Alþýðublaðið - 04.06.1965, Blaðsíða 16

E»
45. árg. — Föstudagur 4. júní 1S85 — 124. tbl.
SÖNGLEIKUR UM
GALDRA-LÖFT
Þótt fyndist mér bölvað að falla svona,
er fyrir það löngu bætt.
Því auðvitað fékk ég ágætt starf
óðar, er námi var hætt.
Kennara vantar svo víða í sveitum,
— það er voðaleg menningarraun —.
Og strax eftir fallið, þá fékk ég stöðu
og finustu kcnnaralaun.
Kankvís.
OOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOO' 1
Lýðræði, jú, það er þar
sem meirililutinn ræður,
þótt mininihlutinn |ha(fi á
huga á stjórnmálúm. . .
EINN af afkastamestu leik- i
ritahöfundum okkar í dag, Oddur !
Björnsson, hefur nýlega selt Þjóð-
leikhúsinu sýningarrétt á ein-
þáttungnum Jóðlíf, sem sýnt var
fyrir skömmu í Lindarbæ. í haust
verður þátturinn sýndur á sama
stað á vegum Þjóðleikhússins á-
samt tveimur einþáttungum. Ann-
ar þeirra er Craps Last Tape eftir
Samuel Beckett, en ekki er full-
ráðið hver sá þriðji verður. Þessir
einþáttungar verða fyrsta verk-
efnið í Lindarbæ á hausti kom-
anda.
Til þessa hefur Oddur einuhgis
samið einþáttunga að undanskildu
útvarpsleikritinu Einkennilegur
oooooooooooooooooooooooooooooooo*
maður, sem síðar var sett á svið
víða um land á vegum Leikhúss
æskunnar. Margir einþáttunga
Odds hafa verið sýndir í Tjarn-
arbæ hjá leikfélaginu Grímu. —
Fyrir tveimur árum voru settir þar
upp þrír samstæðir þættir og á
listahátíðinni í fyrra sýndi Gríma
Amalíu og vakti sú sýning mikla
athygli.
— Nú er' ég að vinna að nú-
tíma söngleik sem fjallar um
gamla og nýja tímann, eða ég
ætti kannski heldur að segja, að
leikurinn fjallaði um mátt pen-
inganna, en það virðist eiga vel
við alla tíma. Meiningin er, að
söngleikurinn verði fullgerður í
haust, en við vinnum að honum,
og baki brotnu, Leifur Þórarins-
son, sem semur tónlistina — og
ég. Þetta verður langur leikur
og tekur að minnsta kosti kvöld
að sýna. liann.
— Þetta er nútíma versjón af
Galdra-Lofti og hef ég kallað leik-
inn Nýja sögu af Galdra-I.ofti, til
bráðabirgða. Þrjú hlutverk eru
langstærst í leiknum og svo mörg
Framhald á 15. síðu.
OFURLITIÐ ATVIK
Á LAUGAVEGI
Fatl er fararheill.
Ég átti I voða vandræðum
v'ið þetta Itorngrýtis nám.
Ég gaf rækallinn sjálfan í réttritun
og reiknaði á fiugrum og tám.
Ég færðist þó upp úr fyrsta bekk,
eftir feykilegt þras og stell.
En siðan gekk allt á afturfótum,
— i öðrum bekknum ég féll.
Én kennaraliðinu klökkur flyt ég
kærasta þakkar-óð.
Þótt ólán í skóla elti mig,
varð útkoman furðu góð,
Þetta eru varla nein uppgerðar læti,
og ást mín er laus Við skjall.
Það brá minni lífstið til betri vegar
þetta bölvað ekkisen fall.
„Fyrir átbeina Framsókn-
ar var komið á vökulögum
og þrælavaktir þar með úr
sögunni.”
Bréf frá „verkamanni”
í Tímanum.
ÞAÐ GERÐIST skemmtilegt atvik
á Laugarvegjnum í gærmorgun,
atvik, sem var vel- þegið krydd í
hversdagsleika þeirra, sem á
horfðu. Lífið gekk sinn vanagang.
Bifreiðarnar brunuðu eftir bless-
uðum Laugaveginum, sem hefur
orðið mörgum góðskáldinu að yrk
isefni. Einhverju sinni var til
dæmis þetta ort, þótt varla telj-
ist það til fagurbókmennta:
Laugavegur er langur
löngum menn villast þar
djöfullinn stríðir strangur
og staðsetur knæpurnar,
ein er þó miklu mest
unglingar eigra þangað
, sem andskotinn hefur fangað,
fiskar hann þangað flest.
Og fólkið strunsaði eftir gang
stéttunum, hraðaði sér hvað mest
það mátti. Það er einkennilegt að
sjá svipina á fólki sem er að flýta
sér: Undarlegt s-amband af ein-
beitni og ráðleysi. „Löngum
menn villast þar‘‘ eins og segir í
vísunni, — þótt þeir viti raunar
upp á hár hvert þeir eru að fara.
. Skyndilega gerðist atvikið- Það
stöðvaði umferðina á augabragðx
og gerði það að verkum, að veg
farendur, sér í lagi kvenfólkið,
rak upp öskur og forðaði sér hið
snaras*a- Sumir hoppuðu upp á
það sem næst var. Það var engu
líkara en gatan og gangstéttin
væru orðin glóandi og brenndi
iljarnar.
Öllum þessum ósköpum olli
lítil og rólynd rotta, sem þurfti að
bregða sér yfir breiðstræti stór-
borgarinnar.

AUtaf batnar það, mar
Nú er í tízku lijá skvisunum
■( að hafa rennilás framan á
bikini — baöíötunum. • • .