess
sem það er lífshagsmunamál ís
lenzku þjóðarinnar-
IV.
í dag þakkar íslenzka þjóðin
sjómönnum störf þeirra og gleðst
með þeim á hátíðardegi þeirra.
En sjómanna okkar vei’ður ekki
minnzt og þeim verður ekki þakk
að, án þess að eiginkvenna þeirra
og barna sé einnig minnzt. Eigin
kona sjómannsins hefir þá sér
stöðu að þurfa að verulegu leyti
ein að annast um heimilið og
börnin í fjarveru eiginmannsins
á hafinu. Þessi störf verður liún
að vinna oft áhyggjufull og kvíð
in um ]íf eiginmannsins á sjónum
þegar stormar geisa. Ég efast ekki
um andvökunætur sjómannskon
unnar, þegar þannig stendur á.
Þeim sé þökk fyrir þeirra störf.
Ég óska sjómönnum allra heilla
og velfarnaðar í lífi og starfi og
óska og vona að þeir megi jafn
an koma heilir í höfn úr hverri
ferð um höfin.
Þeir sem byrja . . .
Framhald af síðu 16.
opnuðu með stórslasaðan mann-
inn. A innstíminu kom það í hlut
blókarinnar að skammta matinn.
Hann tilkynnti, að því miður yrðl
víst enginn súpa hann daginn og
var eins og við manninn mælt, all
ir fóru að skellihlæja.
Þá sagði hann kunningi minn
mér aðra sögu af stýrimanni.
sem var eitthvað í nöp við skip-
stjóra sinn. Þeir voru á trolli með
lítinn bát og voru staddir fyrir
sunnan land undan ónefndum ár-
ósum. Einu sinni þegar búið var
að kasta kallaði skipstjórinn til
stýrimanns, og gaf honum upp
strik til að toga eftir og fór sjállf
ur frammí að borða- Þegar hann
kom aftur, kom í ljós að stýrimaður
hafði fylgt strikinu svo nákvæm
lega, að báturinn lá á þurru landi
iagt uppi í ánni fyrir innan mal
arkamb upp af ósunum. Áhöfn
in gat labbað þar í land meff hend
ur í vösum og tekið sér bil í bæ
inn, en bændur xír nágrenninu
nutu góðs af aflanum, sem var
í trollinu.
Af þessu mega yfirmenn draga
þá ályktun, að það er nákvæm
lega jafn nauðsynlegt fyrir þá
að snobba svolítið niður fyrir sig
eins og fyrir undinnennina að
snobba obbulítið upp fyrir, sig-
Samskipti . . .
Framhald. af 16. sfðu.
annan tíma í baðið og nuddið. —
Það er áreiðanlega ekkert bað
eins gott og gufubað til að
hreinsa líkamann, og þeir, sem
einu sinni venja sig á það, vilja
ekki án þesg vera.
I. deild . . .
Frh. af 11. síðu.
inga. í framlínunni í þessum leik
bar Skúli Hákonarson af, og yfir-
leitt af Skagaliðinu í heild. Jón
Leósson, sem alltaf hefur dugað
hvað bezt, þegar mest hefur á
reynt, var að þessu sinni næsta
daufur. Er þetta einn hans lé-
legasti leikur í lengri tíma. Jón
Ingi markvörður var beztur varn-
armanna, en Bogi miðframvörður
er heldur slakur. Skagamenn verða
að herða sig, og taka betur á,
þegar í stað.
Einar Hjartarson dæmdi leik-
inn mjög vel. — H.
PRENTNEMI
ÓSKUM EFTIR NEMA
í SETNINGU.
Prentsmiðja Alþýðublaðsins
Auglýsingasíminn er 14906
t
ALÞÝÐUBLAÐIÐ - 2. júní 1965 J.5