Alþýðublaðið - 09.06.1965, Blaðsíða 4

Á
Kitstjórar: Gylti Gröndal (áb.) og Benedikt Gröndal. — RitstjórnarXull-
txúi: Eiður Guðnason. — Simar: 14900 - 14903 — Auglýsingasími: 14900.
ASsetur: AlþýðuliúsiS við Hverfisgötu, Reykjavík. — Frentsmíðjá Alþfðu-
blaðsins. — Askrittargjald kr. 80.00. — X .lausasölu kr. 5.00 eintakið.
Utgefandi: Alþýðufiokkurinn.
ATVINNUMALIN
ATVINNUÁSTAND er nú mjög mismunandi í
hinum einstöku landshlutum. Á suðvesturhorni lands
ins, í síldarbæjunum austanlands og á nokkrum öðr-
nm stöðum er mikill skortur á 'vinnuafli og stöðugt
yfirboð í þá menn, sem fáanlegir eru. Annars staðar
á landinu hefur atvinna verið lítil og jafnvel atvinnu-
leysi, og 'virðist vera miklum erfiðleikum háð að
jafna metin.
í sambandi við það samkomulag, sem náðst hef-
ur milli verkalýðsfélaga og atvinnurekenda á Norður-
og Austurlandi, lofaði ríkisstjómin frekari aðgerð-
um til að auka atvinnu á þessu svæði. Hefur stjórnin
haft til athugunar ýmsar leiðir í þeim efnum, og er
kominn tími til nýrra átaka.
Ráðstefna sú, sem haldin 'var um atvinnumál
Norðlendinga í lok maí, benti á ýmsar raunhæfar
leiðir til úrbóta. Þarf að koma til skjalanna mun
meiri áætlunargerð en hingað til, svo að framlagt fé
i notist sem bezt, svo og meiri beinn stuðningur við
; stofnun nýrra fyrirtækja. Mætti sá stuðningur til
■ dæmis fara eftir fjölda þeirra manna, sem fá trygga
■ atvinnu við fyrirtækin.
Ekki er hinn mikli ivinnuaflsskortur óblandið
; ánægjuefni. Að vísu fá menn og konur miklar tekj-
! ur fyrir langan vinnudag, og mikill er munur á þessu
ástandi og atvinnuleysi. Hins vegar skapast upplausn
á vinnumarkaði og grund'vallar atvinnugreinar missa
i þjálfað og reynt starfsfólk til annarra aðila, sem bet-
I ur bjóða um sinn. Mun margt fyrirtækið hljóta af
því sára reynslu um þessar mundir, að tveir óreynd-
ir menn eða unglingar jafnast ekki á við einn vanan
mann. Væri skynsamlegra að greiða þeim hærra
kaup, sem hafa starfsaldur og reynslu til að bera.
Virðast afcvinnurekendur þó eiga erfitt með að skilja
þennan einfalda sannleika.
Ýmislegt veldur því, hve íslendingum gengur
illa að hafa stjórn á atvinnumálum sínum. Fram-
leiðsla byggist mjög á árferði og aflabrögðum, og er
af þeim sökum mikill munur á feitum árum og
i mögrum, svo og á afkomu landshluta. Þá reynir
þjóðin að gera of mikið á of skömmum tíma, og býr
! fyrir bragðið við nær stöðuga verðbólgu, sem aftur
magnar nýja fjárfestmgu. Þrátt fyrir allt þetta verð-
ur þó að viðurkenna, að hér vantar mun fastari yfir-
i stjórn atvinnumála, meiri áætlunarbúskap og skipu-
i lag í framkvæmdum. Á þann hátt ætti að mega
j spyrna nokkuð gegn þeim sveiflum, sem nú reynast
| hvað lxættulegastar.
! Norðmenn eru nú að setja ný lög um yfirstjórn
‘ lánamála, og danska stjórnin hótar að setja slík lög,
j ef lánastofnanir og Seðlabankinn koma sér ekki sam-
an um nauðsynlegar ráðstafanir á þesu sviði. Þannig
taka nágrannar okkár í taumana.
4 9. júní 1965 - ALÞÝÐUBLAÐIÐ

Hannef
^etsóiub'"
Noföurtönduiu
CORTINAN ÁFRAM / FARARBRODDl!
Ennþá hefur FORD-verksmiðjunum i Englandi
tekizt að endurbæta CORTINUNA.
Ekki með útlitsbreytingum, heldur með
tækniframförum.
M.a,: Loftræsting — með lokaðar rúður.
Diskahemlar á framhjólum.
Smuming óþörf.
Ný vélarhlíf. —• Nýtt mælaborð. — Nýtt stýri.
Sami undirvagn. — Sama vél. — Sama „bodýa
UMBOÐIÐ
SYEINN EGILSSON H.F.
LAUGAVEG 105 SÍMI 22470
ifirp
T
B
ja.
T
k
T
k.
Afleiðingar af /aunamisrétfi!
ÞAÐ ER SVO MIKILL SKORT
UR á verkamönnum við Reykja-
víkurhöfnr að skip verða að bíða
dögum saman eftir afgreiðslu.
Þetta mátti raunar sjá fyrir, og
ég verð að vekja athygli á því, að
þeir eru fleiri en ég, sem hafa
bent á það, að Þetta hlyti að verða
afleiðingin af því hvernig dag-
launamennirnir hafa dregizt aft
ur úr í kaupgjaldsmálum á undan
fömum árum.
EN REYKJAVÍKURHÖFN er
ekki einsdæmi um þetta- Sama
myndin blasir við livar sem litið
er. Mikill skortur er á verkamönn
um í byggingaiðnaðinum, svo og
í margs konar öðrum iðnaði í borg
inni og jafnvel út á landi. Það
kemur nefnilega í ljós, sem hver
lieilvitamaður gat sagt sér sjálfur
að „sérfræðingar og prófmenn“
nægja ekki. H-lutur þessara
„stétta“ var gerður svo stór við
síðustu samninga, bæði milli fé
laga þein-a og atvinnurekenda
svo og milli ríkisins og opinberra
starfsmanna, en hlutur um leið
ófaglærðra litill.
BILIÐ VAR IIAFT SVO STÓRT
að engu tali tekur. Þeir lægst
launuðu eru svo lágii’r að ú'ilok
að er að lifa sómasamlegu lífi af
laununum, en laun „toppanna“
eru svo há, að þau valda lúxuslífi-
Það er rétt, að þeir, sem hafa
kostað sig til náms, eiga að hafa
góð laun og örugga afkomu. En
þar með er ekki sagtr að laun dag
launamanna eigi að vera svo lág,
að elcki sé hægt að Jifa af þeim.
r ÉG MINNIST ÞESS, að Emil
Jónsson talaði fyrir því við síð
ustu allsherjarsamninga, að nauð
syn bæri til þess -að bæta kjör
hinna lægstu, og „yrðu hinir þvl
að gæta hófs í kröfum sínum“
Þetta kom fyrir r,þrettán manna
nefndina", sem skipuð var að
meirihluta fulltrúum daglauna-
Framhald á 15. síðu.