Alþýðublaðið - 19.06.1965, Qupperneq 13

anthony
eisa maitinelli :#að|Joimoieau
madeleiíié lo&inson-suzanne tlon
ÍÆJAKBi
Sími 50184.
peiKins
romy 1
scnneider
Áskriffasíminn er 14900
i'
ALÞÝÐUBLAÐIÐ - 19. júní 1965 13
Sími 5 02 49
Ástareldur
Ný sænsk úrválsmynd í Clnema-
Scope, gerð eftir Vilgot Sjöman.
Bibi Andersson
Max Von Sidow
Sýnd kl. 7 og 9.
SUMAR í TÝROL
Sýnd kl. 5.
Stórfengleg kvikmynd gerð af
Orson Welles eftir sögu Franz
Kafka, Der Prozess.
Sýnd kl. 9.
Bönnuð börnum.
Pétur og Vivi
Fjörug músikmynd í litum.
Pétur Kraus
Vivi Bak
Siw Malmkvist
Sýnd kl. 7.
INDÍÁNAHÖFÐINGJNN
Sitting Bull
Sýnd kl. 5.
hæðnislega og nú var loksins
komin biturðin og andúðin, sem
ég hafði viljað fá fram og hve
sárt mér þótti að heyra það- —
Einn kemur þá annar fer og
kannske fæ ég að rifja upp með
þér gamlar minningar eftir fá-
eina mánuði. Hver veit?
Með þessum orðum snérist
hann á hæl og skildi mig eftir
eina fyrir utan hliðið.
Ég gekk þyngslalega eftir
stígnum, sem lá að tröppunum.
— Ó, Halldór, elskan mín, að
ég skuli hafa sært þig svona
djúpt.
Þegar ég kom inn mætti ég
mömmu. Hún var að ganga frá
áður en hún færi í háttinn.
— Þú kemur snemma heim,
sagði hún brosandi. — Skemmt-
irðu þér ekki vel?
— Skemmti ég mér? Ég hló
hátt. Stundum verður maður að
hlæja til að hylma yfir grát-
inn. — Nei, ekkert sérlega,
mamma. Ekki sérstaklega vel.
Það kom mér ekki á óvart, að
Sigurður skildi hringja til mín
daginn eftir.
— Það var skemmtilegt að sjá
þig aftur eftir svo langan tíma,
Inga.
— Takk sömuleiðis, svaraði ég
— Hvað segirðu um að hitta
mig í kvöld og rifja upp með
mér gamlar minningar?
Ég vissi liverju ég átti að
sv.-f a. Sigurður1 myndi aðeins
sannfæra Halldór enn betur um
hve ómöguleg ég væri.
Ég gat hvort eð er ekki gert
meira fvrir hann. Ég ætlaði að
hætta að senda honum peninga.
Hann þarfnaðist þeirra ekki og
sendm?arnar héldu einungis
málinu við.
Ég ætlaði aldrei að hitta hann
aftur. Ég ætlaði aldrei að sjá
börnrn framar.
Ég hafði aldrei átt að birtast
í þeirra lífi og reyna að ímynda
mér að þau tilheyrðu mér og
ég beim.
Þessu varð að vera iokið og
það var jafn gott að ljúka því
svoleiðis að ég gæti aldrei snpið
aftur.
— Jú gjarnan, þakka þér fyrir.
— Indælt. Á ég að sækja þig
heim til þín klukkan átta?
— Nei, ég held að ég vilji
heldur hitta þig. Hvert eigum
við að fara?
— Eigum við ekki að skreppa
á sama stað og venjulega?
— Jú, við skulum gera það,
svaraði ég og kvaddi hann.
Það verður eins og það var,
hugsaði ég og kannske betra.
Því nú þarfnast Sigurður mín og
ég þarfnast hans og það gerði
hvorugt okkar áður.
Framhaldssaga
eftir Ingibjörgu
Jónsdóttur
25. HLUTI
Þá var þetta leikurinn. Kann-
ske mér takizt að sannfæra mig
um það núna, að það sé alvara.
Kannski mér takizt að gleyma
Halldóri og Boggu litlu og hon-
um Sigga með aðstoð Sigurðar.
17. KAFLI.'
Guðmunda var í marga daga
að telja í sig kjark áður en hún
leitaði á náðir lögreglunnar.
Hún fór fleiri ferðir upp stig-
ann og hringdi á dyrabjöllunni,
barði í hurðina og lagðist á skrá-
argatið.
Það kom aldrei neinn til dyra
og lyktin fremur versnaði og
varð stækari en hitt að hún
minnkaði.
Eftir hádegi dag nokkurn fór
hún í bláu kápuna sína og setti
upp svarta hattinn. Síðan tók
hún strætisvagninn í Miðbæinn.
Hún hefði svo sem mátt vita
það fyrir hvílík píslarganga þetta
yrði. Henni var vísað frá Her-
ódesi til Pílatusar og að lokum
endaði hún sitjandi öðru megin
við skrifborð í Borgartúni 4 á
skrifstofu rannsóknarlögreglunn
ar í Reykjavík.
MOCO
Guömunda leit óstyrk um-
hverfis sig og néri saman hönd-
unum. Ókjör fannst henni þessi
ungi maður mikill og stór.
— Eg — ég bið yður afsökunar
á ónæðinu, stundi hún.
Rannsóknarlögreglumaðurinn
sá þegar að þessari miðaldra
konu lá meira en lítið á hjarta.
Fingur hennar handléku án af-
láts handfangið á stóru, lúnu
töskunni, sem hvíldi í kjöltu
hennar. Guðmunda brosti vand-
ræðalega og hóstaði lágt.
— Eg veit varla hvar ég á að
byrja, sagði hún. Eg var búin
að hugsa svo mikið um það, sem
ég ætlaöi að segja og ákveða al-
veg, hvernig ég ætti að orða
það. Eg fór niður á lögreglustöð
og reyndi að segja þeim það,
en þeir tóku ekkert mark á mér.
Ætli þeir hafi ekki haldið að ég
ætti heima á Kleppi, þó þeir
visuðu mér á endanum hingað.
Hún leit á skrifborðið. — Hún
hafði búizt við því þöktu áríð-
andi skjölum og mikilsverðum
pappírum og lögbókum, en þetta
var bara venjulegt skrifborð eins
og á öðrum skrifstofum.
— Hvað get ég gert fyrir yð-
ur? spurði rannsóknarlögreglu-
maðurinn.
— Yður er alveg óhætt að
trúa því, að ég er ekki brjáluð,
þó svo, að maðurinn minn haldi
það, sagði Guðmunda.
Rannsóknarlögreglumaðurinn
sá að hann varð að leggja spurn
ingar fyrir konuna, annars kæmi
hún sér aldrei að efninu.
— Hvað heitið þér? spurði
hann og dró til sín pappírsörk
og bírópenna.
— Eg? spurði Guðmunda. Eg
heiti Guðmunda Sigurðardóttir.
— Og hvar eigið þér heima?
— Á Höfðaveg 9.
- Giftar?
— Já, ég held það nú. Það
verða þrjátíu ár í sumar frá því
að við giftum okkur.
— Og hver er ástæðan fyrir
því, að þér leitið hingað til okk-
ar? I
— Það er út af því, sem fyrir
kom í húsinu heima í nóvember
í fyrra.
— Á yðar heimili?
— Hjá mér? sagði Guðmunda
hneyksluð. — Nei, ég held nú
Fata
viðgerðir
SETJUM SKINN A JAKKA
AUK ANNARRA FATA
VIÐGERÐA
SANNGJARNT VERD.
Skipholti 1. - Slmi 1ð*48.
SÆNGUR
Endurnýjum gömlu sængurnar.
Seljrnn dún- og fiðurheld ver.
NÝJA FÍÐUIUIRFINSUNIN
Hverfisgötu 57 A. Simi 16738

SÆNGUR
REST-BEZT-koddar ,f
Endurnýjum gömlu
sængumar, eigrum
dún- og fiðurheld ver.
Seljum -æðardúns- og
gæsadúnssængur —
og kodda af ýmsum
stærðum.
DÚN- OG
FIÐURHREIN SUN
Vatnsstíg 3. Sími 18740.
elcki. Svoleiðis og annað eins
kemur ekki fyrir heima hjá mér
— svo er guði fyrir að þakka.
— Hvar þá? spurði rannsókn-
arlögreglumaðurinn og handlék
bírópennan sinn.
— Á þriðju hæðinni.
— Búið þér í fjölbýlishúsi?
— Já, fjögurra hæða.
— Á hvaða hæð?
— Annarri hæð til vinstri.
— Það, sem kom fyrir skeði
sem sé á þriðju hæð til vinstri
eða hvað?
— Já, já, sagði Guðmunda og
ók sér í sætinu. Einmitt. Það