Alþýðublaðið - 11.06.1965, Blaðsíða 16

K> .

Haiin hefur eins og ljúfl
inffur unað sér við a'ð klífa
blómi skrýdda hjalla brag
vísindanna, allt frá afhend
ingru npp í sléttubönd, með
náítúru íslands og þjóðlíf í
baksýn_____Oddur í Mbl-
45. árg. - Föstudagur 11. júní 1965 - 128. tbl.
ín vegna borgaranna. Borgin er
stórfyrirtœki með fjölda deilda,
þar sem litlir napóleonar ráða fyr-
ir hverri deild, og því minni, sem
deildin er, því harðsnúnari er
napóleoninn. Það er nefnilega lítið
varið í að „vera yfir“, ef enginm
finnur fyrir því hver „yfirmaður-
inn“ er. Borgarai eru til þess eins
nýtir að borga sín gjöld, en þaS
er hréin ósvífni af þeim að ætlast
til, að í staðinn komi bjónusta
vegna : einhverra smávægilegra
éinkahagsmuna þeirra. Öll til-
hliðruoarsemi og lempni elur bara
upp í borgurunum heimtufrekju
og er frá hinum illa.
Frétt dagsins
Enginn á söltúm sævi
framar I magann fær.
Síldarbátarnir bundnir
bíða við fullar þrær.
en Eimskipafélagsflotinn
fór úr höfn í gær.
LÆVÍS.
HÉR A LANDI eru ræktaðar
«nilli 40 og 50 tegundir grænmet
l> sem söluvara, en að stofni til
eru tegundirnar innan við 20,
eagði Þorvaldur Kristinsson, for
stjóri Söilufélags ^arðyrkj^i
<nanna í viðtali við Alþýðublað
*S. Lang mest magn er ræktað
ef tómötum og gúrkum og hafa
tévallt stafað af því nokkur vand
fcvæði hve mikið magn kemur á
•narkaðinn í einu af þessum teg

Vísir viil kaUa okkur tán-
unga, en kellingin harð-
neitar að vera tánunga-
mamma....
-
f Guði sé lof að þeir ætla
að- loka liöfninni fyrir bíl-
um, þá getur maður loks-
ins gengið um höfniua án
þess aö vera í stöðugri lifs
hættu.' '• ......
undum en það sem ekki gengur
út jafnóðum og það kemur" á
markaðinn er gett í vnnzlu, það
er að segja í niðursuðu alls kon
ar og fleira. Ekki er nokkur leið
að geyma tómata nema í stutt
an tíma en nú erum við farrtir
að frysta gúrkur og verður þá
hægt að hafa þær á markaði
allt árið. Nokkur undanfarjn ár
höfum við fryst þær á haustin
þegar uppskerunni er lokið én
þá aðeins í stórum pakkningum
ætluðum fyrir veitingahús og
matvælaverksmiðjur, en í haust
munum við frysta þær í smærri
umbúðum fyrir almennan mark
að. Tómatar verða óætir séu þeir
frystir og er geymslutími þeirra
því takmarkaður, en ég geri ráð
fyrir að þeir verði til í verzlun
um allt fram í desember. Venju
lega hafa ferskar gúrkur verið
til fram í nóvembermánuð. Und
anfarin haust liöfum við fryst
bæði blómkál og hvítkál en þó
ekki á hverju ári þar sem upp
skera þessara tegunda er mjög
stopul en kál er ekki ræktað í
gróðurhúsum heldur undir ber-
um himni og getur ein frostnótt
eyðilagt alla sumaruppskeruna-
‘ Nú eru um 120 garðyrkju-
menn í Sölufélaginu, flestir
þeirrá 1 Árnessýslu, Mosfells
sveit og Borgarfirði.
SORPTUNNAN var sneisafull ög
búin að vera það í marga daga,
því að enginn hafði öskubíllinn
sézt í hverfinu í því sem næst
hálfan mánuð. Pokar og fötur, full
af.hvers kyns rusli og úrgangi,
voru farin að hrúgast upp, hvar
sém nokkurt afdrep var.
Loksins birtust sorphreinsunár-
menn. Frúin hljóp til og vildi
hella úr pokunum og fötunum í
tunnuna og fá sorphreinsunarmahn
inn til að fara með hana aðra
-ferð til að losna við ruslið, sem
safnazt hafði fyrir innan dyra. Bað
hún manninn nú að duga sér vel
og losa sig við óþverrann.
— Nei, sagði sorplireinsunar-
maðurinn.
—• Nei, sagði valdsmaðurinn við
bílinn. — Þetta tökum við ekki.
— Er þetta kannski ekki sorp?
varð konunni á að spyrja.
„Við ákveðum, hvað er sorp“
mátti lesa út úr svip mannanna.
— Það er ekki tvílosað úr tunn
unni, voru dómsorðin.
— Kannski verður þetta orðið
sorp eftir hálfan mánuð, muldraði
konan, þegar hún gekk inn til sín
aftur.
.' Önnur tunnan við húsið var
tóm. því að konan á .hinni hæð-
inni var á sjúkrahúsi. Maðurinn
á neðri hæðinni var í- vandræðum
■jrneð nokkrar spýtur og spurði sorp
hreinsunarmanninn, hvort hann
mætti setja þær í tómu tunnuna.
Sorphreinsunarmaðurinn tók
- Safna fyrir nýja barna-
heimilið? Hvað viljið þer
rtLÖr.s' börn?
“ -Hugsarðu e.idci um annað
en mat?
þessari málalertan hið bezta og
kvaðst ekki skilja í öðru en það
yrði tekið.
Þrjár af spýtunum stóðu upp úr.
Eftir augnablik kom sorphreinsun
armáðurinn aftur með turinuna
ótæmda.
— Verkstjórinn segist ekki taka
þær, sagði hann. Þær standa upp
úr.
Mannauminginn tók löngp spýt-
urnar strax upp úr og spurði sorp-
hreinsunarmanninn, hvort hann
vildi fara með tunnuna þannig.
— Nei, það er ekki tvílosað úr
tunmmni, svaraði hann.
Maðurinn á neðri liæðinn. þorði
ekki fyrir sitt litla líf að minnast
á, að tunnan liefði yfirleitt ekki
verið tæmd, hvað þá tvftæmd.
Fólkið, sem frá er sagt hér að
ofan, varð fokillt, þegar inn var
komið og fór eitthvað að tauta um
hjónustu við borgarana og vita
þessir menn ekki, að það erum
við, útsvarsgreiðendurnir, sem
borgum þeim kaupið. Með þessu
sýndi fólkið lítinn félagsþroska og
kom upp um þá staðreynd, að það
kann ekki að búa í nútímaborg.
Ef það hefur haldið, að það ætti
eitthvað í bænum, þá er eins gott
fyrir það að hugsa sig um á ný.
Nú til dags eru borgararnir til
vegna borgarinnar, en ekki borg-
»
sidart
Fimmtíu grænmetistegundir